Ψευτορωμαίϊκο και Δυτική Ευρώπη, πάνε...πακέτο! Από τον 19ο αιώνα, όπου ένα σημαντικό γεγονός του είναι η Ελληνική Επανάσταση μέχρι και...σήμερα, οι δυτικοευρωπαίοι και οι Έλληνες συνεργάτες τους κρατιούνται...χέρι-χέρι!
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Το "Ψευτορωμαίϊκο" ως πολιτική και κοινωνική οντότητα, δεν είναι ούτε νέο, ούτε καινούργιο. Οι ρίζες του πηγάζουν όχι μόνο στον 19ο αιώνα, όπου "δημιουργήθηκε" το νέο "ελληνικό κράτος" υπό την εποπτεία της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, αλλά πολύ πιο πριν. Φτάνουν μέχρι τις παρυφές της αρχαίας και της ελληνιστικής εποχής.
Το δράμα της Ιστορίας μας...
Κάποτε, ο μεγάλος μας ιστορικός και διανοητής, ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος, είχε πει σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ το 1995 μια πολύ μεγάλη και βαριά κουβέντα: "Είμαστε έθνος ηρώων, αλλά και έθνος ΠΡΟΔΟΤΩΝ".
Και πολύ σωστά το τοποθέτησε, αν σκεφτεί κάποιος - που γνωρίζει φυσικά Ιστορία - ότι η προδοσία του Εφιάλτη στη μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. δεν ήταν ούτε η μόνη, ούτε ή πρώτη, ούτε και η τελευταία ασφαλώς και μέσα από αυτά τα ιστορικά στοιχεία, θα μπορούσε να καταλάβει την βαρύτητα των λόγων του Καργάκου.
Στους περσικούς πολέμους για παράδειγμα, οι...μισοί Έλληνες (εξόριστοι, διωκόμενοι, στρατιωτικοί που εξέπεσαν του αξιώματος των ή ακόμη και απλοί τυχοδιώκτες) είχαν παρεισφρήσει στις αυλές του Δαρείου και του Ξέρξη ως...σύμβουλοι και συνεργάτες του εχθρού με τα ...γνωστά αποτελέσματα. Ακόμη μάλιστα χειρότερα, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Αρριανός στο έργο του "Αλεξάνδρου Ανάβασις", ο στρατός του Δαρείου είχε...πολύ περισσότερους Έλληνες (που προέρχονταν κυρίως από της κατακτημένες από τους Πέρσες πόλεις της Ιωνίας) από αυτούς που αποτελούσαν τον ...στρατό του Αλεξάνδρου!
Ναί, όπως το διαβάζετε!
Οι προδοσίες ασφαλώς δεν σταμάτησαν, ούτε κι όταν οι Πέρσες είχαν χάσει τον πόλεμο ως προς την κατάκτηση της ελλαδικής χερσονήσου, αλλά επεκτάθηκαν και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (Σπαρτιάτες πήγαν με το μέρος των Αθηναίων και τούμπαλιν) αλλά και στις διάφορες αψιμαχίες μεταξύ Ελλήνων μετά τη λήξη του πολέμου και λίγο πριν εδραιωθεί η Μακεδονική Ηγεμονία.
Φυσικά, το...χούϊ αυτό των Ελλήνων, δηλαδή η προδοσία, κλιμακώθηκε στην ελληνική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όταν αυτή βρισκόταν σε σταδιακή καθοδική πορεία, από τον 11ο αιώνα και μετά. Οι προδότες ήσαν κυρίως οι μεγάλοι γεωκτήμονες και ηγεμόνες των θεμάτων της Μικράς Ασίας, οι οποίοι μετά και την δραματική μάχη του Ματζικέρτ (26 Αυγούστου 1071), προτίμησαν να συνεργαστούν με τους Σελτζούκους, λόγω της υπερφορολόγησης που τους είχε επιβάλλει η κεντρική διοίκηση της Κων/πολης, οι οποίοι ασπάστηκαν το Ισλάμ με...ιδιαίτερη ευκολία και παρέδωσαν τους υπηκόους τους στα χέρια των Τούρκων.
Επίσης, μη ξεχνάμε πως η πρώτη - και καθοριστική για την μετέπειτα πορεία της Αυτοκρατορίας - Άλωση της Κων/πολης, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις...προδοσίες μεταξύ των πριγκίπων και αυτοκρατόρων της βδελυρής Δυναστείας των Αγγέλων, οι οποίες κατέληξαν στο να παραδοθεί η Πόλη στα χέρια των αιρετικών Φράγκων και να καταλεηλατηθεί. Κι αν δεν ήταν οι αληθινά γενναίοι Ρώσοι Βάραγγοι μισθοφόροι που πολέμησαν με λύσσα τους Φράγκους μέσα στη Πόλη, η ιστορία θα κατέγραφε ότι ...η Πόλη στην ουσία παραδόθηκε σχεδόν...αμαχητί!
Έλληνες εναντίον...Ελλήνων, υπήρξαν ακόμη και κατά την δεύτερη - και οριστική - Άλωση της Κων/πολης από τους Οθωμανούς τον Μάιο του 1453, όταν και το μεγάλο κομμάτι των Οθωμανών, οι Γενίτσαροι, που ήταν...γόνοι Ελλήνων που εξισλαμίστηκαν οικειοθελώς, έκαναν τις περισσότερες αγριότητες κατά τη διάρκεια της τριήμερης σφαγής που ακολούθησε την πτώση της Πόλης.
Για να μη μιλήσουμε για τις προδοσίες των Ελλήνων Κοτσαμπάσηδων και φοροεισπακτόρων των Οθωμανών κατά τη διάρκεια της τουρκικής σκλαβιάς, των οποίων ο ρόλος δεν ήταν μόνο στο να διοικούν τα θέματα που τους είχαν παραχωρήσει οι Τούρκοι, αλλά και να λειτουργούν παράλληλα και ως ...κατάσκοποι της Υψηλής Πύλης, οι οποίοι έδιναν πληροφορίες στους Πασάδες είτε για τα λημέρια των Αρματωλών και Κλεφτών, είτε για τα διάφορα ελληνικά επαναστατικά κινήματα που ελάμβαναν χώρα κατά καιρούς τον 16ο, 17ο και 18ο αιώνα.
Η εδραίωση του Ψευτορωμαίϊκου και η εκπλήρωση της προφητείας του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
Μία από τις πλέον φοβερές προφητείες του μεγάλου μας Εθνικού Αγίου, ήταν και η γνωστή σε όλους μας προφητεία του "Ψευτορωμαίϊκου", που εκπληρώθηκε σχετικά γρήγορα, δηλαδή όταν ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση. "Θά'ρθει πρώτα ένα Ψευτορωμαίϊκο", απάντησε ο Μέγας Άγιος σε κάποιους που τον ρώτησαν για το πότε θα έρθει το Ποθούμενο. "Να μην το πιστέψετε, θα φύγει πίσω"
Στην ουσία, ο Μέγας Άγιος και Ισαπόστολος Κοσμάς, προφήτευσε την ίδρυση ενός μικρού, ευάλωτου και πλήρως ελεγχόμενου από τους ξένους "ελληνικό κράτος", το οποίο έφτασε μέχρι τις μέρες μας και που σήμερα απλά...ξεψυχάει, αποδοκιμαζόμενο από τον λαό μας και έτοιμο να ...φύγει πίσω, όπως είχε πεί ο Άγιος τότε. Ένα κράτος δηλαδή ΨΕΥΤΙΚΟ, όχι "ρωμαίϊκο" αλλά... "ελληνικό", δηλαδή αιρετικό, μακρυά από την έννοια της Ρωμιοσύνης, που θα πετάξει από πάνω του την κάπα της μητέρας του Ρωμανίας και θα εξελιχθεί ως ένα κράτος "φραντζέζικο", ξένο ως προς την έννοια της αληθινής Ρωμιοσύνης.
Αυτό λοιπόν το πολιτικό "Ψευτορωμαίϊκο", "εδραιώθηκε" επί της ουσίας μέσα από μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ονομάζεται Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (1791-1865), γέννημα-θρέμμα της Κων/πολης και επικεφαλής των λεγόμενων "Φαναριωτών", μία εκ των κοινωνικών ομάδων του ελληνικού έθνους, που κατάφεραν να αναδειχθούν στον διοικητικό μηχανισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η επίσημη ελληνική Ιστορία (η οποία άρχισε να γράφεται μετά την δεκαετία του '70 και από εξ ίσου αμφιλεγόμενους "ακαδημαϊκούς) τον κατατάσσει σε αυτούς τους πολιτικούς που αργότερα ονομάστηκαν "εκσυγχρονιστές", δηλαδή νεωτεριστές ή πιο κομψά...μεταρρυθμιστές, οι οποίοι ήσαν οπαδοί του Ευρωπαϊσμού. Η ανάδειξη τους ως πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων του ελληνικού έθνους και της οθωμανικής διοίκησης ανάγεται στα μέσα του 17ου αιώνα, όταν για πρώτη φορά ένας Έλληνας από την Τραπεζούντα, ο Παναγιώτης Νικούσιος**, με σπουδές στην Πάδοβα και γλωσσομαθής, κατέλαβε τη θέση του Μεγάλου Δραγουμάνου (μεταφραστή) της Πύλης.
Έκτοτε, μόνο χριστιανοί ορθόδοξοι Ρωμιοί Φαναριώτες, γόνοι πλουσίων αριστοκρατών της Κων/πολης οι οποίοι ήταν οι πλέον καλλιεργημένοι, γλωσσομαθείς και με εμπειρία από την Ευρώπη και φυσικά υπήκοοι της αυτοκρατορίας καταλάμβαναν το αξίωμα αυτό του Μεγάλου Δραγουμάνου, στο οποίο σύντομα προστέθηκαν τα αξιώματα του "Δραγουμάνου του Στόλου" και κυρίως, από τις αρχές του 18ου αιώνα, των ηγεμόνων των αυτόνομων παραδουνάβιων ηγεμονιών της Βλαχίας και της Μολδαβίας ασχολούμενοι ουσιαστικά με το εμπόριο. Επίσης, συνδέονται με τον τρόπο συγκρότησης του οθωμανικού κρατικού μηχανισμού και την διαχείριση υποθέσεων τόσο στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας όσο και στις εξωτερικές σχέσεις με άλλα κράτη. Το οθωμανικό διοικητικό προσωπικό, στερούμενο ετοιμότητας αλλά και των αναγκαίων δεξιοτήτων, δημιούργησε ένα κενό, που ήλθαν να καλύψουν οι Ρωμιοί Φαναριώτες.
Τα κίνητρα του Μαυροκορδάτου, δεν ήταν ακριβώς πατριωτικά. Ήταν καθαρά ιδιοτελή. Ο όποιος πατριωτισμός του, αλλά και η συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση τόσο αυτού, όσο και των υπολοίπων Φαναριωτών, είχαν ως κίνητρο του να ηγηθούν του νέου ελληνικού κράτους που θα δημιουργούνταν μετά την Επανάσταση, με την εγωϊστική ετικέτα τόσο της μορφώσεως τους, όσο και των...γνωριμιών που είχαν μέσα στην Υψηλή Πύλη αλλά και στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Αγγλία.
Ο Μαυροκορδάτος υποτιμούσε τόσο την αξία των μεγάλων στρατηγών και πολέμαρχων Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη και Παπαφλέσσα, τους οποίους μισούσε παράλληλα και προσπαθούσε να τους παραγκωνίσει ή ακόμη και να τους εξολοθρεύσει, όσο και τον ίδιο τον λαό, που οι περισσότεροι εξ αυτού ήσαν αμόρφωτοι και ρακένδυτοι. Και τα κατάφερε εν μέρει να παραγκωνίσει την στρατιωτική κάστα, μιας και ήταν ο κύριος ηθικός αυτουργός του Ελληνικού Εμφυλίου, τόσο επειδή έβαλε ουσιαστικά την Αγγλία την ίδια μέσα στα διοικητικά της επαναστατημένης Ελλάδας, όσο και για την απρόσκοπτη και ουσιαστικά άχρηστη ενέργεια του ως πρώτου πρωθυπουργού της Ελλάδας δια μέσου των διαπραγματευτών Ιωάννη Ορλάνδου, Γεωργίου Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη (αμφότεροι οπαδοί της ομάδας των Φαναριωτών εκτός του Ζαΐμη) στη σύναψη του πρώτου δανείου για την Ελλάδα από τους οίκους Loughiman, O’ Brion και Ellice Co (άπαντες ελεγχόμενοι απο τον οίκο των Rothschild της Αγγλίας) και με τις ευλογίες του Τζώρτζ Κάννινγκ, υπουργού Εξωτερικών της Αγγλίας τότε.
Το δάνειο αυτό των 800.000 λιρών με τους πλέον επαχθείς όρους (με ενέχυρα το σύνολο των «Εθνικών γαιών», των αλυκών, των ιχθυοτροφείων και των Τελωνείων!) έφτασε στην Ελλάδα μειωμένο κατά το ένα τρίτο σχεδόν (τελικό ποσό 298.700 λιρών) και κατασπαταλήθηκε στις διαμάχες των Φαναριωτών, των Υδραίων, των Σπετσιωτών και των Ρουμελιωτών οπλαρχηγών με τους Πελοποννήσιους στρατιωτικούς και οπλαρχηγούς.
Το δεύτερο και καθοριστικό δάνειο που εδραίωσε πλέον την απόλυτη κυριαρχία των Άγγλων στην επαναστατημένη Ελλάδα, ήρθε λίγους μήνες αργότερα από το πρώτο (Ιούλιος 1824) ύψους 15 εκατοµµυρίων τάλιρων***. Στο παιχνίδι αυτό προσπάθησαν να μπούν και οι Γάλλοι, οι οποίοι δια του πρέσβεως της Γαλλίας Ντε Μονέ, είχαν επήρρεια στην κυβέρνηση Μαυρομιχάλη αλλά και πάλι προτιμήθηκαν οι Άγγλοι από την νέα δανειακή αντιπροσωπεία υπό τους Ι. Ορλάνδο, Αν. Λουριώτη και Γ. Σπανιολάκη, λόγω του Μαυροκορδάτου ο οποίος έλυνε και έδενε σε κάθε κυβερνητικό σχήμα. Ο Ζαΐμης δεν πήγε τόσο γιατί δεν χώνευε τους Άγγλους επειδή στο πρώτο δάνειο, είχαν ζητήσει τα...πάντα και μάλιστα υπήρξε και φραστικό επεισόδιο με τον Ζαΐμη να φωνάζει και να οδύρεται "να τους μουντζώσωμεν και να φύγωμεν. Κι ο στόλος να κινηθεί με τα χρήματα των καραβοκυραίων κι αν δεν θέλουν, τους τα βγάζουν με το ζόρι οι νησιώτες", όσο και γιατί δεν τα πήγαινε καλά με τους Φαναριώτες, που ήταν έτοιμοι μπροστά στο συμφέρον τους (έπαιρναν κι αυτοί μερτικό από το δάνειο) δεν σταματούσαν πουθενά . Φυσικά αποπέμφθηκε από την Επιτροπή, διότι ο είς εξ αυτών, ο Ιωάννης Ορλάνδος ήταν γαμπρός των Κουντουριωταίων καραβοκύρηδων και ήταν οπαδός της φατριάς των Φαναριωτών.
Ο Μαυροκορδάτος, επειδή μισούσε τον Δημ. Υψηλάντη και παράλληλα τον φοβόταν ως δυνατό ανταγωνιστή, ήθελε να αποκτήσει και φήμη...στρατηγού. Έτσι, τον Ιούλιο του 1822, συγκέντρωσε άνδρες από τη Ρούμελη και την Πελοπόννησο και ανέλαβε εκστρατεία για να βοηθήσει την επανάσταση στην Ήπειρο από τους Σουλιώτες κυρίως. Μαζί του πήγαν και οι οπλαρχηγοί Μπότσαρης, Θοδωράκης Γρίβας, Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, ο Καραϊσκάκης, ο γιός του Κολοκοτρώνη, Γενναίος κ.α. μαζί με ένα τάγμα από αγγλογάλλους και αυστριακούς φιλέλληνες.
Την αρχιστρατηγία την είχε ο Μαυροκορδάτος κι αυτό ανησυχούσε τον Μπότσαρη, επειδή ο πρώτος δεν είχε εμπειρία στρατιωτική. Και είχε απόλυτο δίκιο. Το Τάγμα των φιλελλήνων ευρωπαίων δεν υπάκουσε στις εντολές των οπλαρχηγών στο να φτιάξουν ταμπούρια, αλλά έκαναν τα...δικά τους υποτιμώντας τους Τούρκους αλλά και τον ίδιο τον Κιουταχή που ηγείτο των Οθωμανών. Ο Μαυροκορδάτος επίσης, τα θαλάσσωσε μη ελέγχοντας επαρκώς το στήσιμο του ελληνικού στρατεύματος, για το οποίο διαφωνούσαν οι Καραϊσκάκης και Γενναίος, που στο τέλος αποχώρησαν . Ο έμπειρος Κιουταχής αντελήφθη το...κομφούζιο που υπήρχε στην ελληνική πλευρά, τους έστησε παγίδα και τους πετσόκοψε στη περίφημη Μάχη του Πέτα. Η καταστροφή ήταν τόσο μεγάλη, που την πλήρωσαν κυρίως οι γενναίοι Σουλιώτες με δεύτερο διωγμό από τα χώματα τους.
Παρ' όλα αυτά όμως, ο Μαυροκορδάτος και οι Φαναριώτες κατάφεραν να ελέγχξουν (κυρίως από τον εμφύλιο και πέρα) όλα τα κυβερνητικά σχήματα μέχρι να έρθει ο Καποδίστριας που ανέλαβε πλέον ως Κυβερνήτης, το νεοσύστατο ελληνικό κρατίδιο. Δεν κράτησε πολύ η κυβέρνηση του, ως γνωστόν. Επακολούθησε η δολοφονία του από τους Άγγλους (οι Μαυρομιχαλαίοι που κατηγορήθηκαν γι αυτό, ήταν αθώοι) κι έτσι, με το...καλημέρα το κράτος υποδουλώθηκε σε αυτούς, με συνεργάτες αγγλόφιλους, όπως ο Μαυροκορδάτος (έγινε επιτέλους ... κανονικός πρωθυπουργός επί Όθωνα και μάλιστα 4 φορές) ο Σπυρίδων Τρικούπης, ο Ιωάννης Κωλέττης κ.α. Μέχρι που ήρθαν οι Βαυαροί και ο Όθωνας ως πρώτος βασιλέας, για να εδραιωθεί ένα καθεστώς απολύτως ξενόφερτο, πλήρως ανθελληνικό και μια πατρίδα τόσο μικρή και τόσο αδύναμη, που κρατιώταν επειδή ορισμένοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, είχαν μια κάποια ελληνικότητα μέσα στις φλέβες τους. Οι υπόλοιποι, ήταν παντελώς ξενόδουλοι.
Κι έτσι, σιγά-σιγά, επεκράτησε το δόγμα πως ...η μικρή Ελλάδα ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ ευγνωμοσύνη στους ξένους (Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς), επειδή οι ξένοι δήθεν μας βοήθησαν και μας παραστάθηκαν, οι ξένοι έδιωξαν τον...Ιμπραήμ - πιο ψέμμα και πιο θρασύδειλη προπαγάνδα πεθαίνεις! - μας έβγαλαν από την ...δύσκολη θέση (λόγω της φαγωμάρας μεταξύ των διαφόρων φατριών που κι αυτή ήταν έργο των Άγγλων κυρίως) και γενικώς, η ...Ελλάδα χωρίς τους ξένους, θα πέθαινε! Ενώ η αλήθεια ήταν ότι η Αγγλία ήθελε ελεύθερη ΟΧΙ όλη την Ελλάδα, αλλά ένα ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ αυτής, επειδή κινδύνευαν τα συμφέροντα της τόσο στη Μεσόγειο, όσο και κυρίως ο δρόμος της προς την Ινδία μέσω του ελέγχου των στενών του Σουέζ. Για να το κάνω λίγο πιο λιανά αυτό, αν αφήνονταν τα πράγματα - κατά τους Άγγλους πάντα - να εξελιχθούν, ο στόλος των τουρκοαιγυπτίων σε ασυνδυασμό με τις επιτυχίες του Ιμπραήμ τα πρώτα δύο χρόνια μετά την εισβολή του στην Πελοπόννησο, θα δυνάμωνε δραματικά και σε συνεπικουρία με τον τουρκικό στόλο της Κων/πολης, η μουσουλμανική κυριαρχία θα ήταν απόλυτη στη Μεσόγειο. Οι Άγγλοι από την άλλη, ήθελαν οπωσδήποτε δίοδο μέσω του Σουέζ (μέχρι τότε για να πάνε στις Ινδίες, έπρεπε να κάνουν τον...περίπλου της Αφρικής!) και με τον Μεχμέτ Αλί Πασά, κυβερνήτη της Αιγύπτου, οι σχέσεις βρισκόταν στο ναδίρ. Και το κυριότερο, μέσω των επονείδιστων δανείων, είχαν εξασφαλίσει τουλάχιστον την πολιτική κυριαρχία (αν η επανάσταση έσβηνε, θα τα έχαναν τελείως) στα εδαφικά της Ελλάδας και στις θάλασσες του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Τα πράγματα λοιπόν για τους Άγγλους ήταν...στριμωγμένα.
Γι αυτούς λοιπόν ακριβώς τους λόγους "ανακατεύτηκαν" ενεργά στο "ελληνικό ζήτημα" και με τα δάνεια που σύναψε η Αγγλία με τους Φαναριώτες, σιγούρεψε την επικράτηση της πάνω στους Έλληνες. Δεν υπήρχε καμμιά καλωσύνη από μέρους τους, ούτε τους ενδιέφερε αν η Ελλάδα θα ελευθερωνόταν. Τα συμφέροντα τους κοίταζαν να διασφαλίσουν.
Στην ελληνική συνείδηση όμως, επεκράτησε αυτό το οποίο προέβαλλαν οι Φαναριώτες και αργότερα οι αντιβασιλείς με την χορηγία των Άγγλων, δηλαδή ότι...χάρη στους Δυτικούς, η Ελλάδα απελευθερώθηκε ή τέλος πάντων, δημιουργήθηκε ένα μικρό, ελεύθερο κρατίδιο μέσα στην αχανή Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι ψέμμα και ιστορική διαστρέβλωση. Το έχω πεί πάμπολλες φορές σε άρθρα μου και το έχω δηλώσει άλλες τόσες προφορικά. Χρειαζόταν λοιπόν η...μαύρη προπαγάνδα κυρίως εκ των έσω (πολιτικές κάστες) για να εμπεδωθεί στη συνείδηση του ...δούλου ραγιά ότι χάρη στη Δύση, πετύχαμε το ακατόρθωτο! Και η προπαγάνδα αυτή διαιωνίζεται μέσω των συγγραμμάτων των δήθεν "ακαδημαϊκών" που συνεργάστηκαν αρμονικά με το "Ψευτορωμαίϊκο" έναν αιώνα τώρα. Για να δημιουργηθεί η αίσθηση της ...αδυναμίας μας και ότι χωρίς αυτούς τους βάρβαρους αλήτες, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να...επιβιώσουμε. Κι αυτό ισχύει μέχρι σήμερα και κυρίως το έχουμε δει και ζήσει, μέσα από το πολιτικό Ψευτορωμαίϊκο της Μεταπολίτευσης, μέσω δηλαδή της πολιτικής του...κατευνασμού και σήμερα ειδικά, με τις δουλοπρεπείς παραστάσεις των Μητσοτάκηδων, των Γεραπετρίτων και λοιπών πολιτικών σκουπιδιών.
Αυτή είναι η αλήθεια και τίποτε περισσότερο.
Έτσι λοιπόν γεννήθηκε το "Ψευτορωμαίϊκο". Ένα αληθινά ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟ κράτος και όσοι το κυβέρνησαν - πριν ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως ο Ιωάννης Μεταξάς και κάποιοι άλλοι - ακολούθησαν τον δρόμο της...Δύσεως. Μιας "Δύσης", που εγκαθίδρυσε μια "δήθεν" δημοκρατία που στην ουσία της ήταν επιφατική, που δημιούργησε έναν ...ολόκληρο στρατό από οπαδούς και φίλους ελλαδίτες για να την υπηρετούν και να την διαφημίζουν στους υπόλοιπους και που δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να μας ...πηγαίνει όπου αυτή ήθελε και όπως απαιτούσαν τα συμφέροντα της.
Ο γίγας της ελληνικής διανόησης, Κοινωνιολόγος - Ιστορικός Γιώργος Κοντογιώργης, καθηγητής και μέντορας μου, στο βιβλίο του "Ελληνισμός και Ελλαδικό Κράτος, δυό αιώνες αντιμαχίας" σημειώνει τα εξής:
Η δημιουργία του ελλαδικού απολυταρχικού κράτους το 1832, και μάλιστα ως θνησιγενούς προτεκτοράτου, σήμανε την ολοκληρωτική αποτυχία της ελληνικής επανάστασης και την εγκαινίαση μιας θανάσιμης αντιμαχίας με τον ελληνισμό, ο οποίος βίωνε αδιάκοπα από την αρχαιότητα έως τότε το ανθρωποκεντρικό γινόμενο της ελευθερίας, και μάλιστα στη φάση της οικουμένης. Τα πεπραγμένα του ελλαδικού κράτους κυριαρχούνται από την εν λόγω αντιμαχία που απέληξε στην εκρίζωση των θεμελίων της ελληνικής ανθρωποκεντρικής οικουμένης και συνακόλουθα στην ολοκληρωτική εξαφάνιση του μείζονος ελληνισμού. Ακριβώς επειδή το εν λόγω κράτος αποτέλεσε εξαρχής ξένο σώμα ως προς την ανθρωποκεντρική ιδιοσυστασία της ελληνικής κοινωνίας, μεθαρμόσθηκε ταχέως σε ένα εκφυλιστικό ομοίωμα του δυτικού "παραδείγματος" και εν τέλει σε ένα ιδιότυπο καθεστώς, οριζόμενο από την έννοια της κομματοκρατίας.
Έπρεπε να περάσουν κοντά 190 χρόνια από καταβολής νέου ελληνικού κράτους, για να αντιληφθούμε - όσοι τουλάχιστον από εμάς έχουμε κρατήσει την Ελλάδα μέσα μας - πως οι πολιτικοί μας ΔΕΝ υποστήριξαν ποτέ την Ελλάδα και τον λαό της, αλλά διακονούσαν επί της ουσίας τα συμφέροντα των Δυτικών πατρόνων μας. Και σήμερα, όλη η χώρα πλέον πληρώνει τα λάθη, τις παραλήψεις και την...αναλγησία αυτών των ανθρώπων που σε καμμιά περίπτωση ΔΕΝ πρέπει να αποκαλούνται "Έλληνες", αλλά απλά "ελληνόφωνοι".
Η πτώση του "Ψευτορωμαίϊκου" ...προ των πυλών!
Η αδικία, η δουλοπρέπεια και η ασχημονία, δεν κρατάνε για πάντα. Κι αυτό το έχουμε πει ένα κάρο φορές.
Οι μέρες που ζούμε, επί τη κυριολεξία, είναι μέρες ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ. Στις μέρες τούτες επαληθεύονται οι προφητείες - ελέω Θεού - τόσο για το Γένος μας, όσο και για όλη την ανθρωπότητα.
Για εμάς ειδικά, είναι μέρες πολύ σημαντικές. Διότι ζούμε, επ' ακριβώς την ΠΤΩΣΗ του Ψευτορωμαίΐκου. Και όχι μόνο αυτό. Ζούμε παράλληλα και την ΠΤΩΣΗ της Νέας Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή αλλιώς, όπως την αποκαλούμε, Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια Ένωσης που δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε για να σκλαβώσει όλους τους λαούς της Ευρώπης με σκοπό την ...παράδοση τους στα νύχια μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης και ειδικότερα του μελλοντικώς επερχόμενου Αντίχριστου.
Η σημερινή πολιτική επικαιρότητα, είναι πραγματικά συγκλονιστική. Παρακολουθούμε όλοι όσοι έχουμε απομείνει ως Έλληνες το γένος και Χριστιανοί Ορθόδοξοι το θρήσκευμα, ένα "θέατρο" απίστευτο. Την σταδιακή αποδόμηση μιας κοινωνικοπολιτικής κατάστασης, η οποία αποσυντίθεται και καταρρέει. Μια πρωτοφανής κατάρρευση όλων των κομμάτων που συνθέτουν αυτό που ονομάζουν οι σύγχρονοι διανοητές ως "πολιτικό σύστημα".
Και για να το πω πιο καθαρά, είναι η πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική σκηνή που η κυβέρνηση έχει φθορά και τα ποσοστά της βαίνουν μειούμενα και την ίδια ώρα, αποδεκατίζεται και η αντιπολίτευση.
Όταν βγήκε το αποτέλεσμα των Ευρω-εκλογών, στο άρθρο μου "Σήμανε To Τέλος του Ψευτορωμαίϊκου!", επισήμανα ότι αυτή η νίκη του λαού μας, δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε πρόσκαιρη. Αυτή η ήττα που ήταν για πρώτη φορά στα πολιτικά πράγματα της πατρίδας μας, μια ήττα όλου του πολιτικού συστήματος και πως δεν είναι πρόσκαιρη, αλλά μόνιμη με στοιχεία πλήρους αποσύνθεσης και κατάρρευσης, δεν είχα καθόλου άδικο, δόξα τω Θεώ. Αυτή η γενική λαϊκή απαξίωση του πολιτικού συστήματος όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά σχεδόν ολόκληρης της ΕΕ, δείχνει με απόλυτους αριθμούς την ηθικοκοινωνική εκδίκηση μιας κάστας επαγγελματιών πολιτικών, που στήριξαν τις καρριέρες τους πάνω σε σαθρό και σάπιο υπόβαθρο.
Ενώ στην Ευρώπη οι λαοί είχαν συνηθίσει σε ένα πολιτικό σύστημα που βασιζόταν στην κοινωνική δικαιοσύνη για όλους και έναν απόλυτο σεβασμό στον άνθρωπο τουλάχιστον μέχρι και τα τέλη του 20ου αιώνα, μετά το πέρασμα στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης, οι βεβιασμένες κοινωνικοπολιτικές μεταρρυθμιστικές αλλαγές που έλαβαν χώρα μέσα από ένα νέο, ιδιότυπο ιδεολογικοπολιτικό σύστημα που απορρόφησε όλες τις προηγούμενες ιδεολογίες και δημιούργησε μία στην ουσία, αυτή του νεοφιλελευθερισμού, συνοδευόμενη ταυτόχρονα και από μια εξ ίσου ιδιότυπη "δικτατορία", τα πράγματα πήραν άλλη τροπή.
Η Ελλάδα, η οποία πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει τα λάθη και τις αντι-πατριωτικές επιλογές του Ψευτορωμαίϊκου, είχε μια ακόμη πιο επώδυνη μοίρα. Η οικονομική καταστροφή που υπέστη και που εξακολουθεί να υφίσταται, λειτούργησε στην ουσία ως ένας αναθεωρητικός παράγοντας, που την έκανε να δει πλέον καθαρά, ποιοί στην ουσία την κυβερνούσαν επί 180 χρόνια αδιαλείπτως! Τρομακτικό το σοκ και συνάμα ...απελευθερωτικό. Διότι πλέον έμαθε, ένα μεγάλο μέρος του λαού τουλάχιστον, πως τόσα χρόνια στήριζε μια πολιτική κάστα απατεώνων και πατριδοκάπηλων.
Αυτό λοιπόν το μεγάλο μέρος του λαού μας για να μην πω το ήμισι εξ ημών, αφού είχε δώσει μια περίοδο "χάριτος" από την εποχή των μνημονίων ως τον περασμένο Ιούνιο, όταν βρέθηκε στις κάλπες, έδωσε μια απάντηση, σχεδόν ...τεκτονικής ισχύος. Πολλοί "αναλυτές" την επ' αύριο των εκλογών, τοποθέτησαν το αποτέλεσμα σε ένα επίπεδο ...πρόσκαιρο, κάτι δηλαδή σαν προειδοποίηση του λαού για να ...σοβαρευτεί το πολιτικό σύστημα και να δει επιτέλους κατάματα τον χειμαζόμενο λαό, και ότι αν πάει η χώρα σε κανονικές εκλογές, τότε τα αποτελέσματα θα είναι διαφορετικά. Έπεσαν ΤΡΑΓΙΚΑ έξω. Κι αυτό εγώ το θεωρώ ως μια ...νίκη δική μας, της απο δω πλευράς δηλαδή των αντιστασιακών μπλόγκερ και αυτόκλητων "δημοσιογράφων", που προείδαν ότι το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, είναι αποτέλεσμα της Αρχής της Ανάστασης του Γένους μας. Και όσοι το επισήμαναν - συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου - είχαν απόλυτο δίκιο.
Επίσης κάποτε, πριν ακόμη ο Μητσοτάκης πάρει την αυτοδυναμία στις εκλογές του 2019, είχα επισημάνει πως ...θα είναι ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ του "Ψευτορωμαίϊκου" και ότι αυτός προσωπικά θα το...θάψει, μιας και όλοι οι υπόλοιποι (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, λοιπά μικροκομματίδια κλπ) θα βρισκόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης μετά και την βδελυρή πράξη της Συνθήκης των Πρεσπών!
Να λοιπόν που ήρθε αυτή η ώρα, δόξα τω Θεώ.
Πιο αναλυτικά:
Είδαμε όλοι μας αυτή τη κακόγουστη παράσταση Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και όλοι μας επισημάναμε ότι ...αυτή η παράσταση δεν είχε ούτε αφήγημα σοβαρό, αλλά ούτε και καμμιά προοπτική για κάτι καλύτερο. Ήταν απλά μια...τραγική εμφάνιση ενός πολιτικά ετοιμοθάνατου "ηγέτη". Τους λόγους τους εξήγησα στο τελευταίο μου άρθρο "Ξεκουμπίσου επιτέλους...χτές!"
Από την άλλη μεριά, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μία ολοκληρωτική αποκαθήλωση του Κασσελάκη και τo κόμμα να πηγαίνει κατευθείαν σε μονοψήφια ποσοστά.
Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μία προσδοκία ότι μπορεί να αποκτήσει μία νέα ηγεσία, όμως, σε περίπτωση επανεκλογής Ανδρουλάκη ή εκλογής Διαμαντοπούλου, πάλι θα μιλάμε για ένα κλειστό κόμμα που δεν θα μπορεί εύκολα να ξεπεράσει το 12%.
Στο χώρο της Δεξιάς βλέπουμε ένα κόμμα, να ξεχωρίζει, αυτό της ΦΩΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ που ηγείται μια νέα πολιτικός, η Αφροδίτη Λατινοπούλου και το οποίο πήρε μέρος μόνο στις ευρωεκλογές και κέρδισε ένα 3,2%, αλλά σήμερα με βάση τις δημοσκοπήσεις, η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ έχει ξεπεράσει το 4% με συνεχή ανοδική πορεία, ενώ το κόμμα του Βελόπουλου παρουσιάζει στασιμότητα και σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις (διαφθορά, παλιμπαιδισμοί, εκλογή ...μιας ηλικιωμένης αμόρφωτης κυρίας που μοιάζει να...έπιασε το "Τζόκερ" κερδίζοντας μια θέση στο...ευρωκοινοβούλιο, εσωκομματικά μαχαιρώματα, εμετική προσωπική επίθεση συκοφαντίας της Λατινοπούλου κλπ) υπάρχει μια καθοδική πορεία. Ο Νατσιός και το κόμμα του, μάλλον απαξιώνεται, μιας και η εμφάνιση του μεχρι τα τώρα, ένα χρόνο δηλαδή μετά την εισοδο του κόμματος του στη Βουλή, είναι επιεικώς υποτονική.
Κοντολογής, για να το συντομεύσουμε, όλα τα "συστημικά κόμματα" σήμερα, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, συγκεντρώνουν όλα μαζί μια αποδοχή που...αγγίζει σχεδόν μόνο ένα 60% και πολύ είναι!
Το υπόλοιπο 40%, δηλαδή σχεδόν ο μισός ελληνικός λαός, απλά τους ΦΤΥΝΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ!
Αν αυτό δεν είναι προεόρτιο πτώσης, τοτε τι μπορεί να είναι;
Η αποσύνθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι...οφθαλμοφανής
Σε άρθρα μου παλαιότερα (όσοι σκρολάρουν πάνω στην ετιικέτα μου στο ιστολόγιο θα τα βρούν) είχα επισημάνει και μάλιστα με δραματικό τόνο, ότι η πορεία της ΕΕ θα...επιβεβαιώσει οπωσδήποτε την πρόρρηση του άλλου Εθνικού μας Αγίου, του Αγίου Παϊσίου, ότι "...η ΕΟΚ δεν έχει πολλά ψωμιά. Θα διαλυθεί και θα ζείτε όλοι για να το δείτε. Θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι!"
Σήμερα, μπορώ να πω αβίαστα πως ζούμε πράγματι, τις ...τελευταίες μέρες ή αν θέλετε (για να μη γίνομαι και ...τραγικός) την τελευταία περίοδο της ύπαρξης της Ευρωπαικής Ενώσεως. Και σε αυτό συντελούν τρείς σημαντικοί παράγοντες:
Ο πρώτος, έχει να κάνει με την...κατάρρευση της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, η οποία στην κυριολεξία, πνεέι τα λοίσθια. Η έκθεση που παρουσίασε προχτές ο πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, είναι αληθινά τραγική, όχι μόνο για την Γερμανία, αλλά για όλη την ΕΕ συνολικά. Μ' άλλα λόγια, πρόκειται μάλλον για κραυγή απόγνωσης και τον Μάριο Ντράγκι δεν τον λές και τον πιο τυχαίο. Είναι μια προσωπικότητα πολύ σοβαρή και κάθε του λέξη ή κουβέντα που βγαίνει απ το στόμα του, πρέπει να ζυγίζεται πολύ από όλους.
Η κατάρρευση του γερμανικού βιομηχανικού τομέα, δεν είναι απλά μια είδηση, είναι ένα παγκόσμιο σοκ. Και η κατάρρευση αυτή, έχει ασφαλώς και αιτία εξ ίσου σοβαρή. Κι αυτή η αιτία λέγεται "Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος".
Οι αστόχαστες αποφάσεις που πήραν οι Γερμανοί σοσιαλιστές του Σόλτς στο να θεωρήσουν τη Ρωσία ως...εχθρό και να στηρίξουν πάση δυνάμει την Ουκρανία με σκοπό τη...κάμψη του ρωσικού ανταγωνιστικού θηρίου και η επιβολή των κυρώσεων που γύρισαν σε όλους μπούμεργαγκ, ήταν η αρχή του τέλους.
Ο δεύτερος, έχει να κάνει με την ίδια τη Γαλλία και τις...παλινωδίες Μακρόν, συν το πρόβλημα της αρρωστημένης αντι-ρωσικής υστερίας που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ακόμη και στην...οικονομική της κατάρρευση!
Και ο τρίτος και σημαντικότερος, η άνοδος της πατριωτικής Δεξιάς! Το ΑfD της Γερμανίας, ήρθε πρώτο κόμμα σε δύο ομοσπονδα κρατίδια και φιγουράρει στη δεύτερη θέση σε ομοσπονδιακό επίπεδο ως αντιπολίτευση πλέον!
Και μετά και τις ...καταστροφικές προειδοποιήσεις Ντράγκι για επικείμενη κατάρρευση εάν και εφ' όσον... το ΑfD θα βρεθεί...μόνο του κάποια στιγμή στη κορυφή και τότε...αουφίντερζεν νεοφιλελέδες!
Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στην Ολλανδία, η οποία μέχρι πρόσφατα ζούσε μέρες ταραχών με τους αγρότες να παλεύουν εναντίον της κυβέρνησης που ήθελε να...αρπάξει τη γη από τους αγρότες, για να σταματήσει, λέει, τις...εκπομπές άνθρακα που πηγάζουν από την...κτηνοτροφία και συμβάλλουν στην κλιματική αλλαγή! Όπως όλοι γνωρίζουν ασφαλώς, η Ολλανδία ή τουλάχιστον αυτή γη από τα χρόνια των...Βίκινγκς ως τα σήμερα, ήταν ανέκαθεν γη κτηνοτρόφων! Τόσους αιώνες λοιπόν και...χιλιετίες, τα καημένα αυτά τα ζωντανά, μόλυναν τον..πλανήτη; Η παράνοια δεν έχει όρια!
Ε, απολύτως επόμενο ήταν να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να ανατρέψει τους παρανοικούς! Σήμερα, η κυβέρνηση της Ολλανδίας, είναι...δεξιότερη της Δεξιάς, έχοντας έναν κυβερνητικό συνασπισμό που αποτελείται από δεξιά, φιλελεύθερα και ακροδεξιά κόμματα σε μία απόλυτη κυβερνητική αρμονία!
Για τις άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία που επικρατεί ήδη η πατριωτική Δεξιά, ο ευρω-σκεπτικισμός είναι διάχυτος. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Πολωνία, η οποία μάλιστα...τιμωρήθηκε εσχάτως τόσο για την...αντι-μεταναστευτική πολιτική, όσο και για την μη αποδοχή της νομοθέτησης για τους ΛΟΑΤΚΙ!
Η Φον ντερ Λάιεν, αυτή η ...επιεικώς ΜΕΓΑΙΡΑ, αυτό το εμετικό ναζιστικό κατακάθι που έχει ΗΔΗ καταδικαστεί για διαφθορά και χρηματισμό και που βρίσκεται και πάλι στην κορυφή της ΕΕ ελέω ...Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και Σβάμπ, δεν πρέπει να κοιμάται καν τις...νύχτες. Και βάζω στοίχημα πως η βόμβα της διάλυσης της Ένωσης, θα σκάσει στα...δικά της χέρια και να μου το θυμηθείτε!
Η διάλυση αυτή ασφαλώς θα φέρει...τεκτονικές αλλαγές σε ολόκληρο τον πλανήτη και είναι αναμενόμενο αυτό. Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτές οι αιτίες που ανέφερα πιο πάνω. Υπάρχει και το ζήτημα του ευρώ, ενός νομίσματος πραγματικά "Φρανκενστάιν", όπως είχα επισημάνει σε άλλο άρθρο μου στο μπλόγκ. Ένα νόμισμα που παράγει...χρέος συνεχώς και χωρίς σταματημό, δεν μπορεί να είναι φορέας καμμιάς ανάπτυξης. Είναι ένα νόμισμα χτισμένο σε σαθρά θεμέλια και ως εκ τούτου, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα καταρρεύσει μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πότε το τοποθετώ αυτό; Ασφαλώς μετά την λήξη του Γ' ΠΠ, αν είμαστε ακόμη ...ζωντανοί φυσικά και δεν μας έχουν πάρει τα...πυρηνικά του Πούτιν (που είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι θα πέσουν) αν οι ΗΠΑ δεν σταματήσουν αυτό το φοβερό παιχνίδι θανάτου με τη Ρωσία.
Σχετικά με τον Ντράγκι τώρα, αν οι προβλέψεις του βγούν όντως αληθινές και δεν υπάρξουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις που προτείνει - για επενδύσεις δηλαδη 800 δισ. ετησίως - καθώς άμεση αλλαγή των σχέσεων με την Ανατολή (δηλαδή τη Ρωσία και τη Κίνα) καθώς και η εξέυρεση νέων πόρων, η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να κρατήσει τη συνοχή της και θα καταρρεύσει πολύ σύντομα. Δεν έβαλε βέβαια στην εξίσωση και τον Γ' ΠΠ και την 4η φάση του που βρίσκεται στα σκαριά, αλλά αυτό συγχωρείται. Ο Ντράγκι, απλά είπε τα πράγματα με βλέμμα στους...αριθμούς και στους ρυθμούς ανάπτυξης που είναι τραγικοί και ως εκ τούτου, η παραμετρος της επέκτασης του πολέμου λείπει από την εξίσωση, δικαιολογημένα.
Συμπέρασμα (;)
Έχουμε φτάσει ή έχουμε μάλλον αγγίξει, την πλήρη ισοπέδωση αυτού που είχε εξ αρχής ονομαστεί ως...Νέα Εποχή. Οι νέες ιδέες περί...δικαιωματισμού και η ανεξέλεγκτη μετανάστευση που απειλεί την εθνοτική ενότητα των λαών της Δύσης, η απίστευτη αύξηση του κόστους ζωής που δημιουργήθηκε σκοπίμως μέσω της...δήθεν αντιμετώπισης μιας ανύπαρκτης "κλιματικής αλλαγής", η "πράσινη" και η φιλοπόλεμη πολιτική καθώς και η κρίση των νομισμάτων ευρώ-δολλαρίου και παράλληλα η ανάδυση της μεγαλύτερης πληθυσμιακά Ανατολής μέσω των BRICS, καταστούν κατανοητή την θεωρία περί της καταστροφής του Δυτικού πολιτισμού και την κυριαρχία του Αγγλοσαξωνικού τόξου, όπως αυτός αναπτύχθηκε κυρίως τον 20ό αιώνα.
Η πατρίδα μας, βρίσκεται μισό βήμα πριν την οριστική απελευθέρωση της από τα δεσμά της "δουλείας" με το Ψευτορωμαίϊκο να καταρρέει αλλά και οι προκλήσεις που θα κληθεί να αντιμετωπίσει αρχής γενομένης από τους επόμενους μήνες, θα μπορούσαμε να πούμε ότι θα αποβούν ευεργετικές για το Έθνος μας. Ακόμη κι αν αντιμετωπίσουμε ακραίες καταστάσεις, όπως ο αναμενόμενος ελληνοτουρκικός πόλεμος επί παραδείγματι ή μια περίοδος πείνας που θα μπορούσε να επιφέρει η κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, για την οποία έχουν ήδη φωνάξει οικονομιλόγοι του ύψους ενός Ρουμπινί ή ενός Κιγιοσάκι, και πάλι το Έθνος μας θα μείνει όρθιο. Και όχι μόνο αυτό.
Η πτώση του Ψευτορωμαίϊκου θα φέρει τεκτονικές αλλαγές. Πρώτα-πρώτα, θα ισορροπήσουμε εκ νέου μεταξύ Ανατολής-Δύσης, όπως κάναμε πάντα στην τρισχιλιόχρονη Ιστορία μας. Η Ορθοδοξία, που είναι και το μεγαλύτερο όπλο μας, θα μας βοηθήσει να ξαναβρούμε πάλι τον Ρωμιό που χάσαμε όλα αυτά τα τραγικά για το Γένος μας χρόνια. Και τέλος, η κατάρρευση αυτής της "φυλακής" στην οποία μπήκαμε...με το ζόρι και εν μέσω μιας κατάμαυρης προπαγάνδας ότι δήθεν, θα διασφαλίζαμε με την είσοδο μας στην ΕΟΚ τα σύνορα μας (Κ.Καραμανλής, στο διάγγελμα του στις 22 Απριλίου 1980) ενώ συνέβη το ακριβώς αντίθετο, θα αποβεί σωτήρια τόσο για το Έθνος μας, όσο και για τις γενιές που έρχονται. Πιθανότατα βεβαίως, θα αποβεί σωτήρια και για τα άλλα έθνη της Ευρώπης.
Για ένα μόνο ζήτημα θα συμφωνήσω με τον Χαράρι, το δεξί χέρι του Σβάμπ: Ότι ο κόσμος ...αλλάζει με βήμα ταχύ"! Βεβαίως ελεεινό κοπρόσκυλο, αλλά όχι επειδη όπως το θέλεις εσύ και η φατριά σου, αλλά όπως το θέλει ο Θεός!
Να είμαστε εύχομαι μόνο γεροί και δυνατοί, να ζήσουμε όλες αυτές τις ιστορικές αλλαγές.
Πύρινος Λόγιος
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ - ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Παναγιώτης Νικούσιος** Κωνσταντινουπολίτης του 17ου αιώνα με ρίζες από την Τραπεζούνα, ιδιαίτερα μορφωμένος και γλωσσομαθής με σπουδές Ιατρικής στο παν/μιο της Πάντοβας στην Ιταλία. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του μεγάλου βεζύρη Μεχμέτ Κιοπρουλού και γίνεται σημαντικός συνεργάτης των Οθωμανών. Τις διπλωματικές του ικανότητες τις έδειξε όταν οι Οθωμανοί πολιορκούσαν την Κρήτη στα 1669, βενετσιάνικη αποικία τότε, μεσολαβόντας υπέρ των Τούρκων και για ανταμοιβή ο σουλτάνος Μεχμέτ ο Δ' του παραχώρησε το δικαίωμα του ισόβιου φοροεισπράκτορα του νησιού της Μυκόνου. Παρ' όλα αυτά, έκανε και σημαντικές δωρεές στην Εκκλησία και συγκεκριμένα στην Μονή Αγ. Αικατερίνης του Σινά, αφήνοντας δυό ναούς ως μετόχια για τη Μονή που είχε αγοράσει ο ίδιος, έναν στη Κρήτη κι έναν στη Πελοπόννησο που διατηρούνται ως σήμερα. Ήταν επίσης γνωστός στην Ευρώπη για την τεράστια βιβλιοθήκη του, που περιείχε πολλά και σπάνια βιβλία.
Τάλιρο ή Τάλλαρο ή Τάληρο*** Νόμισμα του 16ου αιώνα της Αυστρίας. Η ονομασία προέρχεται από τη λέξη Thal (και πιο απλοποιημένα πλέον Tal) που σημαίνει "κοιλάδα" στα γερμανικά. Σε μιαν κοιλάδα, την κοιλάδα του Αγίου Ιωακείμ, που σήμερα ανήκει στην Τσεχία και λέγεται Jachymov, αλλά στη γερμανοκρατούμενη Βοημία λεγόταν Joachimsthal, υπήρχε ασήμι από το οποίο έκοψαν το 1519 αστραφτερά ασημένια νομίσματα, που τα ονόμασαν, όχι ιδιαίτερα ευφάνταστα, Joachimsthaler (γιόαχιμστάλερ). Τα νομίσματα αυτά είχαν μεγάλη επιτυχία και η συγκεκομμένη λέξη thaler αφομοιώθηκε και από τις άλλες γερμανικές διαλέκτους. Πέρασε τα γερμανικά σύνορα και έφτασε στην Ιταλία ως tállero (τάλλερο), από την οποία προέκυψε και η ελληνική "τάλιρο ή τάληρο".
Στήβεν Ράνσιμαν, "Σταυροφορίες, η Δ' Σταυροφορία", εκδ. ΚΑΚΤΟΣ 1988
Κωνσταντίνος Δημαράς, "Περί Φαναριωτών", Ελληνικός Ρομαντισμός, εκδ. Ερμής, Αθήνα, 1994
Γεώργιος Κοντογιώργης, "Ελληνισμός και Ελλαδικό Κράτος, Δυό αιώνες Αντιμαχίας", Πάντειο Παν/μιο, 1987
Σέργιος Ι.Β. Χρυσολωράς, "Το Ψευτορωμαίϊκο", Σύδνεϊ 2018
Βασίλης Φίλιας, "Κοινωνία και εξουσία στην Ελλάδα. Η νόθα αστικοποίηση 1800-1864", εκδ.Gutenberg, Αθήνα, 1991
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", (6η έκδοση, Ελευθερουδάκης 1932)
Roderick Beaton, "Ο πόλεμος του Μπάιρον", εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1997
Βασίλειος Σφυρόερας, "Οι Φαναριώτες. Θεσμικοί ρόλοι μιας χριστιανικής ηγετικής ομάδας, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000"
Σπυρίδων Τρικούπης, "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", Τόμ. Β΄
Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, "Απομνημονεύματα", εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ
Comments