Όχι, δεν είναι ούτε αστείο, ούτε ονειρώξεις ενός…ψεκασμένου! Είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ! Τράμπ και Πούτιν, η Τουρκία, το Ισραήλ και το Κουρδιστάν, είναι το τετράπτυχο των φοβερών εξελίξεων που έρχονται εν τάχυ!
#Κωνσταντινούπολη #Τουρκία #ΗΠΑ #Ελλάδα #Αμερική #Τράμπ #Ισραήλ #Συρία #Πόλεμος #Κουρδιστάν #ΠύρινοςΛόγιος
Η επιστροφή του Τράμπ, η πλαστή εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, το νέο γεωπολιτικό status στη Συρία και στην Μέση Ανατολή, o «εμφύλιος» στη Δύση μεταξύ Νταβός και Τράμπ,η επικείμενη διάλυση της ΕΕ, η επικράτηση της Ρωσίας στην Ουκρανία και η… υπερφίαλη πλήν ετοιμόρροπη Τουρκία, συνθέτουν το πάζλ των εξελίξεων που θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε φοβερές ανακατατάξεις, στον Γ’ Παγκόσμιο και ασφαλώς…στην ανάκτηση της Πόλης!
ΜΕΡΟΣ Β'
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Ο δρόμος προς τη Διάλυση της Τουρκίας και η ίδρυση Κουρδικού Κράτους
Οπώς είδαμε στο Α' Μέρος, η διαμόρφωση των συνθηκών που δημιουργήθηκαν σχεδόν από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων από τον Ντόναλντ Τράμπ ως νέου Προέδρου, δημιούργησε ένα περίεργο σύμπλεγμα συμφερόντων, που πρώτη φορά στην ιστορία της σύγχρονης Ανθρωπότητας συναντάμε.
Μέσα στην καρδιά θα έλεγα, της Μέσης Ανατολής, της πλέον πολύπαθης περιοχής του πλανήτη, οι ΗΠΑ του Μπάϊντεν και του Τράμπ, η Ρωσία του Πούτιν, η Τουρκία, το Ισραήλ, ο Λίβανος, το Ιράν και οι...Κούρδοι, γέννησαν μια συγκυρία, η οποία μέλεται να αλλάξει οριστικά (τουλάχιστον για τα επόμενα 40 χρόνια) την τύχη αυτού του κόσμου, όπως τον ξέρουμε.
Ας δούμε όμως προσεκτικά και νηφάλια το ...ιστορικό αυτής της περίεργης διαπλοκής συμφερόντων προτού προχωρήσουμε παρακάτω.
Ο ρόλος των ΗΠΑ πριν τον Τράμπ
Από τα μέσα του 2024, οι ΗΠΑ αναζητούσαν απεγνωσμένα μια ...νίκη μέσα στο ζοφερό παρόν της ολοκληρωτικής σχεδόν ήττας που είχαν υποστεί στην Ουκρανία, μέσω αυτού του υβριδικού πολέμου που εξακολουθεί ακόμη να είναι σε εξέλιξη.
Ο πόλεμος, του οποίου τα αίτια δημιούργησαν οι Διεθνιστές Νεοταξίτες που κυβερνούσαν τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, είχε ως στόχο τον περιορισμό της επιρροής της Ρωσίας ή ακόμη καλύτερα, την απομόνωση, ακόμη και την πτώση του άκρως ενοχλητικού Πούτιν και αντικατάσταση του με κυβέρνηση απολύτως φιλική προς αυτούς.
Ουσιαστικά, το νεοταξικό μπουλούκι, δεν μπορούσε να δει πιο πέρα από τη...μύτη του, πόσω δε μάλλον στο να ζυγίσει με πολύ μεγαλύτερη προσοχή το τι προσπαθούσε να επιχειρήσει.
Οι διάφοροι "ειδικοί" που επιστρατεύτηκαν για να αναλύσουν με ακρίβεια και ρεαλισμό τόσο την πραγματική κατάσταση της Ρωσίας, όσο και την ουσιαστική δυναμική της, αποδείχτηκε ότι στην ουσία, δεν είχαν...καμμιά ιδέα για το τι ακριβώς είναι η Ρωσία του 21ου αιώνα. Πίστευαν πως το...ένα τσουβάλι οικονομικών κυρώσεων από τη μία, όσο και η άκρως λανθασμένη εκτίμηση για την πολιτικοοικονομική κατάσταση των Μοσχοβιτών και της στρατιωτικής υπεροχής των, οδήγησαν τα "αφεντικά" τους στην μεγαλύτερη και πλέον εξευτελιστική ήττα όχι μόνο του στρατιωτικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ, αλλά όλης της συλλογικής Δύσης.
Η Ρωσία, παρά τα όποια στρατηγικά της λάθη στα οποία υπέπεσε από τα μέσα του 2022 έως τις αρχές του 2023, όχι μόνο κατόρθωσε να ανακάμψει, αλλά και να ξεπεράσει ίσως τον ίδιο της τον εαυτό.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους, είχαν απλά ανοίξει ένα...τεράστιο πηγάδι και πέταγαν...χρήμα και στρατιωτικό υλικό με τρόπο απεγνωσμένο, μήπως και καταφέρουν να "γυρίσουν" το παιχνίδι, αλλά μάταια. Ο Πούτιν, από τα μέσα στου 2023 και μέχρι σήμερα, παρά τις βαριές απώλειες και το κόστος, θριάμβευσαν διαλύοντας όχι μόνο την περιβόητη "Ουκρανική αντεπίθεση", αλλά και το...ηθικό των Ουκρανών και των δυτικών συμμάχων τους.
Κανένα σχέδιο και καμμιά στρατηγική τους δεν απέδωσε. Το μόνο που έβλεπε η εμβρόντητη ανθρωπότητα, ήταν βεβιασμένες και άτσαλες ενέργειες μιας κουστωδίας πλήρως ανίκανων ηγετών και...ηγετίσκων, οι οποίοι με ψεύδη και ηλίθιες προπαγάνδες, προσπαθούσαν να κρύψουν την ανικανότητα τους μέσω "αληθινών ψεμμάτων". Ασφαλώς και δεν τα κατάφεραν να πείσουν κανέναν, διότι το ίδιο το διαδίκτυο με τα πραγματικά ρεπορτάζ από το μέτωπο τους διέψευδαν.
Απο την άλλη, έβλεπαν έντρομοι την ραγδαία ανάπτυξη των BRICS με επικεφαλής τη Ρωσία, τους σχεδιασμούς της νέας αυτής οικονομικής ένωσης των κρατών του Νότου και τον αγώνα τους εναντίον του Δολλαρίου και του συστήματος πληρωμών Swift, με εκπληκτικά αποτελέσματα. Αν λοιπόν η Ρωσία κέρδιζε κι αυτή τη μάχη, η Δύση θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος.
Αναζητούσαν λοιπόν απεγνωσμένα, μια ...νίκη! Μια οποιαδήποτε νίκη, με οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη που να αφορούσε τη Ρωσία και τα συμφέροντα της, για να ...δείξουν επιτέλους στην Ανθρωπότητα ότι η Δύση είναι...πολύ σκληρή για να πεθάνει.
Και την ευκαιρία τη βρήκαν, στο πρόσωπο ενός πρώην κρατούμενου των ΗΠΑ για εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, ιδρυτή της οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham (HTS) και πρώην ιδρυτικού μέλους της ισλαμικής οργάνωσης "Αλ Νούσρα", τον διαβόητο τζιχαντιστή Άχμεντ αλ-Σάρα, γνωστότερο ως Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι ή ορθότερα "Αλ Γκολάνι", που σημαίνει στα αραβικά "Ο Μοχάμεντ από το Γκολάν".
Ο διαβόητος αυτός εγκληματίας, είχε συλληφθεί το 2006 από τον αμερικάνικο στρατό στο Ιράκ ως επικεφαλής αντιστασιακής ιρακινής ομάδας και κρατούνταν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Γκουαντάναμο. Απελευθερώθηκε το Φεβρουάριο του 2011 από τη κυβέρνηση Ομπάμα ακριβώς για να ηγηθεί της ισλαμικής "αντιπολίτευσης" στη Συρία, στα πλαίσια του σχεδιασμού των ΗΠΑ για την "Αραβική Άνοιξη".
