Τι σημαίνει όμως αυτό για τους μελλοντικούς ανθρώπους της «Νέας Εποχής»;
Κάθε σύλληψη είναι μια ζαριά. Αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει με την αναδυόμενη τεχνολογία που ονομάζεται «προεμφυτευτικό γενετικό τεστ για πολυγονιδιακές διαταραχές».
Μια τεχνολογία που επιτρέπει στους γονείς, που μπορούν να αντέξουν οικονομικά το κόστος της διαδικασίας, να επιλέξουν ποια έμβρυα θα πρέπει να επιτραπούν να επιβιώσουν με βάση τα επιθυμητά χαρακτηριστικά τους. Στους ανθρώπους, η επιλεκτική αναπαραγωγή όμως ονομάζεται…ευγονική!
Πηγές: Expose News & Spectator
Θα μπορούσε αυτό το νέο κίνημα της ευγονικής να οδηγήσει τελικά σε μια νέα φυλή ελιτίστων ανθρώπων που είναι αρκετά γενετικά διαφορετικοί από τους υπόλοιπους, ώστε οι δύο πληθυσμοί να μην είναι πλέον αρκετά όμοιοι γενετικά για να διασταυρωθούν;
Ο έλεγχος ενός εμβρύου ή εμβρύου είναι ήδη κοινός. Τα τεστ Προγεννητικού Συνδρόμου Down, για παράδειγμα, είναι τόσο διαδεδομένα που σε ορισμένες Σκανδιναβικές χώρες, σχεδόν το 100 τοις εκατό των γυναικών επιλέγουν να αποβάλουν ένα έμβρυο που έχει διαγνωστεί με την πάθηση ή - εάν χρησιμοποιούν εξωσωματική γονιμοποίηση - να μην εμφυτεύουν το προσβεβλημένο έμβρυο. Το αποτέλεσμα είναι μια ορατή αλλαγή σε αυτούς τους πληθυσμούς: απλά δεν υπάρχουν άλλα άτομα με Down's στους δρόμους της Ισλανδίας και της Δανίας.
Μέχρι τώρα, αυτές οι προγεννητικές εξετάσεις ήταν διαθέσιμες μόνο για ορισμένες καταστάσεις.
Ο προεμφυτευτικός γενετικός έλεγχος για πολυγονιδιακές διαταραχές ("PGT-P"), εφεξής "πολυγονικός έλεγχος", είναι μια γενετική εξέταση που έχει σχεδιαστεί για τον έλεγχο πολλαπλών γονιδίων που σχετίζονται με μια πολυγονιδιακή διαταραχή , η οποία είναι μια κατάσταση που προκαλείται από την αλληλεπίδραση πολλαπλών γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων . Αυτή η δοκιμή πραγματοποιείται συνήθως σε έμβρυα που δημιουργούνται μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης ("IVF") και στοχεύει στον εντοπισμό εμβρύων με χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης πολυγονιδιακής διαταραχής.
Ο πολυγονιδιακός έλεγχος επιτρέπει στους γονείς να πάρουν μια παρτίδα εμβρύων που συνελήφθησαν μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, να συντάξουν μια αναφορά για το καθένα, με βάση τους γενετικούς παράγοντες κινδύνου και στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν αυτές τις αναφορές για να αποφασίσουν ποιο έμβρυο θα εμφυτεύσουν.
Τέτοιες αναφορές δίνουν μια πολύ πλήρη εικόνα του ενήλικα που θα μπορούσε να γίνει το έμβρυο, συμπεριλαμβανομένης της ευαισθησίας του σε έναν τεράστιο αριθμό ασθενειών –καρδιοπάθειες, διαβήτη, καρκίνο– και τα πιθανά σωματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του: ύψος, χρώμα μαλλιών, αθλητικές ικανότητες, ευσυνειδησία, αλτρουισμός, ευφυΐα.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και ηθικά γεμάτος. Ο πολυγονιδιακός έλεγχος επιτρέπει στους γονείς να επιλέξουν τα καλύτερα παιδιά, σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις, αφαιρώντας σχεδόν εξ ολοκλήρου τον ρόλο της τύχης στην κανονική γενετική λοταρία.
