Η αρχετυπική μας μελέτη περίπτωσης είναι οι Μακρόν, το γαλλικό ζεύγος εξουσίας που βρίσκεται στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας της χώρας τους.
Γράφει ο Στέφεν Καργκάνοβιτς Strategic Culture
Περιττό να πούμε ότι η «ελίτ» στην οποία αναφερόμαστε εδώ εντοπίζεται στο συλλογικό Δυτικό κόσμο. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συνδέσουμε την ηγετική τάξη οποιασδήποτε άλλης κοινωνίας ή πολιτισμού, ως κατηγορία, με την εκφυλισμό.
Η αρχετυπική μας μελέτη περίπτωσης είναι οι Μακρόν, το γαλλικό ζεύγος εξουσίας που βρίσκεται στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας της χώρας τους. Οι γαλλικές μας πηγές μας διαβεβαιώνουν ότι στη Γαλλία, ανωμαλίες σχετικά με το φύλο γέννησης του υποτιθέμενου θηλυκού μέλους αυτού του ζεύγους έχουν υποψιαστεί εδώ και καιρό. Ωστόσο, αυτές οι υποψίες έπρεπε να εκφράζονται κρυφά, λόγω της ακραίας εχθρότητας του κατεστημένου σε οποιαδήποτε εικασία για το θέμα αυτό.
Οι λίγοι ερευνητικοί δημοσιογράφοι και ερευνητές που τόλμησαν να αμφισβητήσουν αυτές τις ανωμαλίες, πολλές από τις οποίες είναι εμφανείς ακόμα και με γυμνό μάτι, έχουν δεχθεί διώξεις από τα μέσα ενημέρωσης και το γαλλικό δικαστικό σύστημα με ποικίλους κακόβουλους τρόπους. Αυτό προφανώς διαψεύδει ό,τι έχει απομείνει από την ιστορική φήμη της Γαλλίας ως καταφύγιο φωτισμένης ανοχής για διαφορετικές απόψεις.
Η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Κάντας Όουενς έχει συγκεντρώσει στοιχεία που αποδεικνύουν πειστικά (και σχεδόν οριστικά) ότι το άτομο που παρουσιάζεται στο κοινό ως Μπριζίτ Μακρόν, η επίσημη σύζυγος του Γάλλου Προέδρου, δεν είναι ούτε Μπριζίτ ούτε βιολογική γυναίκα.
Η επαγγελματική πορεία της Κάντας Όουενς μοιάζει σε πολλά με αυτή του συναδέλφου της Τάκερ Κάρλσον.
Όπως ο Τάκερ, η Κάντας εργάστηκε για πολλά χρόνια στις τάξεις των κατεστημένων μέσων ενημέρωσης, μέχρι που η συνείδησή της συγκρούστηκε τόσο πολύ με τους περιορισμούς στην αληθινή δημοσιογραφία και τον ειλικρινή σχολιασμό, που η παραμονή της στο σύστημα δεν ήταν πλέον επιλογή.
Όπως ο Τάκερ, η Κάντας κατάφερε να μετατρέψει τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη που είχε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ανεξάρτητη πλατφόρμα ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Εκεί, χωρίς λογοκρισία, μπορεί να συζητά θέματα και να εκφράζει απόψεις που απαγορεύονται στον λόγο του ψευδο-φιλελεύθερου δημοκρατικού κόσμου της mainstream δημοσιογραφίας, η οποία την απέβαλε, όπως και τον Τάκερ, από τις τάξεις των αδειοδοτημένων επαγγελματιών της.
Εντυπωσιασμένη από τις φήμες που κυκλοφορούσαν γύρω από την «πρώτη κυρία» της Γαλλίας, η Κάντας Όουενς πήρε την τολμηρή απόφαση να ερευνήσει την ιστορία και να μοιραστεί τα ευρήματά της με το κοινό της, που πλέον αριθμεί εκατομμύρια.
Το αποτέλεσμα ήταν η σειρά «Becoming Brigitte: Gaslighting the public» (Γίνοντας Μπριζίτ: Παραπλανώντας το κοινό), μια σειρά ερευνητικών αναφορών που για πρώτη φορά έφερε στην προσοχή του αγγλόφωνου κόσμου τον περίπλοκο ιστό ψεμάτων και παραποιήσεων γύρω όχι μόνο από την αληθινή ταυτότητα της υποτιθέμενης συζύγου του Εμανουέλ Μακρόν, αλλά και από την ιλιγγιώδη (και φαινομενικά αδικαιολόγητη) άνοδό του στην εξουσία και τελικά στην Προεδρία μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας.
Ουσιαστικά, οι αποκαλύψεις της Κάντας είναι ότι η «Μαντάμ Μακρόν» έχει, τρόπον τινά, λανθασμένα φυλοποιηθεί, αλλά με σκόπιμο σχεδιασμό, καθώς γεννήθηκε άντρας και στη συνέχεια υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις για να αλλάξει το φύλο της.
Αλλά με τα υποβαθμισμένα σύγχρονα κριτήρια, αυτή η αποκάλυψη είναι συνηθισμένη σε σύγκριση με το πραγματικά ποταπό μέρος της ιστορίας. Αποδεικνύεται ότι τα περισσότερα από όσα μας έχουν πει για την έναρξη της σχέσης τους είναι αποδεδειγμένα ψευδή.
Ακόμα και ο ισχυρισμός στον επίσημο λογαριασμό ότι στα δεκαεπτά του ο Εμανουέλ ήταν σχεδόν σε νόμιμη ηλικία όταν αυτός και η δασκάλα του, η υποτιθέμενη τριανταεξάχρονη Μπριζίτ, «ερωτεύτηκαν», είναι τόσο ψευδής όσο και η επίσημη ταυτότητα φύλου της «Κυρίας» Μακρόν.
Εξονυχιστική έρευνα αποκάλυψε ότι στη κρίσιμη φάση που υπέκυψε στη γοητεία της καθηγήτριας λογοτεχνίας του γυμνασίου, ο Εμανουέλ ήταν στην πραγματικότητα παιδί δεκατεσσάρων ετών, ενώ η αποπλανήτριά του (ή ίσως πιο ακριβώς, ο αποπλανητής του) ήταν τριάντα εννέα.
Αυτό όχι μόνο αυξάνει σημαντικά τη διαφορά ηλικίας μεταξύ των εραστών, αλλά, ακόμα πιο σημαντικό, τοποθετεί τη σχέση εντός του νομικού πλαισίου του κακουργήματος της αποπλάνησης ανηλίκου, ακόμα και με τα γνωστά επιεική γαλλικά πρότυπα.
Αυτό, φυσικά, είναι μόνο το βασικό πλαίσιο των πολεμικών ισχυρισμών που η Κάντας Όουενς υποστηρίζει με άφθονα αποδεικτικά στοιχεία, αφήνοντας ελάχιστο περιθώριο για εύλογη αμφιβολία.
Καμμιά περίληψη των λεπτομερειών δεν μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη σε αυτό που η Κάντας αποκαλεί «μια ματιά πίσω στο θολό, κρυφό υπόβαθρο του Εμανουέλ και της Μπριζίτ Μακρόν», οπότε συνιστάται ανεπιφύλακτα η παρακολούθηση ολόκληρης της σειράς έξι επεισοδίων, που κορυφώνεται με την πρόσφατα δημοσιευμένη οξυδερκή ανακεφαλαίωση, Επίλογος, σε όλους όσους επιθυμούν να απολαύσουν τις λεπτομέρειες αυτής της ποταπής ιστορίας ακολασίας, εξαπάτησης, παιδεραστίας και προδοσίας της εμπιστοσύνης του κοινού.
Για τον κόπο της να αποκαλύψει την ηθική σήψη στην καρδιά της γαλλικής δημόσιας ζωής, η Κάντας Όουενς ανταμείφθηκε με μια αυστηρή επιστολή από αμερικανικό δικηγορικό γραφείο που προσλήφθηκε από τους Μακρόν («Κύριος και ...Κύριος Μακρόν», όπως τους αποκαλεί σαρκαστικά αλλά πιθανότατα όχι ανακριβώς σε ένα από τα επεισόδια), απαιτώντας να σταματήσει και να απόσχει από την ολοκλήρωση της ενοχλητικής έρευνάς της και απειλώντας με σοβαρές συνέπειες αν δεν εγκατέλειπε την έρευνά της.