Είναι πασίγνωστο πλέον πως ο "τζιχαντισμός" μεγάλωσε και ανδρώθηκε με την απόλυτη συνεπικουρία της συμμορίας των Διεθνιστών του Νταβός με αιχμή του δόρατος τον Μπαράκ Ομπάμα και την ιέρεια του σύγχρονου σατανισμού, Χίλαρυ Κλίντον.
Αυτοί οι δύο σχεδίασαν το project "Αραβική Άνοιξη" που στόχο είχε την ανατροπή κάποιων αράβων ηγετών (Καντάφι, Χ. Μουμπάρακ, Άσσαντ) που ...στέκονταν εμπόδιο στην Παγκοσμιοποίηση μέσω της ισλαμικής οργάνωσης ISIS, η οποία αποτελούνταν από παρακλάδια των Αφγανών Μουτζαχεντίν, της Αλ Κάϊντα, της Αλ Νούσρα της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) και του απολύτως ελεγχόμενου από την CIA Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA) στον οποίο είχε έρεισμα και η Τουρκία.
Το σχέδιο νίκης των ΗΠΑ είχε δύο σκέλη: Ένα σοβαρό χτύπημα στα ρωσικά συμφέροντα στη περιοχή (οι Ρώσοι είχαν νικήσει τον ISIS και τον είχαν "μαντρώσει" στην πόλη Ιντλίμπ της βορειοανατολικής Συρίας) και ασφαλώς την φραγή της πρόσβασης του Ιράν στην περιοχή όσον αφορά τη βοήθεια που προσέφερε στους Παλαιστινίους και στη λιβανέζικη Χεζμπολάχ.
Εμπνευστής και ρυθμιστής του σχεδίου αυτού, ήταν ο επίσης διαβόητος Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονυ Μπλίνκεν, ο οποίος με τη σειρά του, έπαιρνε γραμμή από τον ίδιο τον Ομπάμα και πιθανόν και την Χίλαρυ.
Και πώς θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό; Μα φυσικά με την ανάδειξη ως ...νέου ηγέτη των τζιχαντιστών τον Αλ Γκολάνι ή Τζολάνι, ηγέτη επίσης της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), τον οποίο - σημειωτέον - οι δυτικοί (Βρετανοί και Αμερικάνοι, Γάλλοι) είχαν επικυρήξει εκ νέου (υποκριτικά βεβαίως) για 10 εκατομμύρια δολλάρια ως ...υπευθύνου τόσο για τις σφαγές των Χριστιανών της Συρίας, όσο και για το μακελειό στο Μπατακλάν του Παρισιού που ο ίδιος είχε διοργανώσει. Ο Τζολάνι ή Γκολάνι επίσης, είχε ήδη εγκαθιδρύσει μια - υποτυπώδη - κυβέρνηση από το 2021 στην πόλη του Ιντλίμπ, έχοντας ήδη περιορίσει τα υπολείμματα των άλλων οργανώσεων του ISIS (καμμιά 20αριά) και απαιτούσε "νταβατζιλίκι" φόρους από τους κατοίκους της πόλης, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα. Σημειώνω εδώ πως τόσο η οργάνωση του HTS, όσο και ο ίδιος ο Τζολάνι, θεωρούνταν επίσης και από την Τουρκία ως "τρομοκρατική οργάνωση" μιας και οι Τούρκοι είχαν διαφωνήσει ριζικά με αυτόν (τουλάχιστον έτσι είχε ισχυριστεί και ο νυν υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν) και δεν ...καλοβλέπουν το νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον Τζολάνι στην κεντρική Συρία. Κρατήστε το αυτό.
Το δε ...κωμικοτραγικό της όλης υπόθεσης, για να αντιληφθούμε καλύτερα το βρώμικο και υποκριτικό παρασκήνιο των συμφερόντων της Δύσης, είναι ότι ο επικεφαλής της ΜΙ6 Ρίτσαρντ Μούρ σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στο βρετανικό BBC, στην ερώτηση του δημοσιογράφου "Μα πώς σήμερα ο Αλ Τζολάνι, ένας επικηρυγμένος τζιχαντιστής, είναι ανεκτός από την Δύση ως ο ...καταλληλότερος για να ηγηθεί μιας μετριοπαθούς ισλαμικής κυβέρνησης", ο Μούρ απάντησε "Τότε ήταν άλλιώς τα πράγματα, από τότε πέρασαν δέκα χρόνια, οι συνθήκες αλλάζουν". Ελπίζω να καταλάβατε το...νόημα.
Ο Τζολάνι ή Γκολάνι λοιπόν σήμερα για την Δύση, είναι ο...καταλληλότερος συνομιλητής(!), μιας και έχει...πετάξει (κατ' υπόδειξιν ασφαλώς των ...αμερικανών "συμβούλων") την παραδοσιακή αραβική αμφίεση με το τουρμπάνι στο κεφάλι και τα...ράσα και φόρεσε τη...φράνγκικη ενδυμασία (κουστουμάκι και γραβάτα), έκοψε το περιττό μούσι του αφήνοντας μόνο αυτό που η θρησκεία του (σουνίτης) επιτρέπει και...παριστάνει πλέον τον κυβερνήτη της Συρίας και...αξιόπιστο συνομιλητή της Δύσης, υποσχόμενος ότι θα διατηρήσει την...ανεξιθρησκεία στη Συρία(!!!) και ασφαλώς την...πολυπόθητη ειρήνη στην πολύπαθη αυτή περιοχή.
Για να φτάσουν όμως σε αυτό το αποτέλεσμα, έπρεπε να εξοπλίσουν και ...κατάλληλα τον Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) του Τζολάνι ή Γκολάνι με αμερικανικό σύγχρονο εξοπλισμό, γνωρίζοντας από την άλλη πως ο στρατός του Άσσαντ ναί μεν ήταν περίπου...διαλυμένος, αλλά θα μπορούσε να ενισχυθεί από στρατό της Ρωσίας που ήταν σταθμευμένος στην Ταρσώ και στην Λαττάκεια. Οπως όμως εξελίχθηκαν τα πράγματα και η...επίθεση των Τζιχαντιστών χαρακτηρίστηκε ως ..."εκδρομή", η ενίσχυση των τζιχαντιστών από τους Αμερικανούς δεν έπαιξε κανένα κύριο λόγο. Απλά οι...στρατιώτες του Ασσαντ, κακοπληρωμένοι και σχεδόν ρακένδυτοι, παραδόθηκαν χωρίς σχεδόν καμμιά αντίσταση.
Ο ρόλος της Τουρκίας πριν και μετά τον Τράμπ
Η Τουρκία σε γενικές γραμμές, δεν τα πήγαινε καλά. Ούτε με τους Νεοταξίτες του Μπάϊντεν, αλλά ούτε και με τον Τράμπ. Αυτή η - κατά τεκμήριο - αντιπαλότητα, προέρχεται μέσα από την πολιτική των ισλαμιστών του Ερντογάν, η οποία έχει ως βάση της την ανεξαρτητοποίηση της Τουρκίας και την διεκδίκηση μιας ηγεμονικής θέσης στον ευρύτερο χώρο του Ανατολικο-αφρικανικού τόξου.
Αυτή η στρατηγική, είναι συνέπεια του καθολικού διαχρονικού φόβου του ερντογανικού συστήματος ότι η νέα γεωπολιτική των Διεθνιστών επιθυμεί σφόδρα έναν τεμαχισμό του τουρκικού μορφώματος, ούτως ώστε να μπορεί ο έλεγχος της ευρύτερης αυτής περιοχής να διεξάγεται πολύ πιο στρωτά και χωρίς τις συμφεροντολογικές απαιτήσεις κάθε τρείς και λίγο από μια Τουρκία, που ουδέποτε υπήρξε...ταπεινός σύμμαχος της Δύσης. Από την εποχή κι όλας του μεσουρανούντος Κεμαλισμού, η Τουρκία ήταν πάντα...το άτακτο πλην ζωτικής σημασίας απαραίτητο κρατικό μόρφωμα για τη Δύση, λόγω κυρίως του αναχώματος που προσέφερε ως προς την επεκτατική - για τη Δύση - Σοβιετική Ένωση.