Η ίδια η προβολή είναι δαπανηρή, αλλά όχι απαγορευτικά – πιθανώς στην περιοχή των 7.000-12.000 £, που είναι λιγότερο από ένα χρόνο ημερήσιας φροντίδας πλήρους απασχόλησης στο Λονδίνο. Εξίσου δαπανηρή και πολύ πιο επαχθής σωματικά για τη μητέρα, είναι η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Σκεφτείτε όμως τι προσφέρεται: την ευκαιρία να προσφέρετε στα παιδιά σας την καλύτερη δυνατή ευκαιρία στη ζωή. Γιατί το είδος των γονέων της ανώτερης μεσαίας τάξης που δεν σκέφτονται να ξοδέψουν τεράστια ποσά για την εκπαίδευση των παιδιών τους δεν θα επέλεγαν τον πολυγονιδιακό έλεγχο; Το στοίχημά μου είναι ότι θα το κάνουν, και σύντομα.
Ένα Νέο Ευγονικό Κίνημα γεννιέται
Εάν η λέξη «ευγονική» έχει εμφανιστεί στο μυαλό διαβάζοντας αυτό, δεν είστε οι μόνοι. Αυτό για το οποίο μιλάμε εδώ μπορεί καλύτερα να γίνει κατανοητό ως ένα νέο είδος ευγονικής.
Το παρακάτω βίντεο δεν συμπεριλήφθηκε στο άρθρο του The Spectator, είναι όμως διαφωτιστικό…
Η ευγονική είναι μια επιστήμη που έχει χρησιμοποιηθεί, μέσα στη ζωντανή μνήμη, για να δικαιολογήσει πολλές κακές πράξεις. Η φρίκη που νιώθουν οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι όταν ακούν τη λέξη δικαιολογείται από τις φρικαλεότητες που συνδέονται με το πρώτο κίνημα. Τα προγράμματα εξόντωσης των Ναζί, για παράδειγμα, εμπνεύστηκαν άμεσα από το κίνημα της ευγονικής της Αγγλόσφαιρας, κυρίως από τα προγράμματα που επέτρεπε η αμερικανική ευγονική νομοθεσία που είδε περισσότερα από 64.000 άτομα να στειρώνονται βίαια μεταξύ 1907 και 1963, δυσανάλογα αφροαμερικανές και σε .
Ο θεμελιώδης ισχυρισμός πίσω από το πρώτο κίνημα ευγονικής στη βικτωριανή και εδουαρδιανή εποχή είναι ότι η γενετική μας κληρονομιά επηρεάζει – συχνά σε μεγάλο βαθμό – όχι μόνο τα σωματικά αλλά και τα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά. Είναι επομένως δυνατό να χειραγωγήσουμε τα χαρακτηριστικά ενός πληθυσμού ενθαρρύνοντας ή αποθαρρύνοντας την αναπαραγωγή κάποιων γονιδίων – που ιστορικά σήμαινε, στην πράξη, την αναπαραγωγή κάποιων ανθρώπων.
Όλα εξαρτώνται από τα γονίδια;
Η ανθρώπινη συμπεριφορά, η προσωπικότητα και η ανάπτυξη διαμορφώνονται κυρίως από γενετικούς (φύση) ή περιβαλλοντικούς παράγοντες (ανατροφή). Στο αρχαίο ερώτημα «φύση ή ανατροφή» η πιο υπερασπιστική επιστημονική απάντηση είναι και τα δύο – η αλληλεπίδραση μεταξύ φύσης και ανατροφής είναι κρίσιμη για τη διαμόρφωση του ποιοι είμαστε και του πώς συμπεριφερόμαστε.
