Ο εκδότης της "Δημοκρατίας" Γιάννης Φιλιππάκης, εφημερίδας που στηρίζει την συντηρητική πατριωτική Δεξιά, ξεσπάει και λέει τα πράγματα με τ' όνομα τους!
Πολύ αργά για ...δάκρυα, κύριε Σαμαρά!
Γράφει ο Γιάννης Φιλιππάκης "Δημοκρατία"
Δύο ημέρες μετά την παρουσίαση του σημαντικού και άκρως αποκαλυπτικού βιβλίου του φίλου μου και συνεργάτη Μανώλη Κοττάκη, είναι ανάμεικτα τα συναισθήματά μας.
Από τη μια ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη τόσο προς τον συγγραφέα όσο και προς τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Προς τον συγγραφέα γιατί με προσωπική έρευνα ετών -τυγχάνει να γνωρίζω από κοντά τον κόπο που κατέβαλε και τον χρόνο που αφιέρωσε-, η οποία στηρίζεται σε πραγματικά ντοκουμέντα και όχι σε συνωμοσιολογικές εκτιμήσεις, μας φωτίζει άγνωστα και εντυπωσιακά γεγονότα. Και είμαι περήφανος που είναι εκλεκτό μέλος της εκδοτικής μας ομάδας.
Προς τον Κώστα Καραμανλή γιατί η μοναδική αξιοπρέπειά του δεν του επέτρεψε όσα θαυμαστά συνέβησαν εκείνη την περίοδο να τα κάνει πολιτική σημαία και να συνεχίσει να κυβερνά. Παράλληλα, όμως, μας θλίβει το γεγονός ότι αν είχε επιτύχει ο στρατηγικός ενεργειακός σχεδιασμός του όλα θα ήταν διαφορετικά. Ειδικά κρίνοντας με βάση όσα συνέβησαν τα επόμενα χρόνια, μέχρι τις μέρες μας.
Από την άλλη, όμως, η εμφάνιση του κ. Αντώνη Σαμαρά στην παρουσίαση του συγκεκριμένου βιβλίου -γιατί περί παρουσίασης μιλάμε, ας μην το λησμονούμε- κάθε άλλο παρά τιμητική ήταν για τον ίδιο και για την παράταξη της οποίας θέλει να παριστάνει τη φωνή της συνείδησης.
Πρώτον, γιατί η ομιλία του δεν παρέπεμπε σε όσα συνέβησαν την εποχή της κυβέρνησης Καραμανλή. Ο οποίος, ας μην ξεχνάμε, τον ανέσυρε από την αφάνεια και την απαξίωση στην οποία είχε περιπέσει μετά τις πολιτικές παλινωδίες του που ακολούθησαν την πτώση της κυβέρνησης το 1993.
Δεύτερον, γιατί θεώρησε ότι απευθύνεται σε πολίτες με μνήμη χρυσόψαρου!
Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει ότι η Πολίτικη Άνοιξη, που με τόσο ενθουσιασμό ίδρυσε, κινήθηκε στον χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ; Άρα, καμία σχέση με όσα πομπωδώς μας δήλωσε προχθές.