Οι φόβοι του Ερντογάν όμως, δεν ήταν κάτι σαν "υπαρξιακό φοβικό σύνδρομο", κάθε άλλο. Είχε βάσιμες αποδείξεις ο ισλαμιστής ηγέτης πως η Δύση, λογάριασε να τεμαχίσει τη χώρα του. Τους ίδιους φόβους άλλως τε, είχε και ο τέως πρωθυπουργός και πρόεδρος της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο οποίος δεν είχε διστάσει να τους αποκαλύψει κι όλας σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στο ιταλικό κανάλι RAI, λέγοντας και μάλιστα με βεβαιότητα, πως τα πάρε-δώσε που έχουν οι Αμερικανοί με τους Κούρδους είναι προμήνυμα της...επερχόμενης διάλυσης της.
Τα σχέδια αυτά, τα αποκάλυψε για την Ελλάδα ο μακαρίτης Αθανάσιος Στριγάς μέσω των βιβλίων του, που είχαν τότε χαρακτηριστεί ως ...θεωρίες συνομωσίας από έναν...πειραγμένο στο μυαλό, πρώην σύμβουλο του ΝΑΤΟ. Ο Στριγάς όμως κάθε άλλο παρά ...πειραγμένος ήταν. Οι αποκαλύψεις του τότε, μετά από κάποια χρόνια, έγιναν στις μέρες μας απτή πραγματικότητα.
Μία από τις πλέον σημαντικές αποκαλύψεις του Στριγά, ήταν και η ύπαρξη ενός ...βιβλίου που το ονομαζε "Το Κόκκινο Βιβλίο", το οποίο είχε ως μπούσουλα ο εκάστοτε διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ (CIA, DIA κλπ) και πως πριν την ανάληψη των καθηκόντων του, περνούσε από επιτροπή η οποία τον...εξέταζε για να δει αν είχε αποστηθίσει σωστά ό,τι έπρεπε να τον αφορά από τα "κεφάλαια" του "Κόκκινου Βιβλίου". Σημειώνω πως το "Κόκκινο Βιβλίο", δεν ήταν άλλο από μια σειρά κειμένων (όπως για παράδειγμα "Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών" τα οποία απέρριπταν οι σιωνιστές Εβραίοι ως ...φαντασιώσεις των φανατικών Χριστιανών) που αφορούσαν τον μακρύ σχεδιασμό του "Βαθέως Κράτους" των Δημοκρατικών για την ίδια την Ανθρωπότητα και προφανώς οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ δεν είχαν ως στόχο την ...ασφάλεια της Αμερικής, αλλά το πώς θα ελεγχθεί ολοκληρωτικά ο πλανήτης από την κλίκα της συμμορίας των Νεοταξιτών.
Ο Ερντογάν λοιπόν, μετά και την αποκάλυψη του σχεδίου Τσένεϊ-Ράις επί διακυβερνήσεως Τζ. Μπούς Jr, πάνω στο οποίο είχαν σχεδιαστεί οι παράμετροι που θα οδηγούσαν στη διάλυση της Τουρκίας, από...καλό παιδί της Δύσης (ρόλο που τον έπαιζε επιδέξια μέχρι να διαλύσει πλήρως το κεμαλικό βαθύ κράτος) ξαφνικά αναδύθηκε ως ο...μεγάλος ηγέτης που θα αναμορφώσει την Τουρκία και θα την κάνει μεγάλη περιφερειακή δύναμη, εκτός των ορίων της Δύσης. Το μόνο εμπόδιο που ήξερε πως θα συναντούσε μπροστά του, ήταν το ίδιο το Ισραήλ, μιας και ήξερε πως οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ουσιαστικά, ήταν ...εβραϊκής καταγωγής και πως το "Βαθύ Κράτος" τους, είχε εβραϊκό πρόσημο.
