Η κυβέρνηση του Έντι Ράμα ενέκρινε συζήτηση στη Βουλή της Αλβανίας σχετικά με ψήφισμα που προτείνουν οι Αλβανοτσάμηδες (PDIU) για την ακύρωση του Νόμου Εμπολέμου Κατάστασης Ελλάδας-Αλβανίας. Πρόκειται για το Βασιλικό Διάταγμα 2636/1940.
Γράφει ο Ορφέας Μπέτσης
Η αλβανική αντιπολίτευση, κρίνοντας ότι το προτεινόμενο Ψήφισμα των Αλβανοτσάμηδων είναι προσεγμένο υποστηρίζει επίσης την σχετική συζήτηση για το Εμπόλεμο. Η συζήτηση έχει προγραμματιστεί στην Ολομέλεια της αλβανικής Βουλής για την Πέμπτη 18 Ιουλίου. Το εν λόγω κόμμα των Αλβανοτσάμηδων στην πραγματικότητα κινείται ως δορυφόρος της Τουρκίας. Ουσιαστικά καλεί την Ελλάδα να άρει κι αυτή το Εμπόλεμο, το οποίο η Αθήνα θεωρεί πως έχει αρθεί εδώ και πολλά χρόνια.
Η πρώτη παρατήρηση αφορά στο τραγελαφικό της υπόθεσης: Το προτεινόμενο Ψήφισμα και η προσέγγιση των Τιράνων επί του ζητήματος αποφεύγουν να αναφερθούν στην αιτία που οδήγησε στην έκδοση του Βασιλικού Διατάγματος, καθώς είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι είχε προηγηθεί σχετική νομοθετική πράξη από την Αλβανία πριν πράξει το ίδιο και η Ελλάδα. Συγκεκριμένα, το τότε νομοθετικό Σώμα της Αλβανίας, που υπάγονταν στο ιταλικό Στέμμα του Βιτόριο Εμμανουήλ, είχε αποφανθεί ότι όποια χώρα είναι εχθρός της φασιστικής Ιταλίας είναι και της Αλβανίας (ενδεικτικά του κλίματος είναι και τα πρακτικά της εποχής επί των σχετικών συζητήσεων).
Επιπλέον, είναι ιστορικά αποδεδειγμένη η συμμετοχή αλβανικών στρατιωτικών αποσπασμάτων στο πλευρό των Ιταλών Φασιστών, κατά την εισβολή τους στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, η νομοθετική πρωτοβουλία των Αλβανοτσάμηδων δεν ενέχει απλά στοιχεία ιστορικής ανακρίβειας, αλλά και σουρεαλισμού. Κι αυτό, επειδή προέρχεται από τους απογόνους αυτών που συνέπραξαν με τους Ιταλούς φασίστες και στη συνέχεια με τους Ναζί. Ακόμη και η αναθεώρηση της Ιστορίας έχει κάποιους στοιχειώδεις κανόνες και απαιτεί επαγγελματισμό!
Εμπόλεμο: Τι προβλέπει το επίμαχο Ψήφισμα
Ένα δεύτερο άξιο προσοχής σημείο αφορά στο περιεχόμενο του προτεινόμενου Ψηφίσματος. Στην τελευταία παράγραφο, ζητά από την κυβέρνηση να ενημερώνει την Βουλή της Αλβανίας και τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ(!) για την εξέλιξη των διπλωματικών χειρισμών με την Ελλάδα. Είναι σαφές ότι αναφέρεται εμμέσως και σε ενημέρωση της Τουρκίας, η οποία φροντίζει να συντηρεί –κι όχι μόνο σε προπαγανδιστικό επίπεδο– ζητήματα που επηρεάζουν τις ελληνοαλβανικές σχέσεις.
Το τρίτο σημείο, που πρέπει να προσέξουμε, σχετίζεται με την αμοιβαία εγκυρότητα των πράξεων ακύρωσης. Να σημειωθεί πως η Αλβανία δεν έχει επί της ουσίας ακυρώσει την πράξη κήρυξης πολέμου κατά της Ελλάδας. Η Αλβανία υποστηρίζει ότι η απόφασή της να ακολουθήσει την φασιστική Ιταλία στον πόλεμο κατά της Ελλάδας, είχε ληφθεί από νομοθετικό σώμα που λειτουργούσε υπό συνθήκες κατοχής. Μάλιστα αυτή υπήρξε ακριβώς και η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης του Ενβέρ Χότζα, στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1946: Ότι ο αλβανικός λαός ουδέποτε συνεργάστηκε με τον Άξονα και δεν συνέπραξε στις επιχειρήσεις του στην Ελλάδα. Βέβαια, τα ιστορικά γεγονότα και οι μαρτυρίες διαψεύδουν τους εν λόγω ισχυρισμούς.
Να σημειωθεί ότι ιστορικοί επισημαίνουν ότι με την συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας, όπου η Αλβανία πέρασε στην επιρροή των Γερμανών, ακυρώθηκαν όλες οι προηγούμενες νομικές δεσμεύσεις που απέρρεαν από την υπαγωγή της Αλβανίας στο ιταλικό Στέμμα και επαναφέρθηκε η κυριαρχία του αλβανικού κράτους. Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς, ότι σ’ αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να υιοθετηθούν και τα σχετικά διατάγματα των Ναζί περί δημιουργίας της Μεγάλης Αλβανίας, που περιλάμβανε το Κόσσοβο και τμήμα των Σκοπίων! Επιπλέον, σε συνέδριο των ανταρτών υπό τον Χότζα τον Μάϊο του 1944 στην Πρεμετή, εγκρίθηκε ψήφισμα που απέρριπτε το σύνολο των νόμων και των διεθνών συμφωνιών, από τις κυβερνήσεις και τις αρχές της προηγούμενης περιόδου, προφανώς μία πράξη ελάσσονος νομικής ισχύος.
Το Βασιλικό Διάταγμα για το Εμπόλεμο
Να σημειωθεί ότι η Ελλάδα έχει αναστείλει το εν λόγω Βασιλικό Διάταγμα, με δεσμευτική δήλωση του Υπουργικού Συμβουλίου, ήδη απ’ τον Αύγουστο του 1987, θέλοντας να δείξει την βούλησή της για την σταθερή ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Κυρίως, απ’ το 1996 έχει κυρωθεί το Σύμφωνο Φιλίας, Συνεργασίας και Καλής Γειτονίας μεταξύ των δύο χωρών, που προφανώς είναι πολύ πιο ισχυρό νομικό εργαλείο με διεθνή ισχύ.
Τα επισημαίνουμε αυτά για να καταδείξουμε ότι ενώ το σχετικό Ψήφισμα εμφανίζεται να κόπτεται για την ανάγκη της βελτιώσεως των σχέσεων των δύο κρατών, στην πραγματικότητα αποτελεί άλλη μια ενέργεια συντήρησης της καχυποψίας, η οποία αναμοχλεύει ευαίσθητα ιστορικά ζητήματα. Η δε απαίτηση των Τιράνων, να υπάρξει και σχετική πράξη από τη Βουλή των Ελλήνων, εδράζεται στο ό,τι από την στιγμή που η Ελλάδα δεν είναι πια Βασιλεία, μόνο μία πράξη της ελληνικής Βουλής μπορεί να ακυρώσει το Βασιλικό Διάταγμα! Όμως, για την ακύρωση του σχετικού αλβανικού νομοθετήματος περί κήρυξης πολέμου κατά της Ελλάδας (θέρος 1940) προφανώς και δεν αρκούν οι αποφάσεις των ναζιστικών αρχών, ή έστω τα συμπεράσματα του συνεδρίου των αντάρτικων σωμάτων (άνοιξη 1944).
Ας έλθουμε, όμως, στην ουσία, που είναι περιουσίες, οι οποίες με το Διάταγμα 2636/1940 μπήκαν σε καθεστώς μεσεγγύησης από το ελληνικό κράτος. Νομικοί που μελέτησαν τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υποστηρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει καμία συνέπεια σε ό,τι αφορά τις περιουσίες των μουσουλμάνων Αλβανοτσάμηδων που εγκατέλειψαν την Θεσπρωτία και κατέφυγαν στην Αλβανία, επειδή ήταν συνεργάτες των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών (την “γενοκτονία” των οποίων τιμά με θρασύτητα το επίσημο αλβανικό κράτος, όπως έδειξε και η κατάθεση στεφάνου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Μπεγκάι σε μνημείο τους).
Οι κινήσεις της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ
Όμως, έχουμε και μία σημαντική εξέλιξη και από το διπλωματικό-στρατιωτικό πεδίο. Αρχικά, η Κοινή Επιστολή Διευκόλυνσης Κίνησης Στρατιωτικών Δυνάμεων, μεταξύ Ελλάδας-Βουλγαρίας-Ρουμανίας, δεν ήταν η μόνη που υπεγράφη στα πλαίσια των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, για τον εορτασμό της 75ης Επετείου Ιδρύσεως της Συμμαχίας. Αντίστοιχη είναι και αυτή που υπεγράφη μεταξύ Ιταλίας-Αλβανίας-Βόρειας Μακεδονίας και Βουλγαρίας, η οποία αφορά τον αποκαλούμενο “άξονα της παρα-Εγνατίας” ή τον 8ο Διάδρομο των Ενοποιημένων Ευρωπαϊκών Οδικών Δικτύων.
Αυτός ο 8ος Διάδρομος μπορεί ακόμα να μην έχει κατασκευαστεί και να υστερεί σε χρηματοδότηση για την κατασκευή του, αλλά –λόγω των ευρύτερων γεωπολιτικών εξελίξεων– υλοποιείται στη στρατιωτική του εκδοχή. Οι υπουργοί Άμυνας της Ιταλίας Guido Crosetto, Αλβανίας Niko Peleshi, Βόρειας Μακεδονίας Vlado Misajlovksi και Βουλγαρίας Atanas Zaprianov, δεσμεύονται να συνεργαστούν για την παροχή διευκολύνσεων στην ενοποίηση του αμυντικού χώρου, μεταξύ του Αδριατικού Πελάγους και του Εύξεινου Πόντου.
Επιπλέον, να σημειωθεί ότι στην σχετική του ανακοίνωση το αλβανικό υπουργείο Άμυνας επισημαίνει ότι η συγκεκριμένη σύμπραξη αφορά διευκολύνσεις για τα νατοϊκά στρατεύματα σε περίπτωση επιχειρησιακών αναγκών τους στα Βαλκάνια. Η αλβανική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει την πρόθεση της, πέραν της Αεροπορικής Βάσης του Κουτσόβου που διέθεσε στο ΝΑΤΟ, η οποία ήδη λειτουργεί για τις ανάγκες της Συμμαχίας, να διαθέσει και τη Ναυτική Βάση του Πόρτο Ρομάνο στο Δυρράχιο, ως πύλη εισόδου ακριβώς στον άξονα Αδριατικής-Μαύρης Θάλασσας.
コメント