Μια τεχνολογία που χρησιμοποίησαν οι πρώτοι ευγονιστές ήταν η άμβλωση. Όταν ήρθε η κριτική για την ευγονική, ήταν κυρίως από τους Καθολικούς, εν μέρει επειδή οι περισσότεροι ευγονιστές υποστήριξαν σθεναρά τη χρήση τόσο του ελέγχου των γεννήσεων όσο και της άμβλωσης για να προωθήσουν τους στόχους τους.
Σήμερα, η πρακτική της αποβολής εμβρύων που είναι πιθανό να προσβληθούν από το σύνδρομο Down είναι ευγονιστική.
Μια άλλη σύγχρονη μορφή ευγονικής παρατηρείται σε ορισμένα ομοφυλόφιλα ζευγάρια που επιλέγουν να κάνουν παιδιά. Όπως γράφει ο Fleischman: «Ομοφυλόφιλοι άνδρες και λεσβίες στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν συχνά δότες γαμετών από τράπεζες ωαρίων και σπέρματος για να κάνουν παιδιά σε μια διαδικασία που είναι διαφανώς ευγονική… Οι οργανώσεις που προσλαμβάνουν δότες ωαρίων και σπέρματος δεν προσλαμβάνουν μόνο για γονιμότητα, αλλά επίσης έλεγχος για ψυχική και σωματική υγεία, ύψος, εκπαίδευση και ποινικό ιστορικό – γιατί αυτό θέλουν και αυτό περιμένουν οι πελάτες τους».
Είναι αναπόφευκτο να χρησιμοποιηθούν ευγονικά προγράμματα για να δικαιολογηθούν κακές πράξεις; Η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι ορισμένα γονίδια είναι καλύτερα ή χειρότερα από άλλα οδηγεί στο ευρέως διαδεδομένο συμπέρασμα ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από άλλους; Και αυτό το συμπέρασμα οδηγεί πάντα σε κάποια πολύ σκοτεινά μέρη;
Πρόκειται να μάθουμε. Η νέα ευγονική θα είναι σύντομα κοντά μας, αν και δεν θα αυτοχαρακτηριστεί ως τέτοια. Θα περιγραφεί με ευφημισμούς όπως «γενετική ενίσχυση» ή «γενετική υγεία».
Και σε αντίθεση με το πρώτο κίνημα ευγονικής – το οποίο προσπάθησε να αξιοποιήσει την εξουσία του κράτους να καθορίσει ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να ενθαρρύνεται (ή να απαγορεύεται) να αναπαραχθεί – η νέα έκδοση δεν θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την κυβερνητική πολιτική. Αντίθετα, θα έχει ως επί το πλείστον τη μορφή ιδιωτών που επιλέγουν αθόρυβα νέες εμπορικές υπηρεσίες όπως ο πολυγονιδιακός έλεγχος – και, στο μέλλον, πιο ριζοσπαστική βιοτεχνολογία. Αυτά τα άτομα συνήθως ξοδεύουν μεγάλα χρηματικά ποσά σε αυτές τις υπηρεσίες επειδή θα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κοινωνικά επιθυμητά χαρακτηριστικά όπως η ευφυΐα και η ομορφιά επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη γενετική.
Ορισμένες χώρες ενδέχεται να επιδοτούν τον πολυγονιδιακό προσυμπτωματικό έλεγχο. Το Ισραήλ προσφέρει ήδη στους πολίτες του δωρεάν υπηρεσίες εξωσωματικής γονιμοποίησης και η Κίνα ανακοίνωσε πρόσφατα την πρόθεσή της να κάνει το ίδιο. Οι νόμοι που επιτρέπουν ή δίνουν κίνητρα για τη χρήση αυτών των υπηρεσιών βιοτεχνολογίας μπορούν με ακρίβεια να περιγραφούν ως ευγονικοί νόμοι, αν και όχι αυτοί που γράφτηκαν με σκοπό να χειραγωγήσουν τη γονιδιακή δεξαμενή σε κλίμακα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τεχνολογία έχει προκλήσεις και περιορισμούς εκτός από το κόστος. Στο πλαίσιο των πολυγονιδιακών διαταραχών, για παράδειγμα, εξακολουθεί να υπάρχει περιορισμένη κατανόηση των γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που συμβάλλουν στις διαταραχές, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει τον εντοπισμό όλων των σχετικών γονιδίων. Και υπάρχει κίνδυνος ψευδώς αρνητικών (έμβρυα που ταξινομούνται εσφαλμένα ως μη προσβεβλημένα) και ψευδώς θετικών (έμβρυα που ταξινομούνται εσφαλμένα ως προσβεβλημένα).
