Η 9η ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 εἶναι μία ἱστορική μέρα γιά τήν πατρίδα μας αναμφισβήτητα.
Γράφει ο Μανώλης Κωττάκης Εστία
Γιά πρώτη φορά, μετά τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας τό 1974, διεξήχθησαν ἐλεύθερες γενικές (εὐρω)εκλογές σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, καί αὐτοί πού ἐψήφισαν ἦταν συντριπτικῶς ὀλιγώτεροι σέ σύγκριση μέ αὐτούς πού ἀπεῖχαν.
Ἡ ἀποχή ἔφθασε σέ ποσοστό ρεκόρ 60% καί ἐπέφερε ἰσχυρό πλῆγμα ἀκόμη καί σέ αὐτήν τήν διαδικασία τῆς ψηφοφορίας. Καθώς ἐκτός ἀπό τούς ἐκλογεῖς ἀπεῖχε σέ πάρα πολλές περιοχές τῆς ἐπικρατείας τό σύνολο τῶν μελῶν τῶν ἐφορευτικῶν ἐπιτροπῶν. Μέ συνέπεια, δικαστικοί ἀντιπρόσωποι νά παρακαλοῦν οἰκεῖα τους πρόσωπα ἀλλά ἀκόμη καί ἀντιπροσώπους κομμάτων νά βοηθήσουν στήν καταμέτρηση τῶν ψηφοδελτίων καί τῶν σταυρῶν τῶν ὑποψηφίων.
Πρόκειται γιά μία ὁριακή στιγμή γιά τήν κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, καί εὐκταῖον εἶναι νά μήν χρησιμοποιήσει κανείς τίς παραδοσιακές δικαιολογίες γιά νά ὑποβαθμίσει τό φαινόμενο.
Ὅπως ἡ ὑψηλή θερμοκρασία, ἡ ἐπέλαση τῶν λουομένων στίς παραλίες, ἡ ἀποσύνδεση τῶν περιφερειακῶν ἐκλογῶν ἀπό τίς εὐρωεκλογές, πού πάντως καί αὐτή ἦταν προσωπική ἀπόφαση τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, ὁ ὁποῖος ἀπέρριψε τίς εἰσηγήσεις γιά τήν ταυτόχρονη διεξαγωγή τους.
Εὐρωεκλογές «σκέτες» χωρίς ταυτόχρονη διεξαγωγή μέ ἐθνικές ἤ καί αὐτοδιοικητικές ἐκλογές εἴχαμε καί τό 1994 καί τό 1999 καί τό 2004 καί τό 2009. Ἀλλά πάντοτε ψήφιζαν οἱ περισσότεροι καί πάντοτε ἀπεῖχαν οἱ λιγώτεροι.
Ὁ κανόνας αὐτός «σπάει» γιά πρώτη φορά! Στήν οὐσία, δέν ἔχουμε ἐκλογές. Οἱ ἐκλογές πολιτικῶς νοοῦνται ὡς μή γενόμενες. Καί αὐτό ἀποτελεῖ μεγαλύτερη ἧττα γιά τήν κοινοβουλευτική Δημοκρατία ἀπό τήν ὑποχώρηση τῶν ποσοστῶν τῆς «Νέας Δημοκρατίας». Καί ὀφείλει νά ἀποτελέσει τήν ἀφορμή νά νομοθετηθεῖ νέος κανόνας γιά τό πότε θεωροῦνται ἔγκυρες οἱ ἐκλογές.
Γιά τά δημοψηφίσματα ἔχει ἤδη νομοθετηθεῖ πλαφόν μέ τόν νόμο 4023/11.
Γιά νά θεωρηθεῖ ἔγκυρο δημοψήφισμα πού ἔχει προκηρυχθεῖ γιά ἐθνικό θέμα, πρέπει νά συμμετάσχει σέ αὐτό τό 40% τῶν ἐγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Γιά νά θεωρηθεῖ ἔγκυρο δημοψήφισμα πού ἔχει προκηρυχθεῖ γιά κοινωνικό ζήτημα, πρέπει νά συμμετάσχει τοὐλάχιστον τό 50% τῶν ἐγγεγραμμένων ψηφοφόρων.
Στήν προκειμένη περίπτωση, αὐτό πού συνέβη εἶναι ἀδιανόητο.
