Πολιτικά ζόμπι χορεύουν στον τάφο της Μεταπολίτευσης!

Στις χώρες όπου οι λαοί έχουν κοντή μνήμη φαίνεται πως γίνεται πιο εύκολη η ανακύκλωση. Όχι των απορριμμάτων, αλλά των φθαρμένων υλικών ενός χρεοκοπημένου πολιτικού καρνάβαλου.

Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς

Όταν διέρρευσε, δειλά δειλά, η πιθανότητα επιστροφής της Άννας Διαμαντοπούλου στην κεντρική πολιτική σκηνή, μέσω της διεκδίκησης -μάλιστα- της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ, ήμουν σίγουρος ότι κάποιος με ιδιόρρυθμο χιούμορ αποφάσισε να την τρολάρει.

Να επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος, έπειτα από δέκα χρόνια εξαφάνισης, αυτοί οι… μνημονιολάγνοι που οδήγησαν την παράταξη του Ανδρέα Παπανδρέου στο απόλυτο πολιτικό περιθώριο;

Ξαφνική παλιννόστηση των «νενέκων» του σχεδίου Ανάν και των οπαδών του «Γερούν-γερά!»;

Αδύνατο, σκέφτηκα. Τα ζόμπι υπάρχουν μόνο στις ταινίες…

Στην πορεία, μόλις είδα κάποια «ειδησεογραφικά sites» από αυτά τα…πρωταγωνιστικά που θεωρούνται «βαρόμετρο» για τις προθέσεις του καθεστώτος να αναπέμπουν ύμνους στη… νέα και άφθαρτη πολιτικό, η οποία μπορεί επιτέλους να φέρει φρέσκια πνοή στο καραβοτσακισμένο ΠΑΣΟΚ, άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.

Αμέσως ρώτησα τον εκδότη αυτής της εφημερίδας, τον Ιωάννη Φιλιππάκη, που, αν και νεότερος, είναι μάλλον πιο υποψιασμένος γύρω από τέτοιου είδους «συστημικές επινοήσεις».

-Είναι δυνατόν;

-Εάν εξασφαλίσει τους κατάλληλους χορηγούς… επικοινωνίας θα το δούμε και αυτό, μου είπε χαμογελώντας σαρδόνια.

Ψάχνοντας λίγο στην πορεία έμαθα ότι η Αννούλα το εννοούσε. Έβαλε και δημοσκόπο, υποψιάζομαι αυτόν τον φοβερό επαγγελματία που πάντα επιφυλάσσει μια αισιόδοξη ματιά για το ΠΑΣΟΚ (του Σημίτη…). Οι ποιοτικές μετρήσεις, μου είπαν, τη δικαίωσαν. Ήταν εξαιρετικά ενθαρρυντικές!

Η Άννα περίμενε και μια μεγάλη ποσοτική μέτρηση από το μαγειρείο του δημοσκόπου για να πειστεί ότι ολάκερος ο κόσμος της Κεντροαριστεράς αγκαλιάζει με θέρμη το εγχείρημά της. Ως διά μαγείας ο γκαλοπατζής που κόβει τον κιμά παρουσία του πελάτη άναψε το πράσινο φανάρι: Η κοινωνία ζητάει comeback Διαμαντοπούλου! Οσονούπω και επί της μικρής οθόνης…

Έτσι η Άννα, επειδή βάζει πάνω απ’ όλα την ηθική διάσταση της πολιτικής, παραιτήθηκε από την επίζηλη θέση μέλους στο διοικητικό συμβούλιο της Coca-Cola και στρατεύτηκε στον αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας.

Ωραίο, μη μου πείτε. Μια κατά γενική ομολογία, αποτυχημένη της πολιτικής σκηνής, που ως μόνη λύση «εξευρωπαϊσμού» της χώρας έβλεπε την καθιέρωση της διδασκαλίας των μαθημάτων στα αγγλικά (!), έρχεται για να μας απαλλάξει από τον Μητσοτάκη. Ή μήπως όχι;

Κανονικά, πολιτικός ο οποίος έχει περάσει από επίσημα αξιώματα και καταλήγει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο διοικητικό συμβούλιο της ελληνικής Coca-Cola σίγουρα δεν έχει πιθανότητα να επιστρέψει.

Έχει τελειώσει και δεν το έχει πάρει πρέφα.