Η μόνη φορά που...φρονίμεψε η Τουρκία, ήταν όταν της δόθηκε το πράσινο φως για να εισβάλλει στην Κύπρο το 1974. Τότε οι γεωπολιτικές συγκυρίες την ευνοούσαν τα μάλα, διότι τόσο τα αμερικανικά, όσο και τα εβραϊκά συμφέροντα, είχαν κάθε λόγο να ανατρέψουν την διοίκηση Μακαρίου, η οποία ήταν εξωφρενικά αντίθετη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και Ισραήλ. Και διατηρούσε το δόγμα του...φρόνημου συμμάχου όσο οι Αμερικάνοι την ευνοούσαν στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου. Όταν όμως τα πράγματα άλλαξαν με τον Α' Πόλεμο του Κόλπου, άλλαξαν και οι Τούρκοι "γραμμή πλεύσεως". Έγιναν ακόμη πιο απαιτητικοί - κυρίως μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης όπου κατά τεκμήριο η ...στρατηγική της θέση έτριζε - και το...γύρισαν στον επεκτατισμό εναντίον της Ελλάδας με αποκορύφωμα την κρίση των Ιμίων.
Η κυβέρνηση Κλίντον πραγματικά θα την διέλυε, το είχε εκμυστηρευτεί στον Τζώρτζ Στεφανόπουλο ο ίδιος ο Κλίντον, ο οποίος Στεφανόπουλος στο βιβλίο του "All Too Human: A Political Education" το αναφέρει ως ...απόδειξη ότι η κυβέρνηση Κλίντον ήταν απολύτως ...φιλελληνική(!!!) κι αν δεν υπήρχε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και η πάση θυσία εκδίωξη του "εθνικιστή" Μιλόσεβιτς, ο οποίος αντιστεκόταν σφόδρα στις επιδιώξεις του Νεοταξισμού, το πρόβλημα "Τουρκία" θα είχε πάρει το δρόμο του.
Γι' αυτό και οι Αμερικανοί τότε προσπάθησαν να ...κλείσουν το ζήτημα των Ιμίων φύρδην μίγδην με τα γνωστά αποτελέσματα. Επειδή - πρώτον - αιφνιδιάστηκαν και εξοργίστηκαν τόσο πολύ με τους Τούρκους και δεύτερον, επειδή τότε είχαν...άλλα, πολύ πιο σπουδαία και ιδιαίτερα κρίσιμα για την εφαρμογή της Παγκοσμιοποίησης γι' αυτούς σχέδια στην ατζέντα τους, για τον ευρωπαϊκό χώρο.
Θα θυμάστε βεβαίως και ότι επί εποχής της παντοκρατορίας των "Δημοκρατικών" και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2016, λίγο πριν τις εκλογές των ΗΠΑ, σημειώθηκε απόπειρα πραξικοπήματος στη Τουρκία, το οποίο από τον ίδιο τον Ερντογάν, αποδόθηκε στο "βαθύ κράτος" των ΗΠΑ. Μάλιστα, την ώρα που εξελισσόταν η πορεία του πραξικοπήματος, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Τζών Κέρρυ ο οποίος παρακολουθούσε τηνεξέλιξη σε απ' ευθείας μετάδοση του CNN, είχε...σηκωθεί έξαλλος από τη πολυθρόνα του, καθώς έβλεπε τους Τούρκους στρατιώτες της πλευράς των πραξικοπηματιών να...παλινοδούν κάνοντας κινήσεις...αλλόκοτες και φώναξε "Τι κάνουν γαμώτο αυτοί οι ηλίθιοι;", αποδεικνύοντας έτσι με τον πιο πειστικό τρόπο ότι πίσω από το πραξικόπημα, υπήρχε ο...αμερικανικός δάκτυλος.