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει την ΠΑΣΟΚολατρεία του, που άρχισε από τη στήριξη της κυβέρνησης Παπανδρέου το 1995, με την εκλογή Στεφανόπουλου, και έφτασε στο απόγειό της με την περίφημη συγκυβέρνηση-σφιχτό εναγκαλισμό του 2012;
Πώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει τις πιέσεις του ξένου παράγοντα (sic), όταν κατάπιε αμάσητα τα Ζάππεια και δήλωσε στη Φράου Μέρκελ το περίφημο «ουδείς αναμάρτητος»;
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη μετάλλαξη της Ν.Δ., για την οποία είναι ο βασικός υπεύθυνος; Από κόμμα που εξέφραζε τον Έλληνα νοικοκύρη και τις πιο λαϊκές τάξεις, σε ένα νεοφιλελεύθερο συνονθύλευμα «μισθοφόρων» προερχόμενων από τον ΛΑΟΣ, το Ποτάμι και το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, του οποίου ήταν, καθώς φαίνεται, φανατικός θαυμαστής από πάντα;
Πώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη συμπόρευση με την ολιγαρχία, καταγγέλλοντας σήμερα τα καρτέλ; Γιατί κάνεις δεν έχει λησμονήσει τη «δωρεά» που έκανε με το Ελληνικό, αλλά και μια σειρά άλλων παροχών, σε μεγαλοεργολάβους που στο παρελθόν τον έβριζαν σκαιότατα αλλά κατά τη διακυβέρνησή του τους χρησιμοποίησε ακόμα και για να σιωπήσουν αντιδραστικές φωνές…
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει επιλογές σαν του -ενός από τους δέκα- δικηγόρου τού νυν πρωθυπουργικού ζεύγους και κυρίως της πρωθυπουργικής συζύγου, κυρίου Παπασταύρου; Ή του κ. Στουρνάρα; Ή των βαστασόιμπλεδων Βορίδη και Γεωργιάδη; Όλοι αυτοί συμμερίζονται τα ιδανικά που μας προέβαλε ξάφνου ο κ. Σαμαράς;
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει την καταστροφή στην οποία μέσω PSI οδήγησε τη χώρα, με μπροστινό ακόμα μία σημιτική καρικατούρα; Το γεγονός ότι μηδένισε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και εξαΰλωσε τις οικονομίες μιας ζωής χιλιάδων Ελλήνων ταιριάζει με κάποια υπερήφανη εθνική πολιτική;
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει το γεγονός ότι χάρη στην πολιτική της διακυβέρνησής του αλλά και τους ατυχείς χειρισμούς για την εκλογή Προέδρου έφερε στη διακυβέρνηση της χώρας το ΚΚΕ Εσωτερικού; Και, βέβαια, χάρη στους απρεπείς χειρισμούς του αμέσως μετά, μας τους κατσίκωσε για τα καλά;
Πώς αλλιώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει την εμμονή του για την υπόθεση Novartis; Αλήθεια, η πρότασή του για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη περιλαμβάνει και την κατάργηση των αποφάσεών της που δεν τον βολεύουν; Γιατί, αν θυμόμαστε καλά, ούτε η υπόθεση Novartis χαρακτηρίστηκε σκευωρία ούτε ερευνήθηκε το πόρισμα Τουλουπάκη περί υπάρξεως τροχήλατων βαλιτσών, οι οποίες φαίνεται πως ακόμη… αγνοούνται κάπου μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου!
Πώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει ότι με δικές του ενέργειες εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ. ένας γόνος πραγματικά ξένο σώμα στην παράταξη, αν όχι στον Ελληνισμό γενικά;
Ακόμα, πάντως, κι αν είχε μετανοήσει πραγματικά για όλα τα πεπραγμένα του -εμείς δεν συγχωρούμε, ο Θεός μόνο-, γιατί παραμένει στο κόμμα αυτό έχοντας ψηφίσει και με τα δυο χέρια τα περισσότερα νομοθετήματα-τερατουργήματα; Αυτό ισχύει και για όλους τους βουλευτές που εμφανίσθηκαν προχθές κάνοντας δήθεν τους αντιστασιακούς…
Θα σας απαντήσουμε εμείς το γιατί παρέμεινε και τώρα «επαναστάτησε»! Γιατί απώλεσε κάθε ελπίδα να γίνει Πρόεδρος Δημοκρατίας ή Ευρωπαίος επίτροπος ή έστω επίτροπος του Ιερού Ναού της Υπαπαντής στην Καλαμάτα. Γιατί περίμενε να βυθιστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις ευρωεκλογές για να υιοθετήσει ιδέες και αρχές που απεύχετο μετά βδελυγμίας.
Ευχαριστούμε, κύριε Σαμαρά, που μας διαβάζετε ανελλιπώς. Ξέραμε ότι κάποτε θα σας φανούν χρήσιμα, όσα θαρραλέα υποστηρίζουμε από την πρώτη μέρα έκδοσής μας. Δεν σας ευχαριστούμε όμως γιατί, ενώ υποδύεστε οψίμως τη συνείδηση της παράταξης, αποτελείτε τον Εφιάλτη της.
Πολύ αργά για δάκρυα, Αντώνη…