Mετά τον Άγιο Παΐσιο και τον Άγιο Νεκτάριο, η τρίτη μεγαλύτερη μορφή ανάμεσα στους νέους μεγάλους Αγίους του 20ού αιώνα είναι αναμφισβήτητα ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης!
Σχόλιο από τον Πύρινο Λόγιο
Το κείμενο που ακολουθεί, γράφτηκε πριν πέντε ολόκληρα χρόνια από τον αδελφό και φίλο Κώστα - Ταύρο, ευρεώς γνωστό ως "Διόδοτο", λόγω του εξαιρετικού μπλόγκ του. Το είδα σε κάποια άλλη πλατφόρμα και όχι στο ιστολόγιο του, στην οποία κάτι άσχετο έψαχνα και...αντί αυτού έπεσα πάνω σε αυτό το εξαιρετικό κειμενάκι.
Με συγκίνησε αφάνταστα, ομολογώ αλλά με εξέπληξε κι όλας. Τόσα χρόνια που τον ξέρω - προσωπικά εννοώ - δεν γνώριζα ότι θα μπορούσε να είχε τέτοιο βάθος πίστης και ψυχής και γι αυτό συγκινήθηκα διπλά. Και πιστεύω πως αυτό το βάθος πίστης, δεν είναι τυχαίο. Οφείλεται σε βιώματα, που μόνο ο Θεός μπορεί να χαράξει για τον καθένα μας.
Όλοι εξ άλλου γνωρίσαμε τον Θεό - εκ νέου - μέσα από βιώματα που η Αγιότητα Του μας αξίωσε να βιώσουμε. Το αυτό πιστεύω και για τον Κώστα. Και η περίπτωση της "γνωριμίας" του με την μεγάλη αυτή μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας, το μαρτυρεί με παρρησία.
Βλέπετε, αυτή η αείρροος ελληνική Ορθοδοξία, "παράγει" ακόμη και σε τούτες τις έσχατες εποχές, Αγίους που το ανάστημα τους φτάνει ή και ξεπερνάει ακόμη τους Αγίους της ύστερης αρχαιότητας ή της Μεσαιωνικής εποχής. Δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε συγκυριακό το γεγονός ότι πολλοί ξένοι χριστιανοί άλλων δογμάτων ή ακόμη και μουσουλμάνοι, μεταστρέφονται στην Ορθοδοξία. Γιατί μόνη αυτή παράγει Αγίους, επισφραγίζοντας και τα συμπεράσματα όλων των σοβαρών και ευλαβών Θεολόγων πως η Ορθοδοξία είναι ο πραγματικός Χριστιανισμός και πως τα υπόλοιπα άλλα δόγματα, δεν είναι τίποτε άλλο από ...δαιμονικές παραφυάδες.
Ας μη σας ζαλίζω όμως με τη πολυλογία μου. Απολαύστε ένα από τα πλέον ωραιότερα θρησκευτικά κείμενα που έχω διαβάσει τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ο Θεός να σε έχει καλά αγαπητέ μου φίλε και συνοδοιπόρε Κώστα!
Γράφει ο Κώστας - Ταύρος
Σήμερα θα μιλήσουμε για τον Άγιο Πορφύριο.
Θα μού πείτε όμως, πριν ξεκινήσουμε, "Ναι Διόδοτε.. αλλά δεν μπορούσες να βάλεις μια πιο ευκρινή φωτογραφία του αγίου γέροντα; Τί είναι αυτό που βλέπουμε;"
Θα σας εξηγήσω αμέσως...
Με τον άγιο αυτό γέροντα, πριν ακόμα αγιοκαταταχτεί, ένιωθα μια ιδιαίτερη σύνδεση. Θες οι ιστορίες που είχα ακούσει, όπως αυτή που περιγράφει μια κοπέλα σε βίντεο που δημοσίευσε το Οδύσσεια TV
( https://odysseiatv.blogspot.com/2019/08/blog-post_991.html ) , θες επειδή ανέκαθεν, όταν περνούσα από την πλατεία Ομονοίας, έμπαινα στον ιερό ναό του Αγ.Γερασίμου στην Πολυκλινική Αθηνών, να προσκυνήσω και να ανάψω ένα κεράκι, δεν ξέρω..
Ο γέροντας έζησε πολλά χρόνια της ζωής του μέσα στον ναΐσκο αυτόν.
Πάντως.. όταν άκουσα ότι επρόκειτο να αγιοκαταταχτεί χάρηκα αφάνταστα.
