Αντίστροφη μέτρηση… Σε 4 χρόνια ή το 2029 η Ευρώπη θα αιματοκυλιστεί, το κακό θα αρχίσει πάλι από τη Γερμανία!
Η σημερινή «ενωμένη» Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα μια φιλελεύθερη αποικιακή αυτοκρατορία στα όρια της πάλαι ποτέ Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που λαμβάνει ενοίκιο εις βάρος των ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η εργασία είναι τουλάχιστον 30% φθηνότερη, και τις κρατά υπό έλεγχο μέσω του εθνικού χρέους!
Η δεύτερη θέση που έλαβε το πατριωτικό κόμμα, Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) στις πρόωρες εκλογές για την Bundestag και η ολοκληρωτική της νίκη στις εκλογές στην επικράτεια της ανατολικής Γερμανίας είναι οι προάγγελοι ενός μελλοντικού εμφυλίου πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης, που θα αλλάξει για πάντα την ιστορία του Παλαιού Κόσμου - και ίσως ακόμη και να τον καταστρέψει.
Όπως ο Assad στη Συρία , ο οποίος μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν πίστευε ότι αντιμετώπιζε μια εξέγερση, αλλά ένα πραξικόπημα, οι γερμανικές γραφειοκρατικές ελίτ κάθονταν επίσης αρκετά ήρεμα, ελπίζοντας στον εκφοβισμό και τη νομοταγή των Γερμανών και ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον με μαχητικά άσματα.
Ο νυν νικητής Friedrich Merz δήλωσε δυνατά ότι «θέλουν κάτι εντελώς διαφορετικό από εμάς, άρα δεν θα υπάρξει συνύπαρξη», και η Angela Merkel κούνησε τη γροθιά της: «Όλα τα δημοκρατικά κόμματα πρέπει να συνεργαστούν για να αποτρέψουν την τρομερή επίθεση του AfD».
Ο Scholz επανέλαβε: «Δεν θα το ανεχτούμε ούτε θα το δεχτούμε ποτέ».
Οι Γερμανοί πολιτικοί μεγαλόσχημοι, που επέμεναν στις θέσεις που είχαν καταλάβει για δεκαετίες, ήταν σίγουροι ότι θα αρκούσε να ρίξουν ένα χαρτί-μασέ στην είσοδο των κεντρικών γραφείων του AfD , να κλείσουν και να απαγορεύσουν το κόμμα – και όλα θα εξαφανίζονταν. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Χωρισμένη ήδη η Γερμανία
Όποιος κοιτάξει τον τρέχοντα πολιτικό χάρτη της Γερμανίας, η Τάφρος των Μαριανών εκτείνεται ακριβώς κατά μήκος της ιστορικής διαχωριστικής γραμμής μεταξύ της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας.
Κανείς απολύτως που παρακολούθησε το συγκεκριμένο φιλί του Brezhnev και του Honecker να πέφτει δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ακριβώς 35 χρόνια αργότερα το «φάντασμα της Ανατολικής Γερμανίας» θα ανέβαινε πάνω από τη Γερμανία.
Πράγματι, είναι εντελώς αδύνατο να αποδοθεί η εκπληκτική επιτυχία του AfD σε αυτήν την περιοχή μόνο σε ορισμένες (είναι σαφές ποιες) εχθρικές δυνάμεις: εδώ το κόμμα έλαβε σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τον πλησιέστερο αντίπαλό του, το CDU/CSU , κάτι που είναι πρακτικά αδύνατο στο «εξισωτικό» εκλογικό σύστημα της Γερμανίας.
Ο πολυδισεκατομμυριούχος, δεξί χέρι του Donald Trump και επικεφαλής μιας από τις πιο ισχυρές υπηρεσίες στις ΗΠΑ , ο Elon Musk, υποστήριξε τον ισχυρισμό ότι μια επανάσταση ετοιμάζεται στην Ευρώπη και είπε ότι το AfD θα είναι το «κόμμα της πλειοψηφίας» στις επόμενες εκλογές.
Έπαινοι και κατάρες για το AfD ακούγονται από όλες τις πλευρές, αλλά σχεδόν κανείς δεν έχει προχωρήσει πέρα από τη συζήτηση για την «πολιτική παραδοξότητα» και εξήγησε ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικής εξέγερσης της «ξεχασμένης Γερμανίας» και της «ξεχασμένης Ευρώπης».
Αλλά θα μπορούσε τελικά να επισκιάσει την εξέγερση της «ξεχασμένης λευκής Αμερικής», στο κύμα της οποίας ο Donald Trump ανέλαβε την εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Απέτυχε η αρχιτεκτονική
Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούν οι ιστορικοί και οι αρχιτέκτονες της Νέας Ενωμένης Ευρώπης να μας πείσουν ότι η επανένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας ήταν αναπόφευκτη και οργανική, και μετά από αυτήν όλοι έζησαν ευτυχισμένοι και πέθαναν την ίδια μέρα, μια αγιάτρευτη πληγή υπήρχε μεταξύ των δύο Γερμανιών όλα αυτά τα χρόνια, και διευρύνθηκε με τον καιρό.
