Σε ένα φίλο, αδελφικό, του διέγνωσαν καρκίνο. Φοβήθηκε. Ταράχτηκε όλη η οικογένειά του.
Τον έπιασε τρόμος. Εξετάσεις, αποτελέσματα, επισκέψεις σε γιατρούς, μαγνητικές, αξονικές στο κεφάλι.
Τελευταία ελπίδα, του είπαν, στο εξωτερικό, ένα διαγνωστικό κέντρο στην Γαλλία, για ειδικές εξετάσεις.
Γαλλία, ημέρα Σάββατο , ένα όμορφο πρωινό, στην αναμονή ή στην προσμονή των αποτελεσμάτων, εκεί σε μια στάση, στριμωγμένος με πολύ κόσμο. Ψάχνοντας ταξί.
Έπειτα από αρκετή ώρα αναμονής ένα ταξί σταματά εμπρός του και του ανοίγει την πόρτα. «Πηγαίνετε με στο τάδε ξενοδοχείο», είπε στα γαλλικά, μα κατάλαβε ότι ο ταξιτζής ήταν Έλληνας.
«Τι κάνεις στην Γαλλία», τον ρώτησε.
«Ήρθα για κάτι εξετάσεις».
«Καλά δεν υπάρχουν νοσοκομεία στην Ελλάδα»;
«Ε!.., για καλύτερα», απάντησε.
«Ξέρω ένα καλό νοσοκομείο εκεί στην Αίγινα, πήγαινε εκεί.»
Η κούρσα τελείωσε, η απροσδόκητη επαφή με τον ταξιτζή, χάθηκε.
Στην Ελλάδα, λίγες ημέρες μετά, όταν και πήγε στην Αίγινα ο φίλος, ρώτησε ποιο νοσοκομείο υπάρχει στην Αίγινα για να πάει.
Του απάντησαν πως η Αίγινα...δεν έχει νοσοκομέιο. Για το μόνο που φημίζεται ήταν για τον Άγιο Νεκτάριο. Δεν έχει νοσοκομείο για ασθενείς με καρκίνο.
Πήγε, τελικά, στο Μοναστήρι του Αγίου, και μπαίνοντας μέσα είδε την αγιογραφία με τον Άγιο Νεκτάριο.
Λιποθύμησε..
Τον ήξερε αυτόν τον Άγιο. Ήταν ο "ταξιτζής" της Γαλλίας!...
Από το βιβλίο "Συνάντηση με τον Άγιο Νεκτάριο"
π. Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου
Comentários