"Μην εξαρτάς την τύχη σου από την τύχη του άλλου!", λέει μια σοφή παροιμία
Γράφει ο Μανώλης Κωττάκης
Την άνοιξη του 2008, πριν από ακριβώς 16 χρόνια και κάτι, μαγνητοσκοπούσα στη λίμνη των αγαπημένων μου Ιωαννίνων μαζί με τον σκηνοθέτη μου Γιώργο Σταμούλη και τον μάγο του SteadiCam Κωνσταντίνο Τάγκα μια συνέντευξη του τότε γραμματέα της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρη Ζαγορίτη, στο πλαίσιο της εκπομπής που είχα τότε στην ΕΡΤ και έφερε τον τίτλο «Άλλη όψη».
Μόλις ολοκληρώθηκε το γύρισμα, ένα τοπικό κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας έσπευσε περιχαρές προς το μέρος μας να μας αναγγείλει ότι η Νέα Δημοκρατία κέρδισε σήμερα και τις επόμενες εκλογές.
Και όταν τον ρωτήσαμε «γιατί», μας απάντησε σκασμένο στα γέλια ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργος Παπανδρέου μπέρδεψε τις αλυσίδες κι έπεσε από το ποδήλατό του στη Σταμάτα Αττικής.
Γράφω «έπεσε» γιατί μπορεί και να μην έπεσε αλλά να συνέβησαν διάφορα άλλα πράγματα που οδήγησαν τον «ανεπανάληπτος θα είμαι εγώ για σένα, ελληνικέ λαέ» Παπανδρέου λίγο αργότερα στην απόλυση των μισών ανδρών της ασφάλειάς του.
Παραπολιτικά της Ιστορίας.
Ενάμιση χρόνο μετά όμως, τον Οκτώβριο του 2009, η Νέα Δημοκρατία όχι απλώς δεν κέρδισε τις εκλογές, αλλά τις έχασε, και μάλιστα με τεράστια διαφορά από τον Γιώργο Παπανδρέου.
Με 44%-33%.
Ένδεκα ολόκληρες μονάδες.
Το περιστατικό εκείνο των Ιωαννίνων έμεινε για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου γιατί δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάς τον άλλον. Ούτε τη συγκυρία. Ούτε το περιβάλλον, εσωτερικό και διεθνές.
Η Νέα Δημοκρατία έφυγε ανέμελη για διακοπές το καλοκαίρι του 2008, προηγούμενη στις δημοσκοπήσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά ο Παπανδρέου κι άλλες δυνάμεις εργάζονταν συστηματικά και υπόγεια στο παρασκήνιο ούτως ώστε το φθινόπωρο τη βρήκε με τη σκευωρία του Βατοπαιδίου στην πλάτη και δεύτερη στις δημοσκοπήσεις.
Ο Καραμανλής πλήρωσε ακριβά το Βουκουρέστι και ότι έφερε προς κύρωση στη Βουλή τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς τη συμφωνία για τον νότιο αγωγό φυσικού αερίου με τους Ρώσους, η οποία κυρώθηκε ταυτόχρονα από τη ρωσική Δούμα. Αυτό εξόργισε τους Αμερικανούς, οι οποίοι επένδυσαν αμέσως στον… ποδηλάτη, ο οποίος ανέκτησε την ισορροπία του και απέκτησε αμέσως αξία στα μάτια τους. Η ανατροπή εκείνη ήταν ιδιόρρυθμη και δεν βασίστηκε σε κάποιο λάθος, αλλά στην εμμονή του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή να υπερασπιστεί το εθνικό συμφέρον.
Κάτι που φαίνεται και τώρα, στις μέρες μας, που η Ελλάδα έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό την πρόσβαση στη φθηνή ενέργεια από το μονοπώλιο του Βορρά για να πληρώνει πανάκριβη ενέργεια στο μονοπώλιο του Νότου.
Ωστόσο η εμπειρία αυτή μου έδωσε έναν γενικό κανόνα και για την πολιτική και για τη ζωή: Ποτέ να μην εξαρτάς την τύχη σου από την τύχη των άλλων. Να βασίζεσαι στις δικές σου δυνάμεις και όχι στις αδυναμίες των άλλων.
