Η Καρυστιανού στους "Sunday Times" κονιορτοποιεί τον Μητσοτάκη!

"Δύο χρόνια μετά τη «συγκάλυψη» της σιδηροδρομικής καταστροφής, η Ελλάδα είναι πιο θυμωμένη από ποτέ!"

Πενήντα επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ένα καταστροφικό σιδηροδρομικό δυστύχημα το 2023. Οι συνέπειες πλήττουν την καρδιά μιας από τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης!

Έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που η 19χρονη κόρη της Μάρθη έχασε τη ζωή της, μαζί με άλλα 56 άτομα, στη χειρότερη σιδηροδρομική καταστροφή στην Ελλάδα. Η Μαρία Καρυστιανού έχει εδώ και καιρό μετατραπεί από πενθούσα μητέρα σε ηγέτιδα ενός ισχυρού κινήματος διαμαρτυρίας που απαιτεί απαντήσεις από την κυβέρνηση την οποία κατηγορεί για συγκάλυψη.

Τον περασμένο Νοέμβριο, ωστόσο, ήρθε μια αποκάλυψη που σόκαρε ακόμη και την ίδια. Η Καρυστιανού είχε αρχικά τη διαβεβαίωση ότι η Μάρθα, η οποία σπούδαζε για να γίνει δασκάλα ειδικής αγωγής, σκοτώθηκε ακαριαία όταν το InterCity 62, που μετέφερε 350 επιβάτες, κυρίως έφηβους και εικοσάρηδες, από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη έπεσε μετωπικά πάνω σε μια εμπορική αμαξοστοιχία.

Μια καταγραφή όμως από το smartphone ενός επιβάτη που είχε μεταδοθεί στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης έλεγε μια διαφορετική ιστορία.

Καθώς η δικηγόρος της Καρυστιάνου έπαιξε την ηχογράφηση, αναγνώρισε αμέσως τη φωνή της καλύτερης φίλης της Μάρθας, της Φραντζέσκας, με την οποία η έφηβη επέστρεφε από ένα καρναβάλι στην Πάτρα, αρκετές ώρες μακριά στα νότια.

«Την άκουγα να μιλάει στην κόρη μου και να λέει: «Μάρθα, θα πεθάνουμε, σ' αγαπώ»», μου είπε η Καρυστιανού, 52 ετών, καθώς καθόμασταν στο διαμέρισμά της στον τέταρτο όροφο στη Θεσσαλονίκη, με θέα το Αιγαίο Πέλαγος. Σε ένα άλλο σημείο, η Φραντζέσκα είπε: «Η Φραντζέσκα είναι η μόνη που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο: «Δεν έχουμε οξυγόνο».

«Για τρία φρικτά λεπτά η Μάρθα ήταν ζωντανή μαζί με τη φίλη της», πρόσθεσε. «Οι ηχογραφήσεις έδειξαν ότι οι άνθρωποι δεν ήταν απλώς ζωντανοί, αλλά είχαν συνείδηση και μπορούσαν να μιλήσουν για το τι τους συνέβαινε».

Λίγες στιγμές αργότερα, δύο γιγαντιαίες πύρινες μπάλες καταπλάκωσαν το τρένο, σκοτώνοντας τα δύο κορίτσια και, όπως έχει υποστηριχθεί, περισσότερα από δύο δεκάδες άλλα άτομα που είχαν επιβιώσει από τη σύγκρουση, η οποία έλαβε χώρα στις 11.20 μ.μ. της 28ης Φεβρουαρίου 2023, κοντά στο χωριό Τέμπη. Όταν η Καρυστιάνου κλήθηκε τρεις ημέρες αργότερα να αναγνωρίσει τη Μάρθα, η σορός της κόρης της είχε καεί τόσο πολύ που ήταν αγνώριστη.

Για τους φίλους και τους συγγενείς των θυμάτων, η σύγχυση σχετικά με το πώς πέθαναν οι αγαπημένοι τους είναι μόνο ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα που φαίνεται να έχουν αυξηθεί μετά την καταστροφή - για τα πάντα, από την έλλειψη βασικών διαδικασιών ασφαλείας μέχρι τη σχεδόν απρεπή βιασύνη με την οποία οι αρχές καθάρισαν τον χώρο, γεγονός που μπορεί να έθεσε σε κίνδυνο τα αποδεικτικά στοιχεία.

Τα ερωτήματα αυτά αυξάνουν την πίεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό, ο οποίος εξελέγη για πρώτη φορά το 2019 και κέρδισε και πάλι στις εκλογές του 2023 την απόλυτη πλειοψηφία τέσσερις μήνες μετά την καταστροφή, κυρίως χάρη στην επιτυχία του στο να δώσει απατηλές υποσχέσεις ότι μπορεί να επαναφέρει την ελληνική οικονομία σε τροχιά μετά από μια μακρά οικονομική κρίση.

Πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι επτά στους δέκα Έλληνες -συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής μειοψηφίας (σχεδόν οι μισοί) των υποστηρικτών του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη- πιστεύουν ότι η κυβέρνηση είναι ένοχη για τη συγκάλυψη της θεμελιώδους αιτίας της καταστροφής.