Και φυσικά ήμουν μαζί με φίλους στον Εσπερινό που προηγούνταν της πρώτης του εορτής, 2 Δεκεμβρίου 2013. Και ήσαν μόλις πέντε ημέρες από την επίσημη αγιοκατάταξή του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο Εσπερινός τελέστηκε φυσικά στο μοναστήρι που έχτισε ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος, το Ιερό Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι στη Μαλακάσα.
Στο απόγευμα αυτό βρέθηκαν εκεί περίπου 15.000 άνθρωποι να τιμήσουν το γεγονός και να πάρουν ευλογία.
Η εικόνα του Αγίου που είδατε στην αρχική φωτογραφία, πρέπει να είναι η πρώτη πρώτη στην οποία αγιογραφήθηκε ο Άγιος με φωτοστέφανο, και βρισκόταν ακριβώς μετά την είσοδο στον κυρίως ναό.
Και φυσικά.. την φωτογράφισα αμέσως.
Αυτό που ο ίδιος δεν πρόσεξα στην συνέχεια, όσον αφορά την φωτογραφία αυτή, με την σκιά του χεριού μου να τραβάει, αλλά μού το είπαν με έκπληξη και θαυμασμό οι φίλοι μου αργότερα.. ήταν ότι ο Άγιος μοιάζει σαν να πιάνει το χέρι μου και να το καθοδηγεί (ο κόκκινος κύκλος στη φωτό πάνω αριστερά).
Φυσικά, συγκινήθηκα πολύ με το που το συνειδητοποίησα, και δεν το θεώρησα και τελείως τυχαίο.
Και έκπληξη επίσης δεν ένιωσα ιδιαίτερα, γιατί είναι κάτι το συνηθισμένο πλέον τα "περίεργα" με τον Άγιο Γέροντα Πορφύριο.
Οι ιστορίες πολλές!
Αρκετές από αυτές είναι καταγεγραμμένες σε 2-3 εκδόσεις που κυκλοφορούν. Τριπλάσιες όμως στον αριθμό είναι αυτές που κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα, από προσωπικά βιώματα του καθενός από εμάς.
Ένας ταξιτζής, γνωστός του αδελφού μου, τού περιέγραψε μια φορά την περίπτωση ενός ταξιτζή που πήρε "κούρσα" τον Άγιο Πορφύριο με δυο παπαδοπαίδια, από την Πολυκλινική Αθηνών, για να επισκεφθούν κάποιο μοναστήρι έξω από την Αθήνα.
Στην διαδρομή, ο γέροντας άρχισε να λέει στον ταξιτζή μια ιστορία που διεξήχθη στην επαρχία, με κάποιον τύπο που σκότωσε έναν γέρο, χωρίς να εντοπιστεί και να συλληφθεί. Και στην συνέχεια σφετερίστηκε το σπίτι του γέρου και το πούλησε και έβγαλε άδεια ταξί.
Όταν το άκουσε αυτό ο οδηγός του ταξί.. σταμάτησε αμέσως κάπου, με γουρλωμένα και τρομαγμένα μάτια, και πήγε με τρεμάμενη φωνή να μιλήσει στον γέροντα, αλλά ο γέροντας τον διέκοψε και τού είπε "Πήγαινε τώρα κιόλας να βρεις έναν πνευματικό, να ζητήσεις συγχώρεση, να αρχίσεις να πηγαίνεις στην Εκκλησία κάθε Κυριακή και να αλλάξεις ζωή, να γίνεις καλός άνθρωπος!".
Πραγματικά ανατριχιαστική η ιστορία αυτή και δεν χωράει αμφιβολία για την αυθεντικότητά της.
Την επόμενη ημέρα από τον εσπερινό της εορτής του Αγίου πήγα στη δουλειά, και σε κάποιο διάλειμμα άρχισα να λέω γι αυτήν την επίσκεψη στη Μαλακάσα, στο μοναστήρι του γέροντος Πορφυρίου, καθώς και για τον Άγιο γενικότερα, σε κάποια συνάδελφο.
Τότε γυρνάει και με κοιτά η συνάδελφος και μού λέει: "Πώς τον είπες αυτόν τον γέροντα;.. Πορφύριο;...... Είναι κάποιος που έζησε πολλά χρόνια στο εκκλησάκι δίπλα στην είσοδο της Πολυκλινικής στην Ομόνοια;..". Της απαντάω "ναι" και αρχίζει να μού λέει μιαν ακόμα απίστευτη ιστορία από την προσωπική της ζωή.
Πώς δηλαδή γνώρισε πριν από αρκετά χρόνια τον προσωπικό της γυναικολόγο, τον οποίο της τον σύστησαν κάποιες φίλες της.