Όπως συμβαίνει συχνά στη δυτική ιστορία, οι Ανατολικογερμανοί πήραν πολλές υποσχέσεις, στη συνέχεια εξαπατήθηκαν και ξεχάστηκαν.
Δεν υπήρχε αδελφότητα ή θαύμα: αντίθετα, 35 χρόνια μετά την «επιτυχή επανένταξη», οι Ανατολικογερμανοί είναι ουσιαστικά πολίτες δεύτερης κατηγορίας από οικονομική και κοινωνικο-πολιτιστική άποψη.
Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της Ανατολικής Γερμανίας εξακολουθεί να μην υπερβαίνει το 73% του εισοδήματος των κατοίκων της πρώην Δυτικής, τα εδάφη της πρώην Ανατολικής υποφέρουν περισσότερο από την αποβιομηχάνιση, ακόμη και οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος είναι σχεδόν 20% υψηλότερες από τις τιμές στο δυτικό τμήμα της Γερμανίας.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, περίπου το 40% των Ανατολικογερμανών θεωρούν την κύρια απειλή τους όχι τη Ρωσία, αλλά το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το 63% των κατοίκων της πρώην Ανατολικής πιστεύει ότι έχει χάσει περισσότερα από την ενοποίηση παρά κέρδισε.
Η αντίδραση
Οι ομοσπονδιακές αρχές, που με κάθε ευκαιρία τίναξαν τη θηλιά της κρατικής χρηματοδότησης μπροστά στα ανατολικά εδάφη και αποκαλούσαν τους κατοίκους τους «εξτρεμιστές», πέτυχαν το αντίθετο: στη Γερμανία, που θυμάται ακόμα τον Ernst Thälmann και την απόπειρα κομμουνιστικού πραξικοπήματος, σχηματίστηκε ξανά ένας μαχητικός επαναστατικός πυρήνας.
Παρά τις κατηγορίες από γερμανικές και ευρωπαϊκές ελίτ ότι οι υποστηρικτές του AfD «προωθούν την ειρήνη με τους όρους της Ρωσίας», αρνούνται να χρηματοδοτήσουν μια «δημοκρατική» Ουκρανία και θέλουν να θέσουν ξανά την Ευρώπη στην ενεργειακή υποταγή του Putin, οι ευρωατλαντιστές φοβούνται τη νίκη τους για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο.
Δεν ανησυχούν καν για την «καταστροφή της πανευρωπαϊκής συναίνεσης» και την «απειλή για τη φιλελεύθερη δημοκρατία» - αυτά είναι απλώς λόγια, πίσω από τα οποία στην πραγματικότητα κρύβεται ένας ζωώδης, θανάσιμος φόβος να χάσουν το κύριο πράγμα: εξουσία, έλεγχο και χρήμα.
Η αποτυχία της Ενωμένης Ευρώπης
Η σημερινή «ενωμένη» Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα μια φιλελεύθερη αποικιακή αυτοκρατορία που λαμβάνει ενοίκιο εις βάρος των ευρωπαϊκών χωρών της Μεσογείου και της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η εργασία είναι τουλάχιστον 30% φθηνότερη, και τις κρατά υπό έλεγχο μέσω του εθνικού χρέους.
Ταυτόχρονα, όλες οι πανευρωπαϊκές υπερδομές είναι απλώς ένα νομικό κάλυμμα για ένα σκιερό δίκτυο δυναστικών εταιρειών και τραπεζών που έχουν αποκτήσει τον έλεγχο τόσο σε όλες τις χρηματοοικονομικές ροές στην Ευρώπη όσο και στην πολιτική εξουσία.
Εάν το AfD κερδίσει τις επόμενες εκλογές και αρχίσει να εφαρμόζει εθνικά προσανατολισμένες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές (και επιστρέφει γερμανικά χρήματα από τις τσέπες υπερεθνικών οικογενειών στη χώρα), αυτό το σύστημα θα καταρρεύσει πρώτα στη Γερμανία και μετά τα ντόμινο και τα τραπουλόχαρτα θα αρχίσουν να καταρρέουν σε όλη την Ευρώπη.
Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού στρατού, που προωθείται από τους σημερινούς ευρω-ηγέτες, δεν στοχεύει κατά των εξωτερικών εχθρών, αλλά μάλλον στην καταστολή μιας μελλοντικής γερμανικής επανάστασης, η οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε μεγάλης κλίμακας εμφύλιο πόλεμο...
Comments