Στην Ελλάδα όμως του Μωυσή Β’ όλα μπορούν να συμβούν, συμπεριλαμβανομένων νεκραναστάσεων. Κι απ’ ό,τι φαίνεται ο ηγεμών άγγιξε με το μαγικό του ραβδί την υποψηφιότητα της Αννούλας, την οποία άλλωστε είχε προτείνει και για πρόεδρο του ΟΟΣΑ, αλλά η καψερή δεν τα κατάφερε γιατί το περιβάλλον ήταν ανταγωνιστικό…

Επιστρέφει, λοιπόν, στα ενδότερα. Τώρα θα την ακολουθούν σε κάθε της βήμα όλα εκείνα τα εξαιρετικά μέσα ενημέρωσης που νυχθημερόν αποθεώνουν το αυτοκρατορικό ζεύγος της χώρας.

Αίφνης η Διαμαντοπούλου προβάλλεται σαν τον ερχομό της άνοιξης που θα φέρει φρεσκάδα γιασεμιού στην προοδευτική παράταξη, σαν τον ολόγιομο Μπάτη που θα μπει από το πράσινο παράθυρο για να δροσίσει τη μουχλιασμένη «καμαρούλα μια σταλιά» ενός ιστορικού κόμματος που βρίσκεται σε περιδίνηση και αποδρομή.

Θέλετε κι άλλα τέτοια επικολυρικά; Λυπάμαι, αλλά νομίζω ότι θα τα γράψουν καλύτερα οι εντεταλμένοι. Και μη στενοχωριέστε, έχουμε δρόμο ακόμη και θα τα διαβάσετε.

Επί της ουσίας, βέβαια, τι μήνυμα κομίζει η Άννα μας; Το είπε νομίζω στο διάγγελμά της που φιλοτέχνησε με τη βοήθεια μάλλον του δαιμόνιου δημοσκόπου που ανιχνεύει τις επιθυμίες του εκλογικού σώματος: «Ανοιχτήκαμε πιο πέρα από τις δυνάμεις μας, χάσαμε το μέτρο, εμείς οι Έλληνες» είπε (και έπρεπε να ‘ρθει ο Τόμσεν για να μας ισιώσει…).

Μάλιστα.

Ωραίος συλλογισμός για επιφυλλίδα στην «Καθημερινή», πλην όμως στην πράσινη κάλπη δεν θα πιάσει ούτε τις ψήφους της νομαρχιακής Κοζάνης.

Επομένως τι πραγματικά γυρεύει η κυρία από τη ζωή των σύγχρονων πασόκων; Να πει κανείς ότι δεν υπάρχουν νέα πρόσωπα; Προς τιμήν της, η αείμνηστη Φώφη φρόντισε να αναδείξει αρκετά από αυτά. Ο Χρηστίδης, ο Μάντζος, ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, ακόμη κι ο παλαιότερος Κατρίνης είναι δικά της παιδιά. Διαφωνώ πλήρως με τις απόψεις τους στα περισσότερα θέματα, αλλά, δόξα τω Θεώ, αρθρώνουν μια χαρά πολιτικό λόγο. Δεν έχουν ανάγκη τη… σοφία της κυρίας Διαμαντοπούλου.

Η Αννούλα, λοιπόν, είναι βέβαιον ότι θα πατώσει, αλλά θα την κάνει τη ζημιά. Στον βαθμό που δεν την εμπόδισαν να κατέβει, αφού δημοσίως χειροκροτεί την πολιτική Μητσοτάκη, θα χαντακώσει ακόμη και αξιοπρεπείς υποψηφιότητες όπως του Παύλου Γερουλάνου, που ασκεί συνεπή αντιπολίτευση.

Και ξέρετε ποιο θα είναι το κλου;

Ότι στο τέλος το ασύντακτο παραστρατημένο κοπάδι θα επιστρέψει στο μαντρί του βοσκού που αμφισβητήθηκε, αλλά διαθέτει μακριά γκλίτσα.

Κι ο Μητσοτάκης θα τρίβει τα χέρια γιατί θα έχει απέναντί του με φρέσκια εντολή έναν αντίπαλο του χεριού του, ένα άλλο πολιτικό ζόμπι που ούτε το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει.

Η Αννούλα θα έχει επιτελέσει άξια την αποστολή της και θα μπορεί να γυρίσει θριαμβεύτρια στην Coca-Cola για να προσφέρει τις γνώσεις της…