Σ’ όσους λοιπόν πιστεύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι… τυχερός που προκρίθηκαν στο δεύτερο γύρο στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ οι «μικρού ηγετικού αναστήματος» με βάση τη συγκυρία της εποχής Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας έχω να πω τα εξής.
Ούτε και χθες είχε αξιωματική αντιπολίτευση ο Κυριάκος Μητσοτάκης ούτε και σήμερα έχει και πιθανόν ούτε και αύριο.
Μόνος είναι στο κάδρο.
Και μόνος του πέφτει.
Είναι το μοναδικό παράδειγμα πρωθυπουργού από τη Μεταπολίτευση και μετά που δεν έχει αντιπολίτευση ούτε καν στη Βουλή (αν εκλεγεί και ο Δούκας, δεν θα έχουμε καν κοινοβουλευτική δημοκρατία με δύο αρχηγούς αντιπολίτευσης εκτός Βουλής) ούτε εσωκομματική αντιπολίτευση ούτε τίποτα.
Επί πέντε ολόκληρα χρόνια έχει όλο το κράτος δικό του. Όλους τους περιφερειάρχες και τους δημάρχους δικούς του, τους βουλευτές μέχρι πρότινος δικούς του, πιστά στρατιωτάκια να ψηφίζουν χωρίς αντιρρήσεις ό,τι τους φέρνει στη Βουλή χωρίς να ρωτάνε, τους δύο πρώην πρωθυπουργούς να μην του δημιουργούν το παραμικρό πρόβλημα μέχρι πρότινος, τα μέσα ενημέρωσης μπουκωμένα με δημόσιο χρήμα και δικά του, τα επιμελητήρια που διαχειρίζονται ΕΣΠΑ δικά του, κομμάτι της Δικαιοσύνης δικό του, τον Αρχιεπίσκοπο όχι δικό του αλλά συμβιβασμένο μαζί του, και βεβαίως τους ξένους δικούς του γιατί είναι δικός τους. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα μέχρι να «τα σπάσει» με τον Βέμπερ τού έκανε όλα τα χατίρια.
Κι όμως! Από τον Ιούνιο του 2023, όταν επανεξελέγη πρωθυπουργός ο κύριος Μητσοτάκης, και χωρίς να συναντά καμία αντίσταση στον δρόμο του, ροκανίζει κάθε μέρα τον εαυτό του μόνος του. Πέφτει κάθε μέρα μόνος του.
Τον περασμένο Ιανουάριο έλεγε σε κορυφαίο κομματικό στέλεχος ότι θα θριαμβεύσει στις ευρωεκλογές με τις… μεταρρυθμίσεις που θα κάνει για τον γάμο και τους ελεύθερους επαγγελματίες και ότι άλλο έχει στο μυαλό του το «πολιτικό Κέντρο», και στις ευρωεκλογές έχασε 13 ολόκληρες μονάδες.
Τις περισσότερες από τις οποίες δύσκολα θα ανακτήσει, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Τυχερός λοιπόν ο κύριος Μητσοτάκης για το δίδυμο Δούκα – Ανδρουλάκη και αύριο για το δίδυμο Φάμελλου – Πολάκη ή δεν ξέρω ποιου άλλου (Παππάς;) στον ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν είμαι και τόσο βέβαιος, θα δείξει.
Το αποτέλεσμα των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ έχει μία και μόνο συνέπεια για την καινούργια αριθμητική της πολιτικής μας ζωής: Αν η Νέα Δημοκρατία δεν είναι αυτοδύναμη στις επόμενες εκλογές, θα πρέπει να αναζητήσει κυβερνητικό εταίρο, κι αυτός υποχρεωτικά μετά το προχθεσινό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι από τα δεξιά, τα οποία απεχθάνεται ο κύριος πρωθυπουργός, και όχι από τα αριστερά και το Κέντρο που τόσο λατρεύει.
Να δω τον κύριο πρωθυπουργό να παρακαλά την… Αφροδίτη Λατινοπούλου να μετάσχει ως Υπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας (τη ΝΙΚΗ και τη Λύση δεν θα την πλησιάσει), και τι στον κόσμο.
Τυχερός!
Comentarios