Στην πρώτη της λοιπόν επίσκεψη στον νέο γυναικολόγο, πρόσεξε στο σαλόνι αναμονής ένα κάδρο με την μορφή ενός γέροντα. Στην αρχή κιόλας της συνέντευξης με το γυναικολόγο, τον ρώτησε ποιος είναι ο γέροντας αυτός. Και της είπε ότι είναι ο γέροντας Πορφύριος, πολύ φίλος του.
Και τον εγνώρισε ως εξής: ΄Ενα χρόνο περίπου μετά την δημιουργία του ιατρείου, άρχισαν τα ραντεβού να αυξάνονται αφύσικα, ευχάριστο μεν, αλλά δεν ήξερε πού να τα πρωτοστριμώξει στο πρόγραμμά του.
Αρκετά σύντομα, άρχισε να ρωτάει τις πελάτισσές του από πού έμαθαν για το ιατρείο του, ποιος τον σύστησε σε αυτές. Πέραν από το φυσικό επακόλουθο, τού να συστήνουν το ιατρείο η μία γυναίκα στην άλλη,.. οι περισσότερες, πρώτες ερωτηθείσες, είπαν πως τούς είπε ο γέροντας Πορφύριος να έρθουν στο ιατρείο του συγκεκριμένου γυναικολόγου, "γιατί είναι ο καλύτερος!..λαμπρός επιστήμων!" .
Ξεκίνησε λοιπόν ο γιατρός να πάει να γνωρίσει αυτόν τον γέροντα. Και μόλις μπαίνει στο χώρο του, ο γέροντας Πορφύριος τον υποδέχτηκε με το μικρό του όνομα, τον άφησε με το στόμα ανοιχτό και στην συνέχεια του είπε πως αυτός τις έστειλε πολλές γυναίκες σε αυτόν, γιατί με τη χάρη του Θεού πληροφορήθηκε για τις ικανότητές του και το ήθος του.
Στα χρόνια που ακολούθησαν.. έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Ο γέροντας έγινε ο πνευματικός του γιατρού, και φυσικά.. ο γιατρός έγινε στην συνέχεια ακόμα περισσότερο παιδί του Θεού.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα ακόμα περίπτωση, για να κλείσουμε, είναι η περίπτωση της δημιουργίας της Μονής Αγίας Αικατερίνης στην Κάλυμνο, την οποία επισκέπτομαι κάθε φορά που βρίσκομαι στο αγαπημένο μου αυτό νησί.
Έχω προσωπική πλέον επαφή με το πανέμορφο αυτό μοναστήρι και την ηγουμένη, αλλά μετά από τα παραπάνω κατάλαβα πως ο Άγιος "με έχει συνέχεια από δίπλα", με οδηγεί σε όμορφες εμπειρίες και σημαντικούς ανθρώπους για να ενισχύει την πίστη μου στο Θεό.
Το μοναστήρι αυτό, έψαχναν αρκετές ημέρες για να βρουν τόπο να το κτίσουν στην Κάλυμνο οι δημιουργοί του.
Το κυρίως πρόβλημα εστιαζόταν στο να βρεθεί ένα ερημικό σημείο στη φύση, που να ανακαλυφθεί και νερό.
Κάποιος ο οποίος γνώριζε τον γέροντα Πορφύριο, αποφάσισε να επικοινωνήσει μαζί του τηλεφωνικά και να ζητήσει συμβουλές, κι ας μην είχε πατήσει ποτέ το πόδι του ο Πορφύριος στην Κάλυμνο. Ο γέροντας όχι απλώς του έδωσε κάποια συμβουλή, αλλά τού είπε και συγκεκριμένα σε ποια περιοχή της Καλύμνου θα ψάξουν, και ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουν για να βγουν σε συγκεκριμένο σημείο με τα "τάδε τάδε" χαρακτηριστικά, που θα σκάψουν και θα βρουν νερό και θα φτιάξουν πηγάδι που θα υδροδοτεί το μοναστήρι.
"Απίστευτα πράγματα" θα μού πείτε αγαπητοί μου αναγνώστες...Όμως τίποτα δεν είναι απίστευτο όσον αφορά τις Θείες Δυνάμεις, οι οποίες όμως είπαμε: Προσεγγίζονται με την καρδιά, με εμπιστοσύνη στο καθόλα υπαρκτό μεγαλείο του Θεού. Ή.., όπως λέει και η κοπέλα στο βίντεο της αναρτήσεως του Οδύσσεια TV, ..
.." Είναι εμπόδιο καμιά φορά ο ορθολογισμός μας, για να πλησιάσουμε το Θείον. Δεν είναι με το μυαλό ο τρόπος.. Είναι αλλιώς..."
ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ
Comments