Αλλά υπάρχει η εξήγηση για το πώς ο Ερντογάν, φάνηκε να είναι ...απόλυτα προετοιμασμένος και πως ό,τι κινήσεις εντυπωσιασμού έκανε, ήταν ...απόλυτο θέατρο. Και η εξήγηση είναι ότι...ειδοποιήθηκε μέσω του Αλεξάντρ Ντούνκιν από τον ίδιο τον Πούτιν, ο οποίος του διεμήνυσε ότι...οι Αμερικάνοι ετοιμάζονται να τον ανατρέψουν και να πάρει τα μέτρα του. Και ο Ερντογάν από τότε και τουλάχιστον μέχρι και το 2023, φίλαγε τα πόδια του Ρώσου προέδρου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και ειδικότερα στην περίοδο από το 2017 μέχρι και σήμερα, οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, έγιναν ακόμη πιο πολύπλοκες και σε μερικές φάσεις απολύτως προβληματικές. Η ένταση άρχισε να κορυφώνεται, όταν η Τουρκία επέλεξε να ...ταχθεί με το μέρος της Ρωσίας στον πόλεμο της Συρίας εναντίον του ISIS, μιας και ο Πούτιν του άναψε το πράσινο φώς για την ...δημιουργία μιας ζώνης σε βάθος 25 χιλιομέτρων από τα τουρκοσυριακά σύνορα που διακαώς επιθυμούσε για να εμποδίσει την εξάπλωση των Κούρδων κατά μήκος της γραμμής, παρά το γεγονός πως οι Κούρδοι ήταν...σύμμαχοι των ΗΠΑ αλλά και των Ρώσων στον πόλεμο αυτόν. Και η συμβολή τους στην τελική νίκη, ήταν απολύτως σημαντική.
Η πρώτη διοίκηση Τράμπ, παρά το γεγονός ότι προσπαθούσε με διπλωματικό τρόπο να επαναφέρει τον Ερντογάν στο δυτικό στρατόπεδο, εν τούτοις δεν είχε καθόλου φιλικά αισθήματα γι αυτόν. Ειδικότερα μετά την εξαγγελία του Τούρκου προέδρου να αγοράσει τους νέους τότε πυραύλους S-400, η διένεξη μεταξύ Τράμπ και Ερντογάν πήρε μεγάλες διαστάσεις. Οι αμερικανικές εφημερίδες Washington Post και Wall Street Journal καλούσαν τον πρόεδρο Τράμπ στο να προχωρήσει άμεσα σε αποπομπή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, ενώ το "βαθύ κράτος" ετοίμασε πακέτο οικονομικών και στρατιωτικών κυρώσεων και το έδωσε στον Τράμπ να το εφαρμόσει. Ο Τράμπ από την άλλη, δεν ήθελε να φτάσει στα απόλυτα άκρα και προσπαθούσε να τον...φέρει και πάλι κοντά στην υπερδύναμη, αλλά μάταια. Εφήρμοσε όμως τις κυρώσεις, οι οποίες κλόνισαν συθέμελα την οικονομική του πολιτική. Επίσης, ακύρωσε την προμήθεια των F-35, στα οποία ήταν μέτοχος και η Τουρκία καθώς και την αποστολή ανταλλακτικών για τα τουρκικά F-16.
O Eρντογάν όμως, παρά το δυσμενές περιβάλλον που είχε δημιουργηθεί ένεκα των κυρώσεων, δεν ήταν ηλίθιος. Ήξερε πως από το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να τον βγάλουν ούτε ...σηκωτό, παρά μόνο αν αυτός το θελήσει. Και ότι η στρατηγική του "μια στο καρφί και μια στο πέταλο" πάντα απέδιδε, απέναντι στα...αμερικανάκια. Ιδίως μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία -τον οποίο πόλεμο τον είδε ως...μάννα εξ ουρανού, είχε πιστέψει πως η Τουρκία επανακτούσε - και δικαίως - την στρατηγική της θέση λόγω των Στενών του Βοσπόρου. Και μάλιστα το είδε ως την καλύτερη ευκαιρία για να ξαναβρεί με τους "Δημοκρατικούς" και να μπορεί να παίζει άνετα το "διπλό παιχνίδι" μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας. Πράγματι, από τη μια μιλούσε με τον Πούτιν σε θερμό κλίμα και από την άλλη...πουλούσε drones Bayraktar στους ...Ουκρανούς!
