Η τυχοδιωκτική μεταμόρφωση Μητσοτάκη και Ανδρουλάκη, έχει ως κοινό σημείο την έλευση Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ!
Είναι και οι δυό τους, βγαλμένοι από την ίδια πολιτική μήτρα! Τυχοδιώκτες, σαρδανάπαλοι, άθεοι, απατεώνες, αδίστακτοι και απάτριδες, έτοιμοι να πουλήσουν την ίδια τους τη μάνα για να κερδίσουν την εύνοια των "αφεντικών" τους!
Γράφει ο Ανδρέας Καψαμπέλης
Ως όψιμος αρνητής της woke ατζέντας μετά τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ, ο Μητσοτάκης απομάκρυνε αυτές τις ημέρες -κατά την πάγια τακτική του όταν αλλάζει φορά ο άνεμος- τον Αλέξη Πατέλη, παντρεμένο με άνδρα και φανατικό υποστηρικτή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, από οικονομικό του σύμβουλο. Οψιμος αρνητής ετοιμάζεται να γίνει και ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Από τη δική του πλευρά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φέρεται αποφασισμένος, σύμφωνα με πληροφορίες, να προχωρήσει σε αναδρομική «αυτοκριτική»για το μνημονιακό παρελθόν του κόμματος του οποίου σήμερα ηγείται…
Οι μεταμορφώσεις αυτές, αφενός του πρωθυπουργού και αφετέρου του (νέου) αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Αμφότεροι σε ένα περιβάλλον όπου ανθεί όσο ποτέ ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός επιχειρούν να προσαρμόσουν τις τακτικές τους στις νέες ψηφοθηρικές ανάγκες, αντιμετωπίζοντας τους πολίτες σαν χρυσόψαρα σε γυάλα…
Η στάση του Μητσοτάκη δεν έχει να κάνει μόνο με τις μεγάλες διαρροές που αντιμετωπίζει από τα δεξιά του, τη ζημιά που του κάνει με τις απανωτές επιθέσεις ο Αντ. Σαμαράς και την αισθητή μετατόπιση του κοινωνικού άξονα. Συνδέεται και με τον φόβο του ότι θα βρεθεί «αδειασμένος» από τις καινούργιες ισορροπίες που διαμορφώνονται ήδη στα διπλωματικά και γεωπολιτικά μέτωπα εν όψει της εγκατάστασης, από τον ερχόμενο μήνα, του νέου ενοίκου στον Λευκό Οίκο.
Η συμπεριφορά του Ανδρουλάκη οφείλεται στην προσπάθειά του να προσεταιριστεί εκλογικά κοινά που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ την περασμένη δεκαετία για να καταφέρει να εδραιωθεί ως πρωταγωνιστής στην Κεντροαριστερά.
Ταυτόχρονα όμως επιβεβαιώνει την παρασκηνιακή σύγκρουση με την Αννα Διαμαντοπούλου, ενώ υποδηλώνει και το μεγάλο άγχος που τον έχει καταλάβει από την επανεμφάνιση του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος δεν κρύβει πλέον τη φιλοδοξία του να ηγηθεί αυτός ενός νέου κόμματος στον χώρο για να επιστρέψει κατόπιν και στο Μέγαρο Μαξίμου παίρνοντας τη δική του «ρεβάνς»…
Ενώ πάντως ο ένας ρίχνει δίχτυα προς τα «δεξιά» κι ο άλλος προς τα «αριστερά» με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες -όποτε αυτές στηθούν-, η πολιτική αριθμητική καθιστά και τους δύο υποχρεωτικούς πρωταγωνιστές των σεναρίων συνεργασίας για την επόμενη ημέρα με πολλές ταυτίσεις στα μείζονα θέματα εσωτερικού και εξωτερικού προσανατολισμού της χώρας.
Η αυτοδυναμία θεωρείται από όλους πια μια τελειωμένη υπόθεση και μάλιστα δεν είναι καθόλου βέβαιο εάν με τα σημερινά ιστορικά χαμηλά ποσοστά των κομμάτων δύο κόμματα θα είναι αρκετά για το σχηματισμό βιώσιμης κυβέρνησης.
Μέσα από τις τωρινές μεταμφιέσεις τους τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Ανδρουλάκης σχεδιάζουν να ψαρέψουν σε διάφορα -κι ας είναι εντελώς θολά- νερά για να παραμείνουν οι βασικοί παίκτες και στη συνέχεια, χωρίς να τους ξεπεράσουν οι εξελίξεις, καθώς και οι δελφίνοι των κομμάτων τους.
Ο Μητσοτάκης θα ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια -καθώς οι έως τώρα δεν έχουν αποδώσει ιδιαίτερα- να «μαζέψει» τη γαλάζια παράταξη από σήμερα, Κυριακή, με την ολοκλήρωση της συζήτησης του Προϋπολογισμού και τη βραδινή ψηφοφορία την οποία θα παρουσιάσει ως εφ’ όλης της ύλης ανανέωση της «ψήφου εμπιστοσύνης» προς την κυβέρνησή του εν μέσω συνεχούς τρικυμίας.
Μάλιστα, αναμένεται με την ευκαιρία αυτή να ανακοινωθεί και η επανένταξη του Λευτέρη Αυγενάκη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. Αυτή την ψήφο εμπιστοσύνης πρόκειται να χρησιμοποιήσει επίσης και σαν ασπίδα για να δεσμεύσει όλους τους βουλευτές να πειθαρχήσουν στο πρόσωπο που θα υποδείξει σε μερικές εβδομάδες για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στο πλαίσιο αυτό ο Μητσοτάκης, μιλώντας στη Βουλή, θα ρίξει και δύο πυροτεχνήματα που αποσκοπούν στην άμβλυνση των εντυπώσεων στα αντίστοιχα ευαίσθητα εκλογικά πεδία.
Το ένα έχει να κάνει με την πολυδιαφημισμένη μείωση κάποιων ληστρικών προμηθειών των τραπεζών προκειμένου να εξισορροπηθούν οι αντιδράσεις για την απόφαση να μη φορολογηθούν τα (πολλαπλάσια) τραπεζικά υπερκέρδη, σε συνδυασμό με τη γάγγραινα της ακρίβειας.
Και το δεύτερο θα αφορά τα Ελληνοτουρκικά που έχουν μεταβληθεί σε πραγματικό εφιάλτη για τον πρωθυπουργό.
Η αγωνία του τώρα είναι να πείσει ότι δεν υπάρχουν εξελίξεις στον ορίζοντα και ότι ως εκ τούτου δεν δικαιολογείται ανησυχία για εθνικές υποχωρήσεις.
Η σχετική προαναγγελία που έκανε, μιλώντας την Παρασκευή στο συνέδριο του «Βήματος», είναι χαρακτηριστική, καθώς υποστήριξε ότι «έχοντας διερευνήσει με τον Ταγίπ Ερντογάν αν υπάρχει δυνατότητα να μπούμε πιο ουσιαστικά στον πυρήνα της κύριας διαφοράς που έχουμε με την Τουρκία στο θέμα της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, σας λέω ανοιχτά αυτή τη στιγμή ότι δεν βλέπω προοπτική(!!!) να μπορεί να γίνει η συζήτηση!».
Αν και αρκετοί υποστηρίζουν ότι η αλλαγή προτεραιοτήτων οφείλεται περισσότερο στις ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και τη Συρία, ο Μητσοτάκης ελπίζει ότι η ανάσα που θα πάρει στα εσωτερικά του μέτωπα θα είναι σημαντική, καθώς αυτή είναι και η κύρια απειλή που δέχεται από τα δεξιά του, εντός και εκτός κόμματος.
Και εφ όσον ξεπεράσει τον σκόπελο της προεδρικής εκλογής, σχεδιάζει να συμπληρώσει το πακέτο αυτό διά της συμμετοχής βουλευτών της «δεξιάς πτέρυγας» στην κυβέρνηση μέσω ανασχηματισμού ώστε να στεγανοποιήσει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα ύστερα από τους τελευταίους κραδασμούς εξαιτίας του κ. Σαμαρά.
Οι κορόνες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η Διαμαντοπούλου και και το αγκάθι των Μνημονίων
Συμμετρικά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην άλλη πλευρά του φάσματος ο κ. Ανδρουλάκης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναζητά τρόπους που θα βοηθήσουν το κόμμα να ξεφύγει από τις σημερινές δημοσκοπικές πτήσεις οι οποίες μπορεί λόγω της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ να το δείχνουν ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά δεν αρκούν για να κάνουν πειστικό το επιχείρημα ότι θα καταφέρει μόνος του να ανατρέψει τον Μητσοτάκη.
Ηδη σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει το «αντιδεξιό» ακροατήριο, δήλωσε προχθές αφοριστικά ότι «όσο είμαι πρόεδρος εγώ, το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ.».
Η αποστροφή αυτή ήταν μια απάντηση και προς την Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία, όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα η «κυριακάτικη δημοκρατία», προαλείφεται με τις ευλογίες ισχυρών επιχειρηματικών και οικονομικών κύκλων για επικεφαλής μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ ως πρόσωπο «κοινής αποδοχής».
Η ίδια έκανε μάλιστα ακόμα ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή εξαπολύοντας την Πέμπτη στον Αντ. Σαμαρά επίθεση για τις διαφωνίες και τις καταγγελίες του αναφορικά με τον ελληνοτουρκικό διάλογο, την οποία θα ζήλευε και ο Μητσοτάκης…
Στο πλαίσιο της ίδιας στρατηγικής πάντως ο Ανδρουλάκης επεξεργάζεται, κατά τις πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», το πώς θα πλασάρει την «αυτοκριτική» του σημερινού ΠΑΣΟΚ για το μνημονιακό 2010-2014 ώστε να διατηρήσει στοιχειωδώς και τη σοβαρότητά του λαμβάνοντας υπόψη ότι και ο ίδιος (με μέντορα τον Ευ. Βενιζέλο) υπήρξε πολιτικό δημιούργημα εκείνης της ταραγμένης περιόδου.
Με δεδομένο όμως ότι λόγω της μνημονιακής μετάλλαξης το πάλαι ποτέ πανίσχυρο Κίνημα είδε τις εκλογικές μάζες του να κινούνται σχεδόν ολοκληρωτικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά, η ανάλυση που φέρεται ότι κάνει τώρα είναι ότι μια τέτοιου είδους αναθεώρηση, έστω και ετεροχρονισμένη και με καθαρά ιστορικό χαρακτήρα, θα βοηθήσει να επαναπροσεγγιστούν συναισθηματικά και να επαναπατριστούν οι τεράστιες αυτές μάζες που έχουν μείνει πλέον ορφανές.
Ετσι πιστεύεται ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ θα μπορέσουν να αποκτήσουν μια νέα ώθηση και ο Ανδρουλάκης να γίνει επιτέλους κι αυτός (όχι μόνο στα λόγια) «πρωθυπουργήσιμος», μειώνοντας τον κίνδυνο να παραμεριστεί από άλλους, άσπονδους συντρόφους του και μη, διεκδικητές του θώκου…
Ένα χάος κι ένα μπάχαλο, είναι αυτό το οποίο περνάει αυτόν τον καιρό το Ψευτορωμαίϊκο!
Κυριακάτικη Δημοκρατία
תגובות