Σε ένδειξη της αυξανόμενης οργής, περίπου 1.400.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε συγκέντρωση που διοργάνωσε ο Σύλλογος Συγγενών των Θυμάτων των Τεμπών, ο φορέας του οποίου ηγείται η Καρυστιανού, στη δεύτερη επέτειο του δυστυχήματος - που πιστεύεται ότι ήταν η μεγαλύτερη διαμαρτυρία από το 1971, όταν η Ελλάδα διοικούνταν ακόμη από χούντα.

Πάνω από 1,35 εκατομμύρια άνθρωποι -περισσότεροι από ένας στους οκτώ του πληθυσμού- έχουν υπογράψει μια αίτηση για την κατάργηση της ασυλίας από τη δίωξη που απολαμβάνουν οι πολιτικοί.

Στη συνέχεια, το περασμένο Σαββατοκύριακο, μια βόμβα εξερράγη έξω από τα κεντρικά γραφεία της ελληνικής εταιρείας σιδηροδρόμων στην Αθήνα. Σε έναν απόηχο του ταραχώδους πολιτικού παρελθόντος της χώρας, την ευθύνη ανέλαβε μια σκιώδης αριστερή ομάδα, η Επαναστατική Ταξική Πάλη.

«Η καταστροφή ήταν, κατά τραγικό τρόπο, ένα ατύχημα που περίμενε να συμβεί», δήλωσε ο Βασίλης Ντούσας, συνεργάτης του thing Tank "German Marshall Fund", ο οποίος παρακολουθεί τις ελληνικές υποθέσεις. «Η σιδηροδρομική υποδομή της Ελλάδας ήταν υποχρηματοδοτούμενη, ανεπαρκώς - και, ενίοτε, ακατάλληλα - στελεχωμένη και απαρχαιωμένη, με προβλήματα για τα οποία οι διαδοχικές κυβερνήσεις είχαν προειδοποιηθεί, αλλά έκαναν πολύ λίγα για να τα αντιμετωπίσουν» κατέληξε ο κύριος Ντούσας.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως υποστηρίζει ο Ντούσας, έκανε τα πράγματα χειρότερα με τους χειρισμούς της στο ατύχημα. Στην αρχή φάνηκε να επιρρίπτει την ευθύνη αποκλειστικά στο ανθρώπινο λάθος, αγνοώντας τις βαθύτερες διαρθρωτικές και συστημικές αδυναμίες, ενώ στη συνέχεια φάνηκε να «αποπροσανατολίζει το θέμα, αφήνοντας χώρο στις κατηγορίες για συγκάλυψη να κερδίσουν έδαφος».

Ο Ντούσας βλέπει παραλληλισμούς με την πυρκαγιά στον πύργο Grenfell στο δυτικό Λονδίνο τον Ιούνιο του 2017, στην οποία έχασαν τη ζωή τους 72 άνθρωποι. «Όπως και στον Grenfell, οι άνθρωποι είδαν τον εαυτό τους στις οικογένειες των θυμάτων», πρόσθεσε. «Θρηνώντας αγαπημένα πρόσωπα των οποίων η απώλεια φαινόταν βαθιά προσωπική, μια τραγωδία που θα μπορούσε να είχε συμβεί στον καθένα».

Μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες, η Καρυστιάνου, παιδίατρος, ήταν αρχικά έτοιμη να δεχτεί την άμεση απεικόνιση της καταστροφής από τον Μητσοτάκη ως αποτέλεσμα ενός «τραγικού ανθρώπινου λάθους».

Ο σταθμάρχης στη Λάρισα, κοντά στο σημείο του δυστυχήματος, φέρεται να τοποθέτησε τις κινητές ράγες ή τα σημεία αλλαγής με τέτοιο τρόπο ώστε η βόρεια επιβατική αμαξοστοιχία να εκτραπεί λανθασμένα στη νότια γραμμή. Αντιμέτωπος με πολλαπλές κατηγορίες για ανθρωποκτονία και άλλα αδικήματα, φέρεται να αρνήθηκε ότι γνώριζε ότι η εμπορική αμαξοστοιχία κατευθυνόταν προς την αντίθετη κατεύθυνση στην ίδια γραμμή.

Ωστόσο, σύντομα άρχισαν να αποκαλύπτονται λεπτομέρειες που μετέτρεψαν την καταστροφή σε σύμβολο αυτού που πολλοί Έλληνες αντιλαμβάνονται ως μακροχρόνιες συστημικές αποτυχίες στην ασφάλεια και τη λογοδοσία. Η χώρα χαρακτηρίζεται συχνά ως μία από τις πιο διεφθαρμένες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις πελατειακές σχέσεις να αποτελούν ιδιαίτερο πρόβλημα.

Η εμπιστοσύνη στο νομικό σύστημα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι πάρα πολύ χαμηλή.

«Φυσικά ήταν ένα ατύχημα, αλλά ήταν ένα ατύχημα που θα μπορούσε να αποφευχθεί», δήλωσε η Καρυστιανού.

Ο σταθμάρχης, όπως αποδείχθηκε σύντομα, είχε αφεθεί να εργαστεί μόνος του εκείνο το βράδυ, παρόλο που είχε αναλάβει τη θέση του μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι μετά από πέντε μήνες εκπαίδευσης. Ο διορισμός του σε ηλικία 59 ετών - που κανονικά δεν επιτρέπεται από τους κανόνες - φέρεται να διευκολύνθηκε από έναν υψηλά ιστάμενο συγγενή, ο οποίος κατείχε μεγάλη θέση στη κυβέρνηση.

Υποστηρίχθηκε επίσης ότι το InterCity 62 δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει για σχεδόν 15 λεπτά σε λάθος γραμμή, εκτός εάν είχε ολοκληρωθεί εγκαίρως το 2016 ένα έργο ύψους 41 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο χρηματοδοτείται εν μέρει από την ΕΕ, για την αναβάθμιση της σηματοδότησης και άλλων συστημάτων ασφαλείας της γραμμής στα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Το έργο, με την ονομασία Σύμβαση 717, παραμένει βυθισμένο σε διαμάχη. Δεκαέξι άτομα έχουν κληθεί από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία αυτόν τον μήνα, προστιθέμενα στα 23 άτομα που έχουν ήδη κατηγορηθεί για απάτη με επιδοτήσεις και άλλα αδικήματα που συνδέονται με το έργο.

Η αιτία των πυρκαγιών παραμένει επίσης αντικείμενο διαμάχης. Αρχικά αποδόθηκε η ευθύνη στη σιλικόνη που διέρρευσε από τις γεννήτριες των δύο ηλεκτρομηχανών και αναφλέχθηκε από σπινθήρες. Υπήρχαν, ωστόσο, αμφιβολίες ότι αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να δημιουργήσει μια τέτοια πυρκαγιά.

Μια έκθεση του Βασίλη Κοκοτσάκη, ενός ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα που προσέλαβε η ένωση συγγενών θυμάτων της Μαρίας Καρυστιανού, πρότεινε ότι οι πύρινες σφαίρες προκλήθηκαν από εξαιρετικά εύφλεκτους χημικούς διαλύτες που φαίνεται να είχαν μεταφερθεί στο τρένο - αν και δεν είχαν δηλωθεί στη διακήρυξή του. Η παρουσία τους θα εξηγούσε επίσης το παράπονο της Φραντζέσκα για την έλλειψη οξυγόνου, μια φράση που έχει γίνει σύνθημα των διαμαρτυριών.

Ένας συνδυασμός ανθρώπινου λάθους, απαρχαιωμένων υποδομών και μεγάλων συστημικών αστοχιών αναφέρθηκαν ως αιτίες της καταστροφής σε μια καταδικαστική επίσημη έκθεση 180 σελίδων που δημοσιεύθηκε την παραμονή της επετείου τον Φεβρουάριο.

Η κυβέρνηση δήλωσε ότι θα ανταποκριθεί στις «πολύ σοβαρές ελλείψεις, την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση», αλλά αρνήθηκε τους ισχυρισμούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι παρεμπόδισε την έρευνα.

Δεν έχει οριστεί ακόμη ημερομηνία για τη δίκη όσων κατηγορούνται για την ευθύνη της καταστροφής, αν και τα κεφάλια όσων εμπλέκονται στην έρευνα έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν.

Ο Κώστας Αχιλλέα Καραμανλής, ο υπουργός Μεταφορών ο οποίος καυχιόταν στο κοινοβούλιο λίγες μόνο ημέρες πριν από το δυστύχημα για την ασφάλεια του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, μετά το ατύχημα παραιτήθηκε γρήγορα.

Τον ακολούθησαν τον περασμένο μήνα ο Χρήστος Τριαντόπουλος, αναπληρωτής υπουργός για την κλιματική κρίση και την πολιτική προστασία, και ο Βασίλης Παπαγεωργίου, γενικός γραμματέας πολιτικής προστασίας, που παραιτήθηκαν από τις αντίστοιχες θέσεις τους. Και οι τρεις έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε παράβαση.

Η Καρυστιανού, εν τω μεταξύ, συνεχίζει την εκστρατεία της, παρά τις σφοδρές επιθέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που πιστεύει ότι αποτελούν μέρος μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας δυσφήμισής της, η οποία χρηματοδοτείται από όσους έχουν διασυνδέσεις με το κυβερνών κόμμα ("Ομάδα Αλήθειας").

Απορρίπτει επίσης τις κατηγορίες ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τη νεοαποκτηθείσα προβολή της για να ξεκινήσει πολιτική καριέρα.

«Βρισκόμαστε απέναντι στους πολιτικούς, οπότε αντιμετωπίζουμε έναν άδικο αγώνα, διότι παραδοσιακά στην Ελλάδα οι πολιτικοί δεν είναι ποτέ ένοχοι για τίποτα, και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα», δήλωσε η ίδια. «Θέλω απλώς να αποδοθεί δικαιοσύνη και να είμαι σίγουρη ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ. Ξέρω ότι αυτό θα ήθελε και η κόρη μου»...