Ο επικείμενος ανασχηματισμός και οι παροχές που προγραμματίζονται για το... μέλλον δεν θα ανακόψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής
Όσο αδύναμη κι αν είναι η αντιπολίτευση όλα δείχνουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν θα μπορέσουν να διασωθούν ακόμη μία φορά. Πλησιάζει ένας χρόνος από το 28% των ευρωεκλογών -ποσοστό 13 μονάδες κάτω από εκείνο των εθνικών εκλογών του 2023- και όχι μόνο δεν ανακάμπτει, αλλά πέφτει κάθε μέρα και πιο πολύ και πλέον κινείται, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, κοντά στο 22% με αναγωγή.
Γράφει ο Πάνος Σώκος
Ο,τι κι αν κάνει, όσες πρωτοβουλίες κι αν αναλαμβάνει ο πρωθυπουργός για να αναστρέψει το κλίμα, αποτυγχάνει, επειδή πλέον η αντιπολίτευση έχει περάσει στα χέρια της κοινωνίας που αγανακτεί, σπεύδει στα συλλαλητήρια για τα Τέμπη και απομακρύνεται από τη Ν.Δ., λόγω της αδυναμίας της να δώσει λύσεις στα βασικά προβλήματα των πολιτών.
Το «δεν έχω οξυγόνο» κάλυψε όλη την κοινωνία, όχι μόνο για τα Τέμπη! Η έλλειψη οξυγόνου είναι εμφανής στην καθημερινή ζωή των πολιτών, που βλέπουν πως όσα υπόσχεται και διαφημίζει η κυβέρνηση είναι λόγια του αέρα. Ούτε το βιοτικό τους επίπεδο ανεβαίνει ούτε η δημόσια υγεία βελτιώνεται ούτε το Δημόσιο εξυπηρετεί ούτε η Δικαιοσύνη είναι αξιόπιστη ούτε ίσες ευκαιρίες υπάρχουν ούτε καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας δημιουργούνται ούτε η ακρίβεια υποχωρεί ούτε οι μισθοί καλύπτουν τις αγοραστικές ανάγκες.
Ο επικείμενος ανασχηματισμός, όσο δραστικός κι αν είναι, που δεν θα είναι, και οι παροχές που προγραμματίζονται για το… μέλλον δεν θα ανακόψουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.
Το πιθανότερο είναι να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και τότε η λαϊκή δυσπιστία θα εκφραστεί στην κάλπη, όποτε κι αν γίνουν εκλογές.
Και μόνο το γεγονός ότι κυβερνητικές διαρροές από τώρα κάνουν λόγο για γενναίο πακέτο παροχών που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, που θα γίνει σε… έξι μήνες, δείχνει το μέγεθος του πανικού!
Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, γιατί ξέρει ότι, αν προσφύγει τώρα σε εκλογές, μπορεί μεν να τις κερδίσει, αλλά με πολύ χαμηλό ποσοστό και θα αναγκαστεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με όποιον πρόθυμο σπεύσει.
Μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα είναι ένας πρωθυπουργός υπό ομηρία, κάτι που δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται.
Πηγαίνοντας λοιπόν κόντρα στη λαϊκή απαίτηση που θέλει τώρα εκλογές, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ελπίζει ότι θα μπορέσει να αναστρέψει το κακό κλίμα με επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου, ούτως ώστε το 2027 να κερδίσει με άνεση.
Ομως του διαφεύγει πως καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν μπόρεσε να αναστρέψει το κλίμα όταν άρχισε η κατρακύλα της, γιατί, ό,τι και να κάνει, δεν την πιστεύει κανείς.
Ας ανατρέξει στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, της περιόδου 2000-2004, που έχασε τις εκλογές, παρότι είχε επιτευχθεί η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε και μάλιστα χωρίς την επίλυση του Κυπριακού.
Ας ανατρέξει και στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, που, παρότι έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια, έχασε τις εκλογές, επειδή ήδη είχε κυριαρχήσει το κακό κλίμα εις βάρος του, λόγω του τρίτου Μνημονίου, που πλήρωσε αναδρομικά, της υπερφορολόγησης των μικρομεσαίων και ασφαλώς με τη Συνθήκη των Πρεσπών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει βαθιά μέσα του ότι θα διασωθεί επειδή δεν έχει αντίπαλο και αναγκαστικά ο κόσμος αυτόν θα ξαναψηφίσει.
«Θέλετε να φύγει ο πρωθυπουργός», είπε απευθυνόμενος στον Ανδρουλάκη προσβάλοντας τον κι όλας ενώπιον όλων, «για να έρθει ποιος;», επαναφέροντας με άλλα λόγια το γνωστό παραπλανητικό δίλημμα «Μητσοτάκης ή χάος»…
Μόνο που με αυτό το δίλημμα από τη μία υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου, που έχει δείξει τους τελευταίους μήνες ότι δεν χαμπαριάζει από τέτοιους ιδιότυπους εκβιασμούς, κι από την άλλη το αντιπολιτευτικό κενό αργά ή γρήγορα θα καλυφθεί και θα έρθει απάντηση από την -όποια – αντιπολίτευση!
Ξεχνά επίσης ότι και ο ίδιος δεν είναι πλέον ο αδιαφιλονίκητος και ανίκητος ηγέτης. Η δημοφιλία του πέφτει με γρήγορο ρυθμό, καθώς στις δημοσκοπήσεις είναι πρώτος στις αρνητικές γνώμες.
Παράλληλα στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός προηγείται των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και του ιδίου προηγείται ο «κανένας», κάτι που δεν συνέβαινε παλιότερα.
Comments