Πώς μας βοηθάει η ανάγνωση των Χαιρετισμών της Παναγίας!

Η ιστορία ενός αρχιληστή της μετεπαναστατικής Ελλάδας, που παρ' ό,τι λήστευε κόσμο και σκότωνε (βαυαρούς), ...πάντα ξέφευγε από τα βόλια των χωροφυλάκων! Γιατί είχε την προστασία της Παναγιάς...

Η Παναγία των Βλαχερνών (Κωνσταντινούπολη)

Επιμέλεια: Ηλίας Καλλιώρας

Ήταν κά­πο­τε ένας αρ­χι­λη­στής, ο οποί­ος είχε ορ­γα­νώ­σει μια συμ­μο­ρία και ήταν ο φό­βος και ο τρό­μος της πε­ριο­χής.

Είχε προ­σλά­βει και έναν αρ­χι­μά­γει­ρα, για να τους μα­γει­ρεύ­ει τα πιο εκλε­κτά και νό­στι­μα φα­γη­τά.

Μια μέρα, ένα μέ­λος της συμ­μο­ρί­ας, συ­νέ­λα­βε έναν γέ­ρον­τα μοναχό και τον έφε­ρε στον αρ­χη­γό του, στον αρ­χι­λη­στή. Ο αρ­χι­λη­στής άρ­χι­σε να τον ανα­κρί­νει και οι απαν­τή­σεις του γέ­ρον­τα, πολύ τον ανά­παυαν.

Ήρθε η ώρα του φα­γη­τού και έδω­σε ο μά­γει­ρας το φα­γη­τό στον αρ­χη­γό, αλλά μό­λις είδε τον γέ­ρον­τα, άρ­χι­σε να τρέ­μει και να αλ­λά­ζει χρώ­μα­τα το πρό­σω­πο του.

Ο αρ­χι­λη­στής, αμέ­σως κα­τά­λα­βε ότι κάτι συμ­βαί­νει και σούφρωσε το μούτρο του.

Ο γέ­ρον­τας, με τη Χάρη του Αγί­ου Πνεύ­μα­τος, κα­τά­λα­βε ακρι­βώς τι συμ­βαί­νει και για να βο­η­θή­σει την κα­τά­στα­ση, ρω­τά­ει τον μά­γει­ρα:

''Σε εξορ­κί­ζω στο όνο­μα του Ιη­σού Χρι­στού, να μας πεις ποιός εί­σαι, ποιός σε έστει­λε και τί κά­νεις εδώ;''.

Και ο μά­γει­ρας, με φο­βι­σμέ­νη φωνή απάν­τη­σε:

''Ε­γώ εί­μαι δαί­μο­νας και δεν εί­μαι άν­θρω­πος!

Πήρα την μορ­φή αυτή και ήρθα να υπη­ρε­τή­σω τον αρ­χι­λη­στή,

με εν­το­λή του σα­τα­νά,

για να τον πα­ρα­κο­λου­θώ κάθε βρά­δυ,

ώστε να δω ποιά βρα­διά δεν θα πει τους Χαι­ρε­τι­σμούς της Πα­να­γί­ας, για να τον φο­νεύ­σω!

Για­τί έκα­νε τόσα αμαρ­τή­μα­τα, που δεν έπρε­πε άλλο να ζή­σει!

Τόσα χρό­νια τον υπη­ρε­τώ, έχει κά­νει τόσα εγ­κλή­μα­τα, αλλά δυ­στυ­χώς για μένα, κάθε βρά­δυ κά­νει τους Χαι­ρε­τι­σμούς της Πα­να­γί­ας και δεν μπο­ρώ να τον φο­νεύ­σω!''.

Αυτά είπε ο δαί­μο­νας και έγι­νε άφαν­τος!

Ο αρ­χι­λη­στής χλώ­μια­σε και φο­βή­θη­κε πρώ­τη φορά στη ζωή του, τόσο πολύ. Το γε­γο­νός αυτό έγι­νε η αι­τία να με­τα­νο­ή­σει, να εξο­μο­λο­γη­θεί και τε­λι­κά να σω­θεί!

Τόσο πολύ μας βο­η­θά­νε οι Χαι­ρε­τι­σμοί της Πα­να­γί­ας, όταν τους δια­βά­ζου­με κα­θη­με­ρι­νώς!...

Και κάτι ακόμη...πιο ελαφρύ

Ρώ­τη­σαν κά­πο­τε έναν φω­τι­σμέ­νο γέ­ρον­τα, ποιό ρόλο έχει η Πα­να­γία στον κό­σμο και εκεί­νος, αντί απαν­τή­σε­ως, τους είπε την εξής πα­ρα­βο­λι­κή ιστο­ρία εν είδει...ανέκδοτου:

"Κά­πο­τε στον Πα­ρά­δει­σο μπρο­στά στην όμορ­φη πόρ­τα του κα­θό­ταν ο Άγιος Πέ­τρος και κα­λο­δε­χό­ταν τα παι­διά του Θεού που εί­χαν κερ­δί­σει τη Βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών.

Σαν νύ­χτω­σε, ο Άγιος έκλει­νε τα θυ­ρό­φυλ­λα και με­τρού­σε στα τε­φτέ­ρια του πό­σοι εί­χα­νε μπει στον Πα­ρά­δει­σο. Ύστε­ρα έβα­ζε τα ονό­μα­τά τους πλάϊ σε εκεί­νους που ήδη ήταν μέσα απο και­ρό και έβρι­σκε τον αριθ­μό.

Το άλλο πρωϊ με­τρού­σε πάλι τους πα­ρα­δει­σέ­νιους αν­θρώ­πους και πή­γαι­νε να ανοί­ξει την πόρ­τα. Μα για και­ρό έβλε­πε τού­το το πα­ρά­δο­ξο.

Ενώ απο­βρα­δίς είχε με­τρή­σει πως αυ­τοί που εί­χαν μπει στον Πα­ρά­δει­σο ήταν δέκα, την άλλη μέρα με­τρού­σε άλ­λους 3 πα­ρα­πά­νω.

Μα πως γί­νε­ται αυτό σκε­φτό­ταν. Μια και δύο πη­γαί­νει στο Χρι­στό και του λέει αυτό που τον απα­σχο­λεί.

"Να φυ­λά­ξεις βάρ­δια", είπε ο Χρι­στός και ο Άγιος έσκυ­ψε το κε­φά­λι και γύ­ρι­σε στο δια­κο­νη­μά του'.

Το ίδιο βρά­δυ ο Από­στο­λος Πέ­τρος φύ­λα­ξε κατά την προ­στα­γή του Χρι­στού και σαν ξη­μέ­ρω­σε είχε έτοι­μη απάν­τη­ση.

''Λοι­πόν, είπε ο Κύ­ριος, τί δια­πί­στω­σες;''.

Και ο Από­στο­λος Πέ­τρος του είπε:

''Το βρά­δυ...Κύ­ριε... . που κλεί­νει ο Πα­ρά­δει­σος ανε­βαί­νει η Μάνα Σου στα τεί­χη και βά­ζει τους αν­θρώ­πους απο εκεί!''...

Παναγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών...