Προς όλους, για την συγκινητική - κατ' εμέ - υποστήριξη τους προς το ιστολόγιο και σε εμένα προσωπικά
Από τον Πύρινο Λόγιο
Ειλικρινά, δεν έχω λόγια να εκφράσω την συγκίνηση μου, τόσο για την αμέριστη υποστήριξη των επισκεπτών και αναγνωστών που εμπιστεύονται εμένα προσωπικά και το μόλις ενάμισι μηνών ιστολόγιο μου, όσο και - κυρίως - τούς άλλους συναγωνιστές μου ιστολόγους και αρθρογράφους, που πολεμάνε με την μαχητική τους πένα στο ίδιο μετερίζι, όπως κι εγώ.
Το πρόσφατο κείμενο μου, "Μια σφαίρα και μια φωτογραφία που θα αλλάξουν ριζικά την ροή της Ιστορίας", δημοσιεύτηκε σε 8 άλλα ιστολόγια καθώς και στην εφημερίδα "Ελεύθερη Ωρα" και διαμοιράστηκε παντού, σε Facebook, Twitter και αλλού, δεν ξέρω ακριβώς.
Αυτό από μόνο του, σημαίνει πως η αρθρογραφία μου βρίσκεται μέσα στο σωστό δρόμο και τα μηνύματα που απορρέουν μέσα από αυτά, γίνονται αποδεκτά από ένα μεγάλο ποσοστό των συμπατριωτών μου που πολεμάνε μαζί μου και μαζί με τους άλλους ιστολόγους τον ίδιο απολύτως εχθρό της πατρίδας μας αλλά και του κόσμου ολόκληρου: Το Θηρίο και τους συνεργάτες του.
Ομολογώ, είχα γνωρίσει πολλούς συναγωνιστές και... "αγωνιστές κατ' επίφαση" κατά τη διάρκεια των αγώνων μου μέσα σε αυτά τα πικρά και ζοφερά χρόνια της απόλυτης επικράτησης του Σατανισμού παντού, όπως ακριβώς είχε προβλέψει και ο τρισμέγιστος Απόστολος Ιωάννης στο έργο του "Αποκάλυψη" που γράφτηκε κατά τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ.
Να σημειώσω πως το βιβλίο αυτό, χώρια που στον πρώιμο Χριστιανισμό θεωρήθηκε ως...ακατάλληλο και από άλλους ως "βλάσφημο" αλλά μετά κάποιους αιώνες έγινε αντιληπτή η αξία του από τους Άγιους και φωτισμένους Πατέρες της Εκκλησίας και εκ τούτου προστέθηκε κι αυτό στα Ιερά Βιβλία της Αγίας Γραφής, ....λοιδωρήθηκε ή παρερμηνεύτηκε τα μάλα ακόμη και από εμάς τους ίδιους που λέμε ότι...πολέμάμε τώρα αυτό το ίδιο Θηρίο που την ύπαρξη του στι μέρες μας, προφήτευσε μέσω της Θείας Χάριτος ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο Ιωάννης. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, ζητάμε με άκρα ταπείνωση από τον Κύριο να μας συγχωρέσει γι αυτήν την μεγάλη αμαρτία που διαπράξαμε.
Τους "κατ' επίφαση" αγωνιστές τους έκανα πέρα, αφού βέβαια τους γνώρισα κι απ τη καλή κι απ την ανάποδη και κράτησα κοντά μου τους αληθινούς. Και δόξα τω Θεώ, είναι πολλοί αυτοί και αν υπήρχαν παράσημα για τον διαδικτυακό πόλεμο που διεξάγεται τα τελευταία 15 χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς θα είχαν ήδη από ένα τέτοιο στην αριστερή πλευρά του στήθους τους.
Φτάνουν οι πολυλογίες όμως. Θα περάσω αμέσως για να μη κουράζω με περιττά λόγια το κοινό, στο ζουμί.
Ευχαριστώ δημόσια λοιπόν τα εξής πρώτα ιστολόγια που αναδημοσιεύουν δικά΄μου κείμενα και τα προωθούν στους αναγνώστες τους.
Πρώτο απ' όλους, τον συγκινητικό και μέγα - για την μεγάλη του καρδιά και την πατριδοφροσύνη του - ΔΙΟΔΟΤΟ, ο οποίος στήριξε και διέδωσε παντού τον αγώνα μου και τα κείμενα μου και ο οποίος τοποθέτησε το δικό μου ιστολόγιο στις πρώτες σειρές των γκάτζετ του στην κεντρική του σελίδα. Τον ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά και τη ψυχή μου.
Ακολουθεί η πρώτη σε επισκεψιμότητα στον πατριωτικό χώρο "ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ" με την οποία είχαμε μια σχέση...περίεργη, αλλά βαθύτατα ειλικρινή. Η "ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΙΑ", παρά τις όποιες ...κόντρες υπήρξαν μεταξύ μας, ποτέ δεν έπαψε να αναδημοσιεύει δικά μου κείμενα και μάλιστα στην πρώτη και κύρια σελίδα της πάνω-πάνω και σε ειδικό πλαίσιο. Και κυρίως, ποτέ δεν έπαψε να πιστέυει σε μένα, ανεχόμενη τον ...αλλοπρόσαλλο πολλές φορές χαρακτήρα μου, τις εγωιστικές μου τάσεις (σοβαρό ελάττωμα κάθε ακαδημαϊκού που υποστηρίζει με εγωπάθεια το δικό του...δίκαιο), τις αμετροεπείς μου απαιτήσεις και κάθε άλλο μίασμα που με συνοδεύει δια βίου. Ειλικρινά, την ευχαριστώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς και της ψυχής μου.
Τον φίλτατο και συνοδοιπόρο "ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟ", που παρά τις όποιες...κόντρες μας σχετικά με πολλά ιστορικά κυρίως ζητήματα, δεν παραλείπει να αναδημοσιεύει τακτικά δικά μου κείμενα, ακόμη κι αν δεν συμφωνεί με το περιεχόμενο τους.
Την επίσης διάσημη στο ελληνικό διαδίκτυο "ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ", η οποία θεωρεί τα κείμενα μου ως...εξαιρετικά - όπως γράφει και στα μηνύματα που μου στέλνει, αν κι εγώ δεν τα θεωρώ ως τέτοια, μπορώ και πολύ καλύτερα αλλά τέλος πάντων - και τα δημοσιεύει σε περίοπτη θέση.
Τον ακούραστο αγωνιστή και συνοδοιπόρο Μίλτο και το ...ενημερωτικό και μουσικό "Corfiatiko" του, που δεν χάνει...κάνενα κείμενο μου και το αναδημοσιεύει άμεσα και που αποτελεί μια δροσερή όαση στο διαδίκτυο κουβαλώντας μαζί του και το μεθυστικό άρωμα που απονεέι η πανέμορφη Κέρκυρα, το νησί των Φαιάκων και της πολυαγαπημένης μου φίλης Άννας Παγκράτη, της γνωστής σε όλους "ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ" γνήσιας συμπατριώτισσας της ... επίσης τρελοκερκυραίας, αγαπημένης και αξέχαστης ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου.
Το επίσης διάσημο στο ελληνικό διαδίκτυο "ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ", του θερμού αγωνιστή "Δασκάλου", που υπάρχει στην...πιάτσα της αντίστασης σχεδόν καμμιά 12αριά και παραπάνω χρόνια. Ακάματος και μαχητής ο "Δάσκαλος".
Τον επίσης "τρελό" κι "αλλοπαρμένο" σαν ελόγου μου, αλλά μεγάλο μυαλό και διάνοια, τον "αιρετικό" ΕργΔημΕργ" και στον οποίο υποκλίνομαι για τις απίστευτες γνώσεις του στην Ιστορία, αλλά και για την ίδια του την επιστήμη που είναι η Φυσική και που μπορεί κάλλιστα - και είναι από τους πολύ λίγους επιστήμονες που το κάνουν, πιστέψτε με - να ερμηνεύει την ίδια την Ιστορία μέσα από τα εργαλεία της δικής του επιστήμης και να βγάζει τα σωστά συμπεράσματα. Τον ευχαριστώ από καρδιάς και τον τιμώ τόσο σαν επιστήμονα, όσο και κυρίως, σαν άνθρωπο και συναγωνιστή.