Μια μιλούσε με τον Μπάϊντεν σε θερμό τόνο (ο οποίος στην αρχή της θητείας του δεν ήθελε ούτε να τον...ξέρει) και από την άλλη χαριετιζόταν με τον Πούτιν, με το να υπογράφει συμφωνίες για επέκταση των αγωγών φυσικού αερίου.
Ακόμη και τα Στενά αναγκάστηκε να κλείσει κάνοντας πάλι το...καλό παιδί, κλείνοντας όμως το μάτι στον Πούτιν με την έννοια του ότι υπήρχε στη συνθήκη του Μοντρέ και η παράγραφος ότι θα μπορούσε σε έκτακτη περίπτωση, να ανοίξει τα Στενά για τη διέλευση των ρωσικών εμπορικών πλοίων εφ όσον επρόκειτο για...εμπορικά πλοία. Με τη διαφορά πως αυτά τα πλοία, θα μπορούσαν να είχαν στρατιωτικό υλικό το οποίο θα περνούσε παράνομα και οι ελεγκτές θα φορούσαν...μάσκες ύπνου. Κλασσικός Ερντογάν.
Τα...καλά χρόνια και η εύνοια της τύχης, κάποτε τελιώνουν. Ο Ερντογάν, βλέποντας πως από πουθενά δε βρίσκει αντίσταση πλέον, πίστεψε πως...μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Οι Αμερικανοί της Νεοταξικής συμμορίας, τον άφησαν να πιστεύει πως είναι ο...μεγάλος σουλτάνος και ότι μπορεί να παίζει άνετα τους πάντες και για τα πάντα, για να μπορέσουν κάποια στιγμή να τον ...τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί και να τον πετάξουν στα σκουπίδια. Μπορεί να τους πρόλαβε ο ερχομός Τράμπ, αλλά...για κακή του τύχη (του Ερντογάν) και ο ίδιος ο Τράμπ θέλει να τον...στείλει επίσης στην γεωπολιτική χωματερή.
Ο λόγος; Ή μάλλον οι λόγοι; Τρείς τω αριθμώ!
Πρώτος και κύριος, η αντιπαλότητα που άνοιξε με το Ισραήλ!
Ο δεύτερος; Επειδή θέλει την πλήρη εξάλειψη των Κούρδων!
Ο τρίτος; Διότι τον θεωρεί...πολύ αναξιόπιστο και "μπαμπέση" και παρά το γεγονός ότι σε συνέντευξή του δήλωσε πως τον θεωρεί...φίλο του και πως ό,τι του ζήτησε στο παρελθόν το...έκανε, αλλά μέσα από τις έννοιες - λέξεις βγαίνει το συμπέρασμα ότι ...είναι φίλος του ΜΟΝΟ όταν υπακούει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Στην πρώτη στραβή (η οποία ήρθε μετά τον βομβαρδισμό της αμερικάνικης αυτοκινητοπομπής στο Εμπρίλ η οποία μετέφερε εφόδια και στρατιωτικό υλίκό για τους Κούρδους μαχητές) θα τον βγάλει στη ...σέντρα.
Και ...η ώρα της σέντρας, ήρθε τώρα.
Η απόφαση για την ίδρυση Κουρδικού Κράτους, δεν είναι μόνο απόφαση των ΗΠΑ. Είναι και στρατηγική επιδίωξη του ίδιου του Ισραήλ! Και εφ' όσον Ισραήλ και ΗΠΑ, ειδικά μετά την έλευση Τράμπ εκ νέου στον θρόνο των ΗΠΑ, είναι πλέον...συγκοινωνούντα δοχεία, η Τουρκία θα πρέπει από τώρα να ...μετράει μέρες που θα οδηγήσουν στο οριστικό και αμετάκλητο ΤΕΛΟΣ της ύπαρξης της...
Το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, η Αγγλία και η...Γαλλία, θέλουν διακαώς το ΤΕΛΟΣ της Τουρκίας
(συνεχίζεται)
Η συνέχεια και το τέλος στο Γ' ΜΕΡΟΣ σύντομα... Το Α' Μέρος ΕΔΩ
Πύρινος Λόγιος
Comments