Οἱ εὐρωεκλογές στήν γενέτειρα τῆς Δημοκρατίας ἀνεδείκνυαν παραδοσιακά τήν Ἑλλάδα ἀκόμη καί μέ τά χειρότερα ποσοστά πρώτη σέ συμμετοχή σέ ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.
Ἀπό αὐτή τήν ἀναμέτρηση ὅλα ἀλλάζουν. Ἡ Ἑλλάδα συγκαταλέγεται πλέον στίς χειρότερες χῶρες τῆς ΕΕ, ἄν δέν εἶναι ἡ χειρότερη σέ ποσοστό συμμετοχῆς σέ εὐρωεκλογές. Πρόκειται γιά ἕνα ἠχηρό χαστούκι πρός τό πολιτικό σύστημα, πρός τό πολίτευμα, μέ τήν παροῦσα ἀρχιτεκτονική του, πρός τίς πάσης φύσεως ἐξουσίες, πρός τά κόμματα καί πρωτίστως πρός τήν Κυβέρνηση, ἡ ὁποία σύρει τόν χορό τά τελευταῖα πέντε χρόνια.
Τά κόμματα, μέ τά ποσοστά πού ἔλαβαν χθές ἐπί αὐτῆς τῆς συμμετοχῆς, στήν οὐσία ὑποβαθμίζονται σέ μικρά ὑποσύνολα, τῶν ὁποίων ἡ ἐπιρροή καί ἰσχύς μέσα στό σύστημα εἶναι σέ προφανῆ δυσαρμονία μέ τήν ἄποψη πού ἔχουν οἱ πολῖτες γιά αὐτά.
Ἡ Ἑλλάς μέ ἄλλα λόγια ζεῖ τήν πλέον βαθειά κρίση ἀντιπροσωπευτικῆς Δημοκρατίας ἐπάνω στά γενέθλια τῆς μεταπολιτεύσεως, τήν ληξιαρχική πράξη θανάτου τῆς ὁποίας σφραγίζει τό χθεσινό ἀποτέλεσμα.
Ὅταν ἀποφασίζουν οἱ ὀλιγώτεροι καί ἀπέχουν ἐπιδεικτικά οἱ περισσότεροι, δέν ὑπάρχει νομιμοποποίηση. Καί αὐτή εἶναι πιό βαρειά ἧττα ἀπό τό ποσοστό πού ἔλαβαν τά κόμματα χθές.
Ὅταν οἱ πολῖτες συνθλίβουν καί ἀπαξιώνουν τίς ἐκλογές, μειώνουν τό ἐκτόπισμα τῶν κομμάτων, ἀπαξιώνουν ΜΜΕ καί δημοσκοπήσεις, τό θέμα εἶναι μέγα. Γιά ποιά Κεντροδεξιά καί ποιά Κεντροαριστερά νά μιλήσουμε ὅταν οἱ πολῖτες ἐξευτελίζουν τήν δημοκρατία; Ἐνῷ καί ὅσοι πῆγαν στίς κάλπες καί ψήφισαν, ἐπεφύλαξαν ὀδυνηρές ἐκπλήξεις σέ ὅλο τό «δημοκρατικό τόξο».
Ἡ διαφθορά, ἡ ἀναξιοκρατία, ὁ κλειστός ὀλιγαρχικός τρόπος διοικήσεως τῆς χώρας, ἡ συγχώνευση τῶν ἐξουσιῶν σέ μία μεγάλη παρέα πού παραβιάζει συστηματικά τό Σύνταγμα, ἡ ἀνεξέλεγκτη διαπλοκή, ἡ ἀπαξιωμένη Εὐρώπη, ἡ ὑποχώρηση τῆς δικαιοσύνης, ἡ υἱοθέτηση νέων ἀξιῶν ξένων πρός τό παραδοσιακό πρότυπο τοῦ Ἕλληνα, εἶναι μόνον μερικές ἀλλά ὄχι ὅλες οἱ αἰτίες πού τά κόμματα καί οἱ ἀρχηγοί τους εἶδαν χθές τίς πλάτες τῶν ἐκλογέων τους γυρισμένες πρός αὐτά.
Ἡ πατρίδα χρειάζεται μία νέα ἐκκίνηση. Ἡ παραδοσιακή ἀνάλυση τελείωσε. Πᾶμε γιά ἄλλα, ἄν θέλουμε πράγματι νά ἀναστήσουμε τήν κλονισμένη δημοκρατία μας.