Ευγονιστές τότε και ευγονιστές τώρα…
Αυτό που συχνά ξεχνιέται για το πρώτο κίνημα της ευγονικής είναι η εξαιρετική επιρροή που είχε στην εποχή του, ιδιαίτερα μεταξύ των αυτοπροσδιοριζόμενων «προοδευτικών» ανώτερων μεσαίων τάξεων της Βρετανίας και της Αμερικής. Και ακόμη και μετά τη γνωστοποίηση των θηριωδιών των Ναζί, χρειάστηκαν μερικές δεκαετίες για να πέσει εντελώς σε αδυναμία η λέξη «ευγονική» (η Αμερικανική Εταιρεία Ευγονικής δεν άλλαξε το όνομά της μέχρι το 1973).
Η καλύτερη σύγχρονη σύγκριση είναι ίσως το περιβαλλοντικό κίνημα. Όπως και ο περιβαλλοντισμός, η ευγονική υποστηρίχθηκε από τις πιο γνωστές επιστημονικές ενώσεις και περιοδικά. Όπως και ο περιβαλλοντισμός, βρήκε παθιασμένους υποστηρικτές μεταξύ των διασημοτήτων και των κοινωνικά συνειδητοποιημένων μεσαίων στρωμάτων.
Δεν ήταν δημοφιλές μόνο μεταξύ των συντηρητικών της Σφήκας. Οι μαύροι προοδευτικοί Kelly Miller και WEB Dubois ήταν ευγονιστές, για παράδειγμα, όπως και μερικοί από τους κορυφαίους σοσιαλιστές της εποχής. Για τον Fabian μεταρρυθμιστή Sidney Webb, το πρώτο κίνημα ευγονικής συνδυάστηκε τέλεια με την περίφημη προσταγή του για «Παρέμβαση! Επεμβαίνω! Επεμβαίνω!' Η διαμόρφωση ενός υγιέστερου και πιο έξυπνου πληθυσμού θεωρήθηκε όχι απλώς ως ενάρετος σκοπός, αλλά ως καθήκον.
Ηθικές Επιπτώσεις του Νέου Κινήματος Ευγονικής
Ο Jonathan Anomaly είναι ένας από τους λίγους φιλοσόφους που σκέφτονται σοβαρά τις ηθικές συνέπειες. Στο βιβλίο του για το 2020, «Δημιουργώντας μελλοντικούς ανθρώπους» , διερεύνησε τα πολλά πρακτικά και ηθικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από την ευρεία χρήση του πολυγονιδιακού ελέγχου, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου αυτού που οι εξελικτικοί βιολόγοι αποκαλούν «ειδογένεση»: δηλαδή, μια ομάδα να γίνει τόσο γενετικά διαφορετικό από τα υπόλοιπα είδη του ότι οι δύο πληθυσμοί δεν είναι πλέον αρκετά όμοιοι γενετικά για να διασταυρωθούν.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό, η ακατάλληλη χρήση πολυγονιδιακών προσυμπτωματικών εξετάσεων από μια ελίτ ομάδα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Οι κοινωνικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ των δύο ανθρώπινων ειδών θα γίνουν τότε τόσο τεράστιες που η διάσπαση των πολιτικών θα ήταν πιθανή, με γενετικά ενισχυμένους ανθρώπους να σχηματίζουν τελικά τα δικά τους εθνικά κράτη που αποκλείουν τους μη ενισχυμένους ανθρώπους.
Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση
Comentarios