Τον εκπληκτικό "φιλόσοφο" της Ιστορίας, αγαπημένο συναγωνιστή και καθ' όλα ειλικρινή και γεμάτο από Ελλάδα αδελφό "Μποτίλια" και το ιστολόγιο του "Μποτίλια στο Πέλαγος". Τον πρωτογνώρισα, όταν εκείνος είχε σχολιάσει ένα άρθρο μου στον "Διόδοτο". Ένα σχόλιο απίστευτο, που με έκανε να συγκινηθώ τόσο, που με τα ζόρια κράτησα ενα δάκρυ που τρεμόπαιζε στο δεξί μου μάτι. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι ένας ...κάποιος Έλληνας θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει ως... "χαριτωμένη διάνοια(!!!)", τη στιγμή που οι περισσότεροι "ψεκασμένο" με ανέβαζαν, "αλλοπαρμένο" με κατέβαζαν. Ετούτος εδώ, γύρισε τούμπα όλα...όσα ήξερα για τους χαρακτηρισμούς άλλων, γεμίζοντας από ζεστασιά την ψυχή μου. Τον ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου, και...του χρωστώ ειλικρινά αυτό το δάκρυ που δεν έτρεξε από τα μάτια μου λόγω εγκρατείας. Θα του το δώσω όταν κάποτε τον συναντήσω.
Τα εξ ίσου φιλικά και συμπαθή ιστολόγια "ΘΑΝΟΣ-ΕΥΗ", "ΡΩΜΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ", "ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΣΧΕΣΗ" και όσα άλλα που δεν ξέρω ή δεν έχω υπ' όψη μου, που κατά καιρούς έχουν αναδημοσιεύσει κείμενα μου και που εχουν εκφραστεί για μένα με τα καλύτερα λόγια προς τρίτους. Να είναι πάντα καλά και να τους δίνει δύναμη ο Κύριος.
Και τέλος, τον ανήσυχο αλλά και πολύπαθο καρδιακό φίλο μου, τον Γιώργο τον Μεταξά και το αδικοκυνηγημένο "Κανένα Ζόρι" του. Μεγάλη καρδιά, μεγάλος αγωνιστής και Θεολόγος, ειλικρινής σε όλα του και κύριος, μου έδωσε την ευκαρία να συνεργαστώ μαζί του και να αποτελέσουμε μαζί ένα δυνατό δίδυμο, που κάποτε ταρακούνησε σχεδόν όλη την Υφήλιο (κυριολεκτικά), δημοσιεύοντας τα άκρως απόρρητα έγγραφα της αυστραλιανής κυβέρνησης για τις τρομακτικές παρενέργειες των εμβολίων της Pfizer, της Moderna και της AstraZeneca, που έκρυβαν οι νεοταξίτες και που τις είχε στείλει σε εμένα προσωπικά με sms ένας βουλευτής του κόμματων των Συντηρητικών. Σ' αγαπώ πολύ Γιώργο και ελπίζω μια μέρα να πιούμε εκείνον τον καφέ στα παράλια του Κεράτιου κόλπου, δίπλα στα Θεοδοσιανά Τείχη της Πόλης.
Και τελικά, όλους εσάς τους αγαπημένους μου ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ και ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΥΣ που με διαβάζετε χρόνια πολλά τώρα, ακούραστα και ...αγόγγυστα. Σας ευχαριστώ για τα θερμά σας μηνύματα που γεμίζουν την ηλεκτρονική μου διεύθυνση. Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς για τα καλά σας λόγια, που μου δίνουν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω ό,τι ξεκίνησα πριν από 14 χρόνια ακριβώς. Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας και κυρίως, για την εμπιστοσύνη σας. Σας ευχαριστώ που νικήσατε ακόμη και το...Facebook, ανεβαζοντας τη σελίδα του ΠΥΡΙΝΟΥ ΛΟΓΙΟΥ ανάμεσα στις καλύτερες σελίδες που φιλοξενεί η νεοταξίτικη αυτή προπαγανδιστική μηχανή.
Σας ευχαριστώ και σας δίνω τον λόγο της τιμής μου, ότι δεν θα προδώσω ποτέ την εμπιστοσύνη σας. Η κατάθεση μου αυτή είναι κάτι σαν συμβόλαιο και τα ειλικρινή συμβόλαια δεν καταπατούνται.
Αυτά είχα να πω και πάλι χίλια ευχαριστώ για το κουράγιο σας στο να τα διαβάσετε. Αλλά ΕΠΡΕΠΕ να το κάνω όλον αυτόν καιρό που υπάρχω όχι ως απλός Πυρινος Λόγιος, αλλά ως ιστολόγιο πλέον.
Comments