Αλλά αντί να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα αποτροπής, η νομική απειλή, όπως ήταν προβλέψιμο, έκανε την Κάντας Όουενς πιο αποφασισμένη να συνεχίσει την έρευνά της.
Στην Αμερική μπορούσε να το κάνει αυτό χάρη στην προστασία που παρέχει η Πρώτη Τροπολογία και ένα δικαστικό σύστημα που εξακολουθεί να αντιστέκεται σε μεγάλο βαθμό στις πιο κατάφωρες καταχρήσεις.
Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεδρικής εκστρατείας, η Όουενς διεξήγαγε μια σε βάθος έρευνα παρόμοιου εύρους για το θολό υπόβαθρο της Κάμαλα Χάρις, αποκαλύπτοντας μια παρόμοια μάζα ανησυχητικών ασυνεπειών, πραγματικών ανακριβειών και κενών πληροφοριών στη βιογραφία του ατόμου που ήταν μια ανάσα μακριά από ένα από τα πιο ισχυρά πολιτικά αξιώματα στον κόσμο.
Περιττό να πούμε, όσο ανεπιθύμητη και αν ήταν η έρευνά της για ισχυρά πρόσωπα και συμφέροντα, στην Αμερική η Κάντας ήταν ακόμα ελεύθερη να ολοκληρώσει το έργο της και να δημοσιεύσει τα ευρήματά της, σε αντίθεση με τους Γάλλους συναδέλφους της που παρενοχλήθηκαν και φιμώθηκαν ή, όπως ο ερευνητικός δημοσιογράφος Ξαβιέ Πουσάρ, αναγκάστηκαν να μεταφέρουν την οικογένειά τους στο εξωτερικό για ασφάλεια.
Περιττό να πούμε, η δημοσίευση πικάντικων λεπτομερειών από την ιδιωτική ζωή του γαλλικού προεδρικού ζεύγους δεν είναι ο πραγματικός σκοπός πίσω από την έρευνα της Κυρίας Όουενς ή αυτής της ανάλυσης των αποτελεσμάτων της επαγγελματικής της δουλειάς.
Αυτό είναι, μάλλον, η ανησυχία που προκαλεί η ερώτηση που θέτει η Κάντας Όουενς σε ένα από τα επεισόδια της σειράς για τους Μακρόν και την οποία θα μπορούσαμε επίσης να επαναλάβουμε: τι εξηγεί την ξαφνική εμφάνιση τόσων «Υποψηφίων Μαντσουρίας*» (οι Μακρόν και η Χάρις είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου) στις κορυφαίες πολιτικές βαθμίδες του Συλλογικού Δυτικού κόσμου; Ποιος τους ελέγχει μέσω εκβιασμού, ποιες εντολές εκτελούν και ποιες ανείπωτες και θολές ατζέντες, εντελώς αντίθετες με τις δημόσιες δεσμεύσεις και δηλώσεις τους, προωθούνται μέσω αυτών;
Πράγματι, αυτές οι κατασκευασμένες δημόσιες περσόνες χωρίς επαληθεύσιμη βιογραφία και φαινομενικά χωρίς ουσία ως ανθρώπινα όντα, είναι μόνο μεσολαβητές των πραγματικών κυβερνώντων, στην ουσία μόνο το ορατό, εξωτερικό στρώμα του πολύπλοκου και δόλιου συστήματος που κυβερνά τις «Δυτικές Δημοκρατίες».
Αλλά για πόσο ακόμα είναι διατεθειμένα τα δυτικά έθνη να ανέχονται αυτή τη φάρσα, υποτασσόμενα σε οδηγίες που μεταδίδονται μέσω ανώνυμων φιγούρων φανταστικής προέλευσης και επιφορτισμένων με μια αμφίβολη